Van Werchter Beach tot Minnewaterpark

Het was een weekend van uitersten voor mij. Vrijdag en zondag zat ik in het o zo rustige Minnewaterpark, zaterdag op de grote weide van Werchter. Hoewel beide uiterst amusant waren, kan het contrast niet groter zijn.

“Weer op een festival?”, moet zowat de collectieve reactie zijn van iedereen die mij op sociale media volgt. Na de Batjes in Roeselare, toch het koopjesfestival bij uitstek in West-Vlaanderen en ver daarbuiten, en vier dagen Rock Werchter kon ik toch geen nee zeggen om er nog een weekendje Cactus bij te doen voor kw.be. Omdat het plezant is, en omdat ik nu eenmaal graag te midden van de muziek vertoef. Er is geen plaats waar ik mij meer thuis voel dan op een festival. En als dat om te werken is, dan doen we dat graag. Schrijven over je favoriete bezigheid. Hoe mooi is dat?

Wel maar twee dagen Cactus Festival, want op zaterdag kon je mij nog es op de weide van Werchter terugvinden voor Bruce Springsteen. Of moet ik Werchter Beach zeggen? De modder van een week geleden maakte plaats voor heel veel mul zand, ideaal om met een parasol en een strandhanddoek te genieten van een fel schijnende zon. Zalig toch? Al ben je wel omringd door 65.000 mede festivalgangers, waarvan het merendeel 50-plussers die nog eens ‘buiten mogen’. Zatte Hollanders zijn er niets tegen. Bovendien krijg je om de haverklap een knie in je rug, kosten de pintjes 3 euro en moet je eerst een kwartier geduld hebben voor dat stuk hamburger. Maar ik heb er wel zes optredens gezien. Goed voor om en bij de acht uur live muziek. Een werkdag zeg maar! Heerlijk.

Een groot contrast met dat beminnelijke Minnewaterpark. Waar werkdagen twaalf uren duren, maar je wel rustig tussen de mensen kunt flaneren. Met een pintje bij de hand, voor ‘slechts 2,5 euro, bekenden tegen het lijf loopt, tijd hebt voor een babbeltje en heel veel leuke dingen ziet. Ondanks het feit dat je hier toch ook met duizenden bezoekers bent, heb je pas naar de avond toe mogelijk een claustrofobisch gevoel. En dan nog! De bomen en het vele groen zorgen voor een soort zen, waardoor het lijkt alsof je de andere bezoekers amper ziet.

“De frontvrouw van SX is even beminnelijk als het park waarin ze zondag speelde”

Ook de aanwezigheid van de vele kinderen overdag zorgt voor een speciale sfeer. Met Cactus Oasis hebben ze dit jaar een nieuw concept kinderanimatie, dankzij de mannen van Bolwerk. Een succes waar ongetwijfeld de volgende jaren een vervolg op komt. Al zal de zon ook wel een aandeel hebben, zeker voor dat zwembad. Jammer dat onze zwembroek niet tot onze standaard werkuitrusting behoort, of we lagen ook in het water.

Sfeer en gezelligheid, daar draait het allemaal rond. Gekruid met enkele muzikale onderonsjes. Jammer genoeg was dat iets waar ik vrijdag en zondag net te weinig tijd voor had. Een handvol nummers van Black Box Revelation, enkele Antwerpse deuntjes van Tourist LeMC tijdens de interviews door en SX als enig concert volledig. Omdat je een West-Vlaamse groep nu eenmaal moet steunen. Dat frontvrouw Stefanie even beminnelijk is als het park waarin ze zondag speelde, heeft daar natuurlijk ook mee te maken.

Nochtans waren er heel wat optredens die ongetwijfeld de moeite waren, vaak ook met wisselende reacties en dat maakt muziek zo mooi. Maar het maakt mijn Cactusfestival er daarom niet minder om. Voor sfeer en gezelligheid opnieuw – Komen Eten-gewijs – een tien op tien.

In mijn wereld moeten beide festivals kunnen. Lekker druk op Werchter om mee te kelen met de grootste hits om dan een weekje later te genieten van de rust en de sfeer zoals bij het Cactusfestival. Omdat het nu eenmaal kan!

We kijken alvast uit naar het volgende festival!