Tijdens een kaas- en wijnavond werd in woonzorgcentrum De Boomgaard afscheid genomen van vier vrijwilligers. Zorgcoördinator Sofie Butaeye is nu op zoek naar vervangers voor Agnes Crombez, Marcella Thorrez, Paula Vandromme en Agnes Vanlerberghe.
Een veertigtal vrijwilligers schoof de voeten onder de tafel voor de kaas- en wijnavond in woonzorgcentrum De Boomgaard. Tegelijkertijd werd afscheid genomen van een kwartet vrijwilligers. “We zijn hen bijzonder dankbaar voor hun jarenlange trouwe inzet”, vertelt zorgcoördinator Sofie Butaeye. “Zowel het woonzorgcentrum De Boomgaard, het centrum voor dagverzorging ’t Nest als het lokaal dienstencentrum De Stek krijgen een extra dimensie door de hulp, de ondersteuning en de begeleiding van de vrijwilligers bij activiteiten. Dit is onbetaalbaar.”
Marcella Thorrez sluit een periode van twintig jaar vrijwilligerswerk af. “Ik was net met pensioen toen Dolorèse Ghesquière mij vroeg om het vrijwilligersteam van het rusthuis te versterken”, vertelt Marcella.
“Het geeft veel voldoening om die mensen te kunnen helpen en we vormden met de vrijwilligers ook een grote vriendengroep. Naast de vele feesten zullen ook de zangnamiddagen met liedjes uit de oude doos mij bijblijven. In het oude gebouw zat alles en iedereen dicht bij elkaar en de refter deed tegelijk dienst als kapel en als cafetaria. Nu zit alles en iedereen wat verder van elkaar. Het is spijtig dat ik wegens ziekte gedwongen moet afhaken. Ik beleefde een prachtige tijd in het woonzorgcentrum. De vriendelijke en dankbare glimlach van de bejaarden blijft op mijn netvlies gebrand.”
Uitlaatklep
Agnes Crombez kwam vijftien jaar geleden dankzij haar dochter Nadine in de vrijwilligerspoule terecht. “Tot het overlijden van mijn echtgenoot baatten we een kruidenierszaak uit”, vertelt Agnes.
Daarna sprong ik bij als hulpje in De Kubus. Toen ik daarmee stopte, viel ik in een zwart gat en werd de vrijwilligerswerking voor mij een ideale uitlaatklep. Ik vond het altijd leuk om mee te helpen in de cafetaria of rond te rijden met de winkelwagen. Het leukste vond ik echter een babbeltje slaan met de bewoners. Maar nu ik minder goed ter been ben, moet ik helaas afhaken. Ik zal het echt wel missen.”
Ook Agnes Vanlerberghe moet door een verminderde mobiliteit haar vrijwilligerswerk opgeven. “Ik rolde er eigenlijk in dankzij Roger Robaeys en Simonne Carrein. Nadat mijn echtgenoot overleed, waren zij mijn steun en toeverlaat. Zij schoten voor alles en nog wat ter hulp. Toen Simonne me voorstelde om vrijwilliger te worden in het rusthuis kon ik niet weigeren. Vroeger meed ik alle rusthuizen, terwijl ik nu overal zou binnenwippen. De dankbaarheid van die bewoners is een blijvende herinnering. Na een val kon ik zeer slecht uit de voeten en weer waren Roger en Simonne mijn reddende engelen die mij bij alles hielpen. Spijtig dat ik nu moet afhaken als vrijwilliger.”
Topteam
Paula Vandromme is de vierde vrijwilliger die uitgewuifd werd. “Mijn echtgenoot overleed in oktober 2006”, schetst ze haar verhaal. “Het jaar nadien was ik mee met de KAV op daguitstap naar Roeselare. Bij een tussenstop vertelde Marcella Thorrez me dat er vrijwilligers gezocht werden voor het rusthuis. Zij kwam mij eens halen om mee te helpen en zo ben ik er ook in gerold. In het begin, in het oude gebouw, was de cafetaria enkel in het weekend open. Samen met Gerard Vanparijs bedienden wij de bewoners en de bezoekers. In het nieuwe dorpsrestaurant kan men nu dagelijks terecht.”
“Drie jaar geleden dacht ik ook al eens aan stoppen, maar toen zette ik door. We vormden een uitstekend team. Wat ik mij het meest zal herinneren is de vriendschap van de bewoners en ook de momenten waarop we samen naar het wielrennen kijken. Ook bij mij zorgt een verminderde mobiliteit ervoor dat ik nu toch stop. Maar het was een mooie periode.”
(RB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
