Freddy Vervaeke (59) trok na ruim 42 jaar de deuren van vleesverwerkend bedrijf Westvlees achter zich dicht. Freddy was er ook hoofdafgevaardigde voor de vakbond ACV. Zijn relatie met de directie was naar verluidt altijd goed, er werd in al die jaren nooit gestaakt.
Freddy heeft er bij wijze van spreken een mensenleven op zitten bij Westvlees. “Ik ben er op mijn zeventiende begonnen en werkte er onafgebroken tot aan mijn brugpensioen”, vertelt Freddy. “Ik ben bij Westvlees begonnen in 1978 en kwam toen recht van de beenhouwersschool. Daarvoor was ik ook al twee jaar jobstudent geweest bij Westvlees. Toen ik er startte, telde het bedrijf een goeie 150 werknemers. Ondertussen zijn dat er al een 1200-tal. In het begin werd ik voor zowat alles ingezet. Mijn laatste taak was het opleiden van nieuwelingen die bij ons kwamen werken. Ik nam ook testen af. Er zijn er immers veel die beweren dat ze beenhouwer zijn”, lacht Freddy.
beide kanten
Freddy engageerde zich na een viertal jaar dienst ook bij het ACV. “Ik was van thuis uit al lid”, legt Freddy uit. “Eigenlijk was ik al lid van mijn veertiende. Bij ons thuis moest je gesyndiceerd zijn. Ook als jobstudent was ik dus eigenlijk al vakbondslid. Na een tijd kwamen enkele collega’s me vragen of ik me geen kandidaat wilde stellen voor de vakbondsverkiezingen. Ik werd onmiddellijk verkozen en kreeg eigenlijk altijd het meeste stemmen achter mijn naam. In totaal ben ik bijna 30 jaar vakbondsafgevaardigde geweest. Ik ben gedurende 10 jaar geen afgevaardigde geweest, omdat ik in die periode chef was. Toen heb ik me een tijdje geen kandidaat gesteld bij de sociale verkiezingen. Chef zijn en vakbondsafgevaardigde zijn, gaat volgens mij immers niet samen. Je kan het vergelijken met een mes dat aan beide kanten snijdt. De laatste 16 jaar was ik wel onafgebroken vakbondsafgevaardigde. Voornaamste eigenschap van een vakbondsafgevaardigde is kunnen omgaan met beide kanten”, legt Freddy uit.
“Bij Westvlees zijn er veertig nationaliteiten aan de slag, maar je moet iedereen gelijk behandelen ongeacht de kleur of nationaliteit”
“Daarmee bedoel ik het personeel en de directie. Je moet voor iedereen gelijk handelen en voor iedereen bezig zijn, om het even welke kleur iemand heeft of welke nationaliteit hij of zij heeft. Bij ons zijn immers veertig nationaliteiten aan de slag. Er werken goed 200 Roemenen, een tachtigtal Polen en zowat 300 Fransen bij Westvlees. Als vakbondsafgevaardigde moet je met iedereen overweg kunnen. Dat is niet altijd zo evident. Zo zijn Fransen en Walen niet zo makkelijk in de omgang. Die vallen meer over onnozelheden en futiliteiten. Ik vond het steeds belangrijk om mensen te kunnen helpen. Zo hielp ik Polen en Roemenen bij hun aansluiting bij de ziekenkas en hielp ik hen ook met belastingen. Toen er problemen waren, ben ik zelfs samen met vakbondssecretaris Marnik Willaert naar de belastingdiensten in Brugge getrokken. Vaak moest ik me bij Polen en Roemenen met gebarentaal behelpen. Soms lukte dat met het beetje Duits dat ik machtig ben.”
mooi afscheid
Ook met de directie was er volgens Freddy steeds een goede verstandhouding. “We hebben dan ook goede, verstandige bazen. Uiteraard waren er wel eens discussies, maar in die 42 jaar werd er nooit gestaakt of gedreigd.” “Ik kreeg ondanks corona een mooi afscheid”, vertelt de nieuwbakken gepensioneerde. “Op mijn laatste dag werden we door de directie getrakteerd op een ontbijt, terwijl er ‘s middags een etentje gepland stond in de kantine met alle ACV-kandidaten voor de komende sociale verkiezingen. Daarnaast trakteerde de vakbond ons ‘s middags nog met taart. Ik kreeg zowel van de directie als van de collega’s ook nog een geschenk en op de werkvloer hadden ze gezorgd voor spandoeken waarop ‘Bedankt Freddy’ te lezen stond.” (BCH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier