Roland Devooght (70) uit de Motemeerslaan wist niet wat hij zag toen hij op vrijdag 6 november na een telefoontje van de politie ter plaatse kwam bij zijn bijenkasten, langsheen het nieuwe fietspad. De elf kasten waren compleet vernield. Met de moed der wanhoop probeerde hij samen met een buurman alles min of meer te herstellen, nog voor de koude nacht viel. De vele bijensteken moesten ze erbij nemen.
“De dader werd ondertussen gevat”, aldus een aangeslagen Roland. “Ik ben nu 30 jaar bezig als imker, maar dit snap ik echt niet. De dader ging op vrijdagavond 6 november als een dolleman tekeer en vernielde mijn elf kasten. Toen ik ter plaatse kwam, probeerde ik, met de hulp van een buurman die ik mijn imkerpak en handschoenen gaf, in het licht van de politiecombi alles zo goed mogelijk te herstellen. Het was geen sinecure om die vernielde kasten min of meer weer op te bouwen en alle ramen er terug in te steken. Ik ben er zeker van, mocht de buurman, of gelijk wie, bij klaarlichte dag gezien hebben in wat voor oorlogssituatie we ons bevonden, dan zou hij zeker en vast niet geholpen hebben. Op dat moment zaten tienduizenden bijen her en der verspreid over de brokstukken, dus er was serieus was durf voor nodig. Maar het moest wel, want anders zou de helft van de bijen de koude nacht niet hebben overleefd. Gelukkig is het nu al een paar dagen mooi weer en kon ik zaterdag nog wat herstellingen aanbrengen. Je ziet ook dat de bijtjes hun gestorven soortgenoten één voor één uit de kasten verwijderen. Ook met dank aan het mooie weer, want mocht het echt herfstweer geweest zijn, dan bleven de kadavers in de kasten liggen en zouden ze ziektes en nog meer dode bijen veroorzaakt hebben.”
“Toch zullen nog veel bijen sterven en ook de honingoogst zal heel wat minder zijn. Het idee om te stoppen, speelt alleszins in mijn hoofd. Tien jaar geleden kwam er een nieuwe verkaveling in de Motemeerslaan en dus werden de kasten – alhoewel ze niemand tot last waren – op aanraden van de toenmalige burgemeester verplaatst naar het rustige plekje natuur achter de loods van de technische dienst. Ik heb hier ook een berghokje ter beschikking. Vorig jaar is er iemand op het dak geklommen en erdoor gezakt. Ook neem ik er de blikjes bij die ze hier op de grond gooien en ook grote en kleine boodschappen worden hier gedaan.”
Ideale plek
“Ik klaag niet, want mijn kasten staan hier echt wel op een ideale plek. De bijen kunnen ‘s morgens al genieten van het zonnetje en hebben heel veel planten en bloemen binnen handbereik. Tien jaar geleden was hier nog geen fietspad en had niemand ook weet van de kasten. Er waren geen problemen, want ieder verstandig mens laat die bijtjes met rust.”
“Dit was niet het eerste geval van vandalisme in de omtrek van het nieuwe fietspad achter het gemeentehuis. Als je de reling van de nieuwe brug over de beek bekijkt, dan zul je zien dat die ook al ferm beschadigd werd. Door de controles aan het spaarbekken, verlegt het probleem zich nu naar hier. We mogen nochtans blij zijn, want de gemeente kreeg er met dit fietspad en de toegangswegen er naartoe, echt wel een stukje natuurschoon bij. Waarom zijn er dan altijd onverlaten die zo’n vernielingen moeten aanbrengen?”
Drank of drugs?
“Ik ving geruchten op dat de dader iemand is zonder adres. Als dat zo is, dan mag ik een financiële compensatie wel vergeten. Wat bezielde die man? Deed hij dat uit verveling of gebeurde deze wandaad onder invloed van drank of drugs? Ik ben de politie en mijn buurman heel erg dankbaar voor de hulp. Ik ben vrijdagavond naar huis gestrompeld en heb het bewustzijn verloren. Het bijengif van die tientallen steken, deed zijn werk. Een dokter van wacht bellen, dat moet je in deze coronatijden eens proberen … Gelukkig hadden we het anti-allergiemiddel Zyrtec in huis en een paar tabletten ervan verhinderden dat ik nog meer in shock ging”, besluit Roland.
(Jeffrey Dael)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier