Na 41 jaar doet Pasar Zuienkerke de boeken toe. Het is een afscheid met gemengde gevoelens. “Het valt ons allemaal wel zwaar”, zegt bestuurslid Marijke Valcke. “Na 41 jaar waren we echt goeie vrienden geworden, en er is ook veel moois om op terug te blikken. We zullen elkaar zeker nog blijven zien, alleen zal dat dus niet meer onder de vlag van Pasar zijn. We hebben besloten om te stoppen op een hoogtepunt.”
De Zuienkerkse afdeling werd opgericht op 6 maart 1985, toen nog onder de naam Vakantiegenoegens. “Die vrijetijdsorganisatie ontstond in de schoot van het ACW, dat het aanvankelijk wat stiefmoederlijk behandelde. Wij waren eigenlijk maar een aanhangsel”, zegt Romain Van Belle, samen met zijn echtgenote Edith Dekeyzer lid van het eerste uur. “Ondanks die moeilijke start ging het ledenaantal snel in stijgende lijn. We zijn gestart met tien gezinnen, op ons hoogtepunt waren dat er meer dan negentig.” Romain herinnert zich ook nog de allereerste activiteit. “Dat was een dia-avond. Dia-avonden waren toen ontzettend in de mode. Je had ze tot vervelens toe.”
Naamsverandering
Al snel kwam daar ook een jaarlijkse busreis bij, een wandeling, een fietstocht,… “Nog zo’n jaarlijks hoogtepunt was onze bietenkopwandeling – zeg maar de voorloper van Halloween. De mooiste bietenkop werd beloond met een prijs, en na de wandeling stond er een lekkere hutsepot te wachten.”
Toen de naam veranderde in Pasar, viel dat bij de bestuursleden niet in goede aarde. “Geen enkele afdeling was daar gelukkig mee. Vakantiegenoegens was een naam die klonk als een klok”, zegt Romain. “En wij hadden net nieuwe vlaggen en kledij besteld met het oude logo van Vakantiegenoegens. Een serieuze hap uit ons budget”, vult Marijke aan.
Corona
Covid zorgde in 2020 voor een plotse terugval in de ledenaantallen. “In de wijde regio schieten er nu slechts een drietal Pasar-afdelingen over. Ooit was dat een veelvoud”, zegt Marijke. De hoge gemiddelde leeftijd van de bestuursleden zit daar volgens Edith ook voor iets tussen. “En jonge mensen aantrekken, da’s zoals voor alle verenigingen geen evidentie vandaag. Daarnaast was het ook altijd weer een uitdaging om seingevers te vinden voor onze fietsuitjes. Elke activiteit vroeg eigenlijk wel een pak voorbereiding, en soms bracht het extra kopzorgen met zich mee.”
“Desondanks zijn wij altijd wel een sterke en dynamische afdeling gebleven. Op onze activiteiten kwamen vaak ook leden van andere afdelingen af”, zegt Marijke. “Daarom stoppen we liever op ons hoogtepunt. We willen de kwaliteit hoog houden, maar met het handvol bestuursleden waarmee we het nu moeten doen, lukt dat gewoon niet meer.”
“Naast tal van leuke uitstapjes, hebben we ook heel wat boeiende sprekers over de vloer gehad: Alain Remue van de Cel Vermiste Personen, Nico Blontrock over het Brugse dialect, professor Manu Keirse… En dan was er ook nog onze jaarlijkse quiz, die Marleen in goede banen leidde. Er kwamen al tientallen mails van leden die het jammer vinden dat dit alles nu plots wegvalt.”
“Ons Kindje”
“Jammer, maar aan alle mooie liedjes komt een einde”, zegt Marleen. “We deden het nochtans zó graag…”
“Ik kan gerust stellen dat ons leven voor een stuk in het teken stond van Pasar. De afdeling was ons kindje, maar ondertussen hebben we zelf ook allemaal kleinkinderen”, besluit Romain.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
