Jef Bouckaert neemt na 46 jaar afscheid van de Landelijke Gilde in Elverdinge: “Ik heb er veel vrienden gemaakt”

We herkennen v.l.n.r. ondervoorzitter Stephaan De Roo, Luc Dejonckheere, Niels Legrand, Lena Maertens, Kristof Van Walleghem, Bart Roelens, Jozef Bouckaert, secretaris Jan Devrieze, Damien Deschildre, voorzitter Stefan Vermeersch, Johan Dedecker, Geert Vandenbroucke, Martin Six, Lieven Depuydt, Patrick Desmet en Paul Van Walleghem. (foto RLa)
Redactie KW

Na 46 jaar neemt Jozef ‘Jef’ Bouckaert afscheid van de Landelijke Gilde in Elverdinge. Het Sint-Elooisfeest, met meer dan honderd aanwezigen, was de ideale gelegenheid om hulde te brengen aan Jef.

“Tientallen jaren was Jef prominent en met veel plezier aanwezig in ons bestuur. Altijd hulpvaardig en verantwoordelijk. Geen enkele inspanning was te veel. Vier voorzitters heeft Jef versleten. Ook Lena willen we bedanken met een boeket bloemen voor alle avonden dat ze alleen thuis moest zitten omdat Jef weg was naar de Landelijke Gilde”, speechte voorzitter Stefan Vermeersch.

‘Dank je wel voor alles wat je hebt gedaan en nog altijd doet… recht uit je hart en nooit omdat het moet’. De herinneringssteen die Jef (80) en Lena (81) ontvingen, kreeg een vooraanstaand plekje in de woning langs de Oude Boezingestraat. “Ik woon hier al heel mijn leven”, begint Jef.

“Hier ben ik geboren en als kind opgegroeid met broer Raphael, die nu in Stabroek woont en mijn overleden zus Noëlle. Ik heb zelfs nooit het moederhuis gezien. Het was dan ook logisch dat ik hier verder zou boeren. In het begin met acht zeugen en een zevental koebeesten. Een boerderijtje dat uitgroeide tot een echt bedrijf met 250 zeugen en 800 ‘vette’ varkens.”

“We zijn in 2004 gestopt, maar sinds 1990 was het niet gemakkelijk meer. De mestproblematiek deed haar intrede en het afvoeren van de mestoverschotten kostte handenvol geld. Vroeger was je boer met je kop. Later werd het bedrijfsleven complexer en kwam er heel wat administratie bij kijken.”

Opvolger

“In 1963 huwde ik met Lena Maertens en het feest vond plaats in zaal ’t Hoekse in Zillebeke. We herinneren ons dat er een orkestje speelde met onder andere Gery Simoen. Uit ons huwelijk werden twee zonen geboren. Filip (57) is gehuwd met Damienne Coudron en woont met Niels, Siebe en Gilles in Zillebeke. Geert (55) is vader van Bram, Lies, Lotte en Ruben, die stierf op 18-jarige leeftijd, waar we nog altijd met heel veel verdriet op terugblikken. Er zijn ondertussen drie kleinkinderen: Annabelle en de tweeling Camille en Eloïse.”

“Mijn vader Cyriel overleed op vrije jonge leeftijd in 1976 en wij namen het hof over. Hij was toen bestuurslid bij de Boerenbond, de voorloper van de Landelijke Gilde. Zo werd ik gevraagd om hem op te volgen door de toenmalige bestuurders Robert Vanwalleghem, Jozef Decat en Gaston Verslyppe. Dat waren toen belangrijke mensen op sociaal vlak in ons landelijk dorp.”

“Begin dit jaar kondigde ik aan dat het mijn laatste jaar zou worden. Ik hield het dus 46 jaar vol en niet alleen in het bestuur. Ik werd afgevaardigde in de dorpsraad, cultuurraad en later ook bij de gewestelijke senioren van de Gilde. Al die zogenaamde ‘betaalde’ mandaten hebben we dit jaar verdeeld. Niemand wou ze allemaal opnemen”, lacht Jef.

Mooiste receptie

“Ik herinner mij nog levendig één van mijn eerste, maar wel één van de mooiste recepties met ons bestuur. We waren in 1980 uitgenodigd op het huwelijksfeest op het hof van Lieve Detavernier en Paul Vanwalleghem en uiteraard zijn we blijven plakken tot alle champagneflessen leeg waren. Uiteraard was ook de viering van 100 jaar LG bij Luc Dejonckheere een absoluut hoogtepunt. Ik was er altijd graag bij, heb heel veel sociale contacten gehad en veel vrienden gemaakt.” “Hij was altijd de eerste om te vertrekken, maar altijd de laatste thuis”, vult Lena lachend aan.

En dat zal wellicht niet direct veranderen, want Jef kijkt er nog altijd naar uit om samen met de Okra-leden een kaartje te leggen of te petanquen. “Maar zolang mogelijk samen blijven met Lena, dat is mijn ultieme wens. Door de vele vergaderingen en activiteiten stond ze er in het verleden vaak alleen voor. Ik ben haar daar zeer dankbaar voor”, besluit Jef.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier