Valérie Kemp (Corman): “Als boekhandelaar moet je mensenkennis hebben”

Boekhandel Corman, dat is een icoon in Oostende. De illustere geschiedenis van de winkel – stichter Mathieu Corman was een markant figuur – de stofwikkel rond de boeken, de ogenschijnlijke chaos van stapels boeken. Valérie Kemp kon dan ook haast niet anders dan de boekhandel verder zetten na het overlijden van haar vader.

We spreken af met Valérie aan boord van de Mercator op een regenachtige dag. De wind waait hard en dat is te merken aan het deinen van het zeilschip. “Dit weer is echt perfect voor de boekhandel”, zegt ze wanneer we aan boord stappen van de Mercator; haar allereerste bezoek, trouwens.

Valérie, hoe ben jij in de Corman terechtgekomen?

“Mijn vader was zijn hele leven verzekeringsmakelaar, maar hij droomde van een eigen boekhandel. Dat, of cd’s verkopen in Lissabon. (lacht) Na zijn pensioen ging zijn droom in vervulling en richtte hij de New Corman op. Toen mijn papa ziek werd, begon ik me meer aan te trekken van de winkel. De boekhouding en zo. Toen hij overleed, moesten we beslissen wat er met de Corman zou gebeuren. En ik kon het niet laten… Ik ben opgegroeid met de winkel. Ik had een goeie job – ik baatte jarenlang een kitewinkel uit in De Haan – maar was wel op zoek naar meer standvastigheid. In die winkel was het altijd heel druk in de zomer en had je veel vrij in de winter. Nu mijn kinderen al groter zijn, zocht ik meer stabiliteit. En dat is er wel in de Corman.”

Ben je zelf een boekenfan?

“Het is er ingelepeld. Bij ons thuis lagen er overal stapels boeken. Op de tafel, op de vensterbank. Ook bij mijn ouders was dat zo. Ik heb het nooit willen forceren bij mijn zonen, maar ik merk dat ze er nu wel weg mee zijn. En dan nog boeken die ik zelf nooit zou lezen, zoals oorlogsverhalen. (lacht) Ik lees dus heel graag, maar de tijd ontbreekt me wel.”

En dat als boekhandelaarster!

“Ja, inderdaad. (lacht) Ik lees niet elk boek dat in de winkel binnenkomt, maar weet er wel veel over. Ik bekijk de catalogussen, spreek met vertegenwoordigers, lees recensies….”

Corman is een van de laatste onafhankelijke boekhandels. Trots op?

“Tuurlijk. Dat lukt vrij goed, ook omdat wij een ander aanbod hebben dan een reguliere boekhandel. Heel veel Franse boeken; die zijn nog altijd goed voor ongeveer 40 procent van de verkoop. Veel boeken in andere talen. Wij hebben een vast Oostends cliënteel, veel toeristen ook. De zomer is een belangrijk seizoen voor ons. En dat de jeugd niet meer zou lezen, is absoluut niet waar, integendeel! De klassiekers zijn heel populair bij jongeren. Meisjes van 14 die Jane Austen lezen, bijvoorbeeld, in het Engels dan nog. Ik verbaas me er soms over.”

Waar haal jij het meeste voldoening uit?

“Als klanten het onmogelijke vragen, en het ons tóch lukt. Het boek is dan misschien lang onderweg met de container vanuit Amerika, ik zeg maar iets, maar als die klant dan eindelijk dat boek krijgt en supertevreden is… Daar doe je het toch voor. Boeken kiezen en bestellen vind ik ook een heel fijn aspect van de job. Ik leg ook wat andere accenten dan mijn vader, maak andere keuzes. Wat logisch is natuurlijk. Zo zet ik heel bewust in op een groot aanbod voor kinderen. Mijn vader was daar geen voorstander voor, hij vond kinderen lastig in de winkel. Nu, ik kan hem geen ongelijk geven soms, als je weet dat we kinderboeken verkopen met vingerverf.” (lacht)

Wat vind je de grootste uitdaging?

“Advies geven aan mensen. Al leer je dat wel snel, door een aantal kleine vragen te stellen weet je al gauw in welke richting je moet denken. Je leert ook je klanten kennen. Ik bestel soms boeken met één bepaalde klant in het achterhoofd, omdat ik weet dat dat echt iets is voor die persoon. Je moet wel wat mensenkennis hebben in een boekhandel. Er zij hier dan ook al fijne vriendschappen ontstaan. Het sociale aspect van een boekhandel is heel belangrijk. Er zijn mensen die elke dag wel eens binnenspringen, gewoon om hallo te zeggen. Zeker sinds corona.”

Wat brengt de toekomst?

“Er zijn plannen, maar daar kan ik nog niet veel over vertellen. Laat ons zeggen dat het heel leuke vooruitzichten zijn, waar wat verbouwingswerken voor nodig zijn.”

Waar droom je nog van?

“Met de winkel? Ik ben blij zoals het nu is. Natuurlijk zijn er plannen, maar soms moet ik mezelf wel wat temperen. Ik wil vooral een leuke plek creeëren, waar lezers elkaar kunnen ontmoeten. Die ontmoeting vind ik heel belangrijk. En elke laag van de bevolking bereiken, jong en oud. Met mooie ruimtes die ook opengesteld kunnen worden voor andere zaken… En voor mezelf? Ik ben eigenlijk vrij gelukkig zoals mijn leven nu is. Ik zie mijn kinderen opgroeien tot twee fantastische mannen. Zoveel heb ik niet nodig. Toen ik nog geen kinderen had, heb ik veel gereisd: overal gaan duiken, met de moto door Thailand… Daar heb ik vandaag dus minder behoefte aan. Ik woon niet ver van de zee in Wenduine en ga iedere dag naar het strand met mijn twee honden. Die verbouwingen zullen wel wat stress met zich meebrengen, maar ik ben vooral blij dat het kan. Ik heb rust gevonden, en dat doet deugd.”