Van zingen tot koeien melken: in dementievriendelijke tuin in Wervik kan het

In rvt Mater Amabilis werd de tuin heringericht als een dementievriendelijke herinneringstuin. Initiatiefnemers Febe Collie (rechts) en Marthe Deneckere poseren in een decor van de jaren 60. (foto LVW)©Luc Vanthuyne
In rvt Mater Amabilis werd de tuin heringericht als een dementievriendelijke herinneringstuin. Initiatiefnemers Febe Collie (rechts) en Marthe Deneckere poseren in een decor van de jaren 60. (foto LVW)©Luc Vanthuyne
Redactie KW

De tuin van wzc Mater Amabilis in de Sint-Jorisstraat is tijdelijk omgetoverd tot een dementievriendelijke herinneringstuin. Er zijn heel wat voorwerpen te zien uit lang vervlogen tijden. De bedoeling is dat verhalen, gevoelens en herinneringen naar boven komen.

Alle bewoners en hun familieleden kunnen de tuin bezoeken. Het toch wel speciale project werd uitgewerkt door Febe Collie en Marthe Deneckere, de referentiepersonen dementie binnen Mater Amabilis. Febe is ergotherapeut op de tweede en derde verdieping in leefgroepen De Link en Leiezicht. Collega Marthe is de verantwoordelijke van de leefgroep De Lommer op de eerste verdieping.

“Als referentiepersonen dementie proberen we voor de bewoners en hun familie een meerwaarde te zijn”, vertellen ze. “Die herinneringstuin is een spontaan idee.”

In bruikleen

“Maandelijks komen we samen. Door corona bleven de bewoners heel vaak binnen en moest de vaste bezoeker in de kamer blijven. We vroegen ons af wat we kunnen doen eenmaal het mooi weer wordt om hen naar buiten te lokken. Op twee maanden tijd werkten we dit project uit. We deden een oproep voor allerlei voorwerpen uit de tijd van toen. We kregen heel veel spullen van de families in bruikleen. We sloegen aan het verzamelen, het lukte goed en het viel uiteindelijk allemaal veel groter uit.”

“We spraken ook mensen aan en ben ik gaan zoeken in de Kringloopwinkel in onder meer Kortrijk en Zwevegem”, vertelt Marthe die in Harelbeke woont. “Ik schat wel dat we tot 150 voorwerpen hebben. Er werden zelfs nog veel meer voorwerpen aangeboden.” Febe vult aan: “Via de zus van mijn oma kreeg ik heel wat materiaal voor het thema landbouw. We zijn verrast dat we zoveel mooie voorwerpen uit de jaren 50 en 60 hebben. Voor de uitwerking namen we heel veel tijd, zelfs buiten onze werkuren.” Marthe en Febe zijn ook de directie dankbaar voor de medewerking

Handen uit de mouwen

De twee hadden een dag nodig om alles klaar te zetten. “De start bevindt zich onder een boog op het wandelpad”, toont Marthe. “Er hangen foto’s, uiteraard allemaal in zwart-wit. De wandeling in de tuin verloopt in een achtvorm zodat iedereen in dezelfde richting wandelt. Tijdens de wandeling worden vergeet-mij-nietjes gevolgd, die op de grond zijn afgebeeld. Het vergeet-mij-nietje is het symbool van dementie. Alles verloopt coronaveilig. Aan de verschillende haltes kunnen de deelnemers de handen ontsmetten.”

“Belangrijk is de interactie aan de verschillende thema’s”, vervolgt Febe. “Onderweg zijn er heel veel doe-opdrachten om effectief de handen uit de mouwen te steken. Zo kunnen bewoners een deurmat uitkloppen met een echte mattenklopper, met pekkels gooien zoals destijds op de speelplaats, liedjes uit de oude tijd meezingen, raden welke zaadjes van groenten en fruit in bokalen zitten en zelfs een koe melken.”

Herinneringen

Er werd ook gezorgd voor een mooi verzorgde brochure met per thema een aantal vragen. De herinneringstuin staat ook open voor de bezoekers van dagcentrum De Brug en de bewoners van de serviceflats Amarosa aan de overkant. “Om te beginnen is die herinneringstuin voor een maand en misschien langer, afhankelijk van de interesse”, zegt Febe. “Door de regels rond corona is het natuurlijk jammer dat veel andere mensen daar niet kunnen van genieten.”

“Maar anderzijds doen we het in de eerste plaats voor onze eigen bewoners”, benadrukt Marthe. “Die herinneringen ophalen, is wel heel leuk”, geeft Marthe aan. “Hoe verder we in hun herinneringen kunnen graven, hoe meer ze kunnen vertellen. Deze wandeling helpt daartoe. Personen met dementie hebben moeite om recente gebeurtenissen te onthouden, maar houden er wel van om te vertellen over het verleden.”

“Het is ongelooflijk hoe ze rond die voorwerpen kunnen vertellen”, zegt Febe. “Als ik die voorwerpen zie, dan begrijp ik dat de moeders de handen vol hadden met hun huishouden.” (lacht)

De wandeling geeft een aanzet tot reminiscentie, het ophalen van herinneringen. Reminiscentie doet een beroep op wat de oudere nog kan. Dit is voor mensen die voortdurend worden geconfronteerd met afnemende capaciteiten een echte verademing.

(EDB)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier