Lut Dewulf zet al 35 jaar haar schouders onder Chorus: “Op school organiseerde ik destijds al concertjes”

Tijdens Mozaïek van Vrede op zondag 14 mei zorgt Chorus voor verrassingsoptredens op de Leet. Lut Dewulf (68) is al 35 jaar één van de steunpilaren van het Ieperse koor. Moederdag viert ze dan maar de dag voordien.

Mozaïek is traditioneel het moment bij uitstek voor Ieperse verenigingen om in de schijnwerpers te staan. Ook koor Chorus is van de partij, maar niet op het afsluitende Vredesconcert met 150 stemmen uit koren van Ieper en Poperinge. “Dat komt omdat we al optreden in de namiddag op het Vandenpeereboomplein. Wat we precies zullen doen, blijft wel een verrassing”, knipoogt Lut Dewulf.

Wat maakt zingen bij Chorus zo leuk?

“Muziek is mijn grote passie. Ik zeg altijd: mocht ik mijn leven opnieuw kunnen doen, dan deed ik alleen nog maar muziek. Chorus is daarin al een heel grote hap, ook qua organisatie. Ik kijk iedere keer uit naar de repetities en concerten. Muziek verbindt. Zingen is altijd leuk, maar ik speel ook viool. Dat is mijn tweede grote passie. Ik zit ook al heel lang in de muziekschool.”

Welke hoogtepunten beleefde je al bij Chorus?

“We hebben al opgetreden in Trier en binnenkort gaan we weer op reis, maar eigenlijk treden we niet zo vaak op in het buitenland. Voor mij was de oprichting van het jongerenkoor heel speciaal. Ik had iets van: oef, nu ben ik zeker dat er een toekomst is voor Chorus. Ik heb ook een kleinkind dat in het jongerenkoor zit. Het is wel mooi om te zien dat de generaties elkaar opvolgen.”

Maar je doet meer dan zingen alleen?

“Samen met Tine Devoghel ben ik verantwoordelijk voor alle concerten en creaties. Dat zijn vooral de grote optredens in Het Perron voor 1.500 man, waarvoor we de muziek kiezen en alles in elkaar steken. Of zoeken naar partners om mee samen te werken.”

Waarom nam je dat engagement op?

“Dat ligt in mijn aard. Ik wil altijd ergens de leiding nemen en iets creëren. Zelfs op school organiseerde ik destijds al concertjes. Dat ik de kans kreeg om dit te doen, is voor mij top.”

Corona was een moeilijke periode voor de verenigingen.

“Dat was zeker niet gemakkelijk, maar we zijn wel altijd blijven repeteren, ook van achter de computer. Tine heeft daar veel moeite voor gedaan. Het was ook belangrijk dat iedereen de stem bleef trainen en nieuwe stukken aanleerde. Tegen de verwachtingen hebben we geen enkele van onze leden verloren door de coronacrisis. We hebben een heel sterke groep. Het is net een grote familie.”

Profileert Chorus zich als Iepers koor naar de buitenwereld toe?

“Natuurlijk. We zijn van Ieper en we zijn altijd fier als we mogen meedoen aan de herdenkingsconcerten The Great War Remembered in de kathedraal. Ook dit jaar ziet de line-up van artiesten er weer heel veelbelovend uit. Maar we zijn geen parochiekoor. We zijn niet verbonden aan een kerk. We zijn dus volledig onafhankelijk en gaan muzikaal heel breed. We doen alles: we zingen in de kathedraal, maar brengen ook moderne muziek. We hebben met ons jongerenkoor opgetreden in het Vleeshuis. Een heel tof en vernieuwend project. Wij zijn niet blijven hangen in het koorleven van vijftig jaar geleden.”

Je bent iemand die mee is met de tijd.

“Ja, helemaal. Je moet, anders blijf je achter. Het is ook dankzij de kinderen en kleinkinderen dat ik jong van geest blijf. Ik heb ook een grote drive. Zo kon ik een plaatsje veroveren in het symfonisch orkest van de Academie. Het heeft veel werk gekost, maar het is gelukt en het is zalig om te doen. Inzet loont. Als ik iets wil bereiken, dan ga ik ervoor.”

Heb je daar nog voorbeelden van?

“Toen ik tien jaar was, speelde ik al op een melodica, zonder dat ik noten kende. Dan heb ik een gitaar gekocht en heb ik uit mezelf geleerd gitaar te spelen. Zo ben ik altijd blijven muziek maken. Eigenlijk is dat een rode draad door mijn leven.”

Je bent ook moeder van drie kinderen. Is Moederdag speciaal voor jou?

“Doordat het Mozaïek is, vieren we het de dag voordien met alle mama’s. Dus niet alleen met mijn mama, maar ook met mijn dochters. Wij vieren alles in familiekring.”

Jullie zijn wel een hechte familie.

“Zeker en vast. An zie ik sowieso al elke dag op het werk, maar ook Katrien zie of hoor ik elke dag. De samenwerking met mijn dochter verloopt zeer goed. We vullen elkaar goed aan en hebben waarschijnlijk nog nooit woorden gehad. An neemt de organisatie beetje bij beetje over, maar ik werk nog altijd even veel, ook al ben ik ondertussen 68. Dat houdt je jong.”

De andere dochter was bijna burgemeester…

“Het was net niet… Maar ze heeft ook veel geleerd uit oppositie voeren. Nu is ze strijdvaardig voor de komende verkiezingen. Ook in de oppositie kun je veel doen voor de mensen, maar je hebt natuurlijk niet het laatste woord. Ik hoop dat we snel het laatste woord hebben…”

Wordt er veel over politiek gesproken in de familie?

“Ja, mijn vader zat ook in de politiek. Mijn schoonvader ook, hij was burgemeester van Brielen. Dus we volgen alles op de voet. Het zit dus overal wel een beetje in het bloed.”