Van avonturier naar yogadocente: Ole Vlaeminck zoekt door ziekte haar toevlucht in yoga

Ole rijgt een uur lang meditatie- en lichaamsoefeningen aan elkaar. Louise, Isabelle, Babs en Monique zijn er klaar voor. © SLW
Stefaan Lernout

Ze reisde de wereld rond op zoek naar avontuur en extreme lichamelijke uitdagingen. Haar ziekte heeft Ole Vlaeminck echter aangespoord om beter naar haar lichaam te luisteren: het hoofd wilde nog wel van alles, maar het lichaam wilde niet meer. Haar wondermiddel heet yoga, zij doceert het met heel veel overtuiging.

Van nature ben ik sceptisch over nieuwlichterij. Zeker als die uit het Oosten komt. Yoga stond voor mij dan ook synoniem met dames die languit liggend op een mat luisteren naar spirituele muziek in een wolk van wierook. Tot ik door Ole Vlaeminck (42) werd uitgenodigd om het toch eens te proberen: het bleek niet simpel. De aaneenschakelingen van rug- en evenwichtsoefeningen vragen nogal wat van je lichaam. Om nog maar te zwijgen van ‘planken’ en de ‘achteruitkijkende hond’.

Mijn vooroordeel was wel correct wat dames betreft. De andere leden van het gezelschap, Isabelle, Babs, Louise en Monique hebben uiteenlopende redenen voor hun wekelijkse sessie: een goede aanvulling op de looptrainingen, een goede stretching, tot rust komen, maar vooral hebben ze er allen ‘deugd’ van vertrouwen ze me toe.

Avontuurlijk en honkvast

“Dit was een rustige les”, verrast Ole mij. “Wat mij betreft mag het iets actiever zijn. In het verleden was ik extreem bezig met sport. Als ik ging skiën, dan deed ik dat viermaal per jaar. ‘s Morgens was ik eerst op de piste en ‘s avonds zat ik op de allerlaatste lift terug. Vooral avontuurlijke sporten trokken mij aan zoals klimmen, maar vooral golfsurfen is mijn grote passie. Ik organiseer trouwens reizen, waarbij surf en yoga centraal staan. Dat project heet ‘Moemoe’s Yoga and Surf’. Die rusteloze, avontuurlijke aard bracht haar in de uithoeken van de wereld. De dochter van Kris Vlaeminck en Annemie Flamez groeide op in Moorsele, maar woonde onder meer een tijdje in Spanje en Tenerife. En ondertussen reisde ze wat af om te surfen. Zo leerde ze haar man Teddy kennen in Guadeloupe.

Ik nam ontslag, gooide het over een andere boeg en verdiepte me in yoga

“Hij was er op vakantie bij zijn ouders, maar zelf woonde hij in Parijs”, vertelt Ole. “Eerst woonden we twee jaar in Parijs, we kregen er ons dochtertje Stella die nu elf jaar is. Toen ik zwanger werd van Saul (10) zijn we in Wevelgem komen wonen.” Zelf kijkt Ole daar met enige verwondering op terug. “Ik ben avontuurlijk maar tegelijkertijd honkvast. Hoewel, avontuurlijk. Nu ben ik eerder een huismus (lacht). We zijn hier komen wonen omdat ik vond dat mijn kinderen hun roots moesten kennen.”

Ondertussen was Ole echter ziek geworden, ze kreeg achalasie van de slokdarm. Wat erop neerkomt dat de slokdarm het voedsel niet behoorlijk of ongecontroleerd verwerkt. “We trokken voor zes maanden naar Guadeloupe. Geen werk, geen stress, dacht ik. Helaas werd het niet beter. Daar besefte ik: mijn hoofd wil nog van alles, maar mijn lichaam wil niet meer. Dus moet ik luisteren naar mijn lichaam, want deze situatie maakt mij ongelukkig. Ik moest mijn leven opnieuw gaan inrichten zodat het haalbaar bleef voor mijn lichaam en mij toch fysiek voldoening schonk. Dus nam ik ontslag, ik werkte in de bijzondere jeugdzorg, gooide het over een andere boeg en verdiepte me in yoga.”

Een bende wilde paarden

Ole moet even nadenken als ik haar vraag wat voor haar de essentie is van yoga. “Je geest is als een bende wilde paarden, neem de teugels van die paarden in handen zodat je geest tot rust komt en je terug zelf je leven in handen neemt. Want we worden geleefd. Het is bewust worden van je mentale processen, wat moeilijk is. Het is makkelijker om de signalen van je lichaam te herkennen. Het is vaak pas als je lichaam je in de steek laat, zoals een gespannen houding of rugklachten, dat je beseft dat er iets niet goed zit. Via de lichaamsoefeningen laat yoga de geest tot rust komen en word je helemaal ontspannen.”

Bij het naar huis rijden merk ik dat Ole gelijk heeft, ik ben helemaal ontspannen. Een geweldig gevoel, zou een uur yoga per week dan toch iets voor mij zijn? Misschien. Mocht ik het niet zo druk hebben… Info op www.o-yoga.org, de lessen vinden plaats op dinsdag in Moorsele en woensdag in Wevelgem.