“We missen vooral de competitie tussen de schuttersclubs onderling”

Andy Rousseeuw en zijn zoon Lorenzo voor hun prijzenkast. (foto MD)© (Foto MD)
Andy Rousseeuw en zijn zoon Lorenzo voor hun prijzenkast. (foto MD)© (Foto MD)
Redactie KW

Andy Rousseeuw is, net als zijn zoon Lorenzo, een fervente boogschutter bij de Sint-Jorisgilde in Roesbrugge. Het is een jaar geleden dat ze nog eens voor punten konden mikken. Hopelijk komt er snel schot in de zaak.

Het boogschieten bij de familie Rousseeuw begon bij Willy Rousseeuw uit Beveren, want diens vader Gaston had het er niet echt op begrepen. In de eerste helft van de vorige eeuw waren er immers veel volkssporten en Gaston had een andere keuze gemaakt.

Willy Rousseeuw was een ‘kot shotter’, zoals zoon Andy het noemt: zijn vader schoot niet graag naar de top van de muit om de duurste vogels te raken, maar liever naar gewone vogels die met veel meer onderaan in de muit zijn bevestigd.

Vader Willy trok bovendien vooral naar Frankrijk om te boogschieten. “Zelf gaan ikzelf en mijn zoon Lorenzo bijna nooit naar Frankrijk om te schieten”, zegt Andy (49). “Daar wordt nog altijd geschoten met gewone lattenbogen, terwijl wij hier in ons land vooral met katrolbogen schieten. En dat is verboden in Frankrijk. Bij katrolbogen kan je de boog veel langer gespannen houden en dus ook beter mikken. Pa heeft waarschijnlijk nooit geschoten met een katrolboog… Hij was zo’n sterke mens, en nog zo actief… Eind oktober raakte hij besmet met het coronavirus en begin november is hij overleden. Hij is veel te vroeg gestorven. Dat heeft ons heel veel verdriet gedaan.”

Geen kampioenen

“Dat virus heeft voor ons ook onze sport serieus verpest, sinds het einde van het winterseizoen boogschieten op de liggende wip, verleden jaar. We konden niet starten met het buitenseizoen op de staande wip. Geen kampioenen dus, verleden jaar, bij onze Sint-Jorisgilde, die trouwens al sinds 1856 bestaat. In de zomer mochten we wel een keer gaan oefenen op de staande wip, maar zonder competitie is dat toch helemaal anders. Zelf heb ik vooral het Zuidwest, de competitie tussen de clubs, gemist, want daar zie je dan toch eens hoe het met het boogschieten gesteld is.”

We hopen dat er straks buiten mag worden geschoten

“Deze winter hadden we wéér niets, op de liggende wip in zaal Kristen Volkshuis, maar we hopen dat er straks toch weer buiten mag geschoten worden, op de staande wip. Alle boogschutters hopen dat het een beetje vooruitgaat met de vaccinaties, en dat ze zich dan weer kunnen uitleven in hun sport toch een van de oudste volkssporten en misschien wel de mooiste.”

Eigen schietstand

De 165 jaar jonge Sint-Jorisgilde hoopt ook dat er eindelijk een beetje vaart komt in de belofte van het stadsbestuur van Poperinge om in het centrum van Roesbrugge voor een mooie schietstand te zorgen. Door de minder goede ligging van de huidige schietpers zonder muit kan de club niet uitbreiden en, vooral, zich ook niet richten op de jeugd. De club verlangt naar een eigen schietpers met muit en naar een eigen kantine.

(PC)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier