Vaderdag vol vreugde en verdriet voor Tom Ceulenaere

Els en Tom met hun twaalf kinderen en kleinkind bij het huwelijk van oudste dochter Naära. © TVH
Stefan Vankerkhoven

Tom Ceulenaere viert Vaderdag straks met gemengde gevoelens, in het gezelschap van zijn twaalf kinderen. Terwijl zijn vrouw Els tegen een agressieve borstkanker vecht, trouwde zijn oudste dochter Naära. “Door Els haar ziekte hebben we leren genieten van de kleine dingen”, zegt Tom.

Els Eetezonne (50) en Tom Ceulenaere (43) vormen al 20 jaar lang hun huwelijksjubileum valt op 2 juli een nieuw samengesteld gezin, met twaalf kinderen: Gwylim (30), Syl (29), Abe (26), Naära (24), Siebe (20), Maya (18), Jarne (17), Lotte (14), Louka (13), Myrte (11), Yente (10) en Jorre (7).

Het echtpaar woont in ‘t Speelhof in Sint-Michiels, samen met acht van die twaalf kinderen. “De vier oudsten zijn inmiddels al het huis uit. Zaterdag is onze oudste dochter Naära, zorgkundige in woonzorgcentrum Minnewater, getrouwd”, zegt Tom, arbeider bij de stedelijke groendienst. “Het huwelijk van Naära, een weekje voor Vaderdag, was een emotioneel moment. Ik ben dan wel haar biologische vader niet, maar ik heb Naära opgevoed. Els en ik hebben Naära met een gerust hart weggegeven aan Leroy Decoene, een patissier die bij Horeca Total werkt. ‘t Is een brave vent! (zie ook pagina 30, red.)”

Borstkanker

Voor Tom en zijn echtgenote Els, een zelfstandige pedicure, was het huwelijksfeest van Naära een lichtpunt in een wel erg donkere periode. “In november van vorig jaar is bij mij borstkanker vastgesteld”, vertelt Els. “Ik had een afspraak bij de huisarts om mijn oren te laten uitspuiten. Terloops vertelde ik de dokter dat ik een gevoelige plek had op mijn linkerborst. Ik dacht dat het een muggenbeet of een zweertje was.”

“De arts adviseerde mij om een mammografie te laten uitvoeren. Nadien volgden een echografie en een biopsie. De analyse van dat staaltje leverde slecht nieuws op. Ik leed aan een erg agressieve borstkanker. Een goede maand geleden, op 24 april, hebben ze mijn linkerborst geamputeerd. Ik heb al 16 chemobeurten achter de rug, volgende week moet ik naar het ziekenhuis voor bestralingen.”

Jubileum

“Sinds een half jaar leven wij echt van dag tot dag”, vult Tom zijn vrouw aan. “We durven niks meer op lange termijn te plannen en hebben geen vakantie geboekt. We zijn nochtans op 2 juli 20 jaar getrouwd. Ons jubileum zal zich dan ook beperken tot een weekendje met enkele kinderen naar Nederland. Els moet voordien op vrijdag en nadien op maandag bestralingen ondergaan.”

Onze oudste dochter als bruid weggeven was toch een emotioneel moment

“Het lentefeest van onze jongste zoon Jorre is uitgesteld, omdat het net viel op het moment dat Els geopereerd werd. We zullen dat lentefeest nu zondag vieren, samen met Vaderdag. Daarvoor hebben we voor het weekend een appartement gehuurd in Nieuwpoort, onze favoriete badstad. Door de ziekte van Els hebben we leren genieten van de kleine dingen in het leven. Haar hoofdhaar is opnieuw aan het groeien, ze stelt het voorlopig redelijk goed. Al is ze natuurlijk verzwakt en veel sneller moe.”

Kleinkind

Els werkte de voorbije jaren als zelfstandig pedicure van thuis uit. “Dat deed ik om mijn job te kunnen combineren met de opvoeding van twaalf kinderen. Voorlopig heb ik mijn praktijk on hold gezet omwille van mijn ziekte. We zien wel wat er nog op ons afkomt. Het huishouden runnen is al vermoeiend genoeg. Momenteel valt het mij zelfs te zwaar om voor ons eerste kleinkind Lowki (1) te zorgen. Gelukkig krijg ik veel hulp van mijn man Tom”, aldus Els.

Tom Ceulenaere.
Tom Ceulenaere.© TVH

Ten huize van het kroostrijk gezin van Els en Tom begint de dag vroeg. “Tom staat om 5.15 uur op, want hij begint al om 6 uur te werken bij de groendienst. Mijn huishoudelijke taken starten om 6 uur. Tot 8.45 uur is het zeer rumoerig in huis, met nog acht kinderen. Vroeger was het veel hectischer, toen iedereen nog thuis was en de kinderen jonger waren. De meesten trekken nu hun plan, al smeer ik nog boterhammen en krijg ik de gekste vragen op de moeilijkste momenten. Mama, waar zijn mijn praktijkkleren? Mama, heb je nog wat geld voor een drankje op school? Mama, mijn fietsband is plat, kun je mij naar school voeren?”

“Tijdens de schooluren, wanneer het stil in huis is, had ik tijd voor mijn job als pedicure. Nu gebruik ik die uren om uit te rusten, voor de kinesist en om naar het ziekenhuis te gaan voor chemo of bestralingen. Toms shift zit er om 14 uur al op. Hij helpt mee in het huishouden, van zodra de kinderen thuis komen van school”, verduidelijkt Els.

Strakke planning

“Een kroostrijk gezin vereist veel planning, de oudsten helpen de jongsten”, zegt Tom. “Uiteraard verdelen we de taken: Els doet de was en poetst, ik zorg voor de boodschappen en kook. Ook al ben ik geen keukenprins. Spaghetti is, naast frietjes met stoofvlees, het enige gerecht dat al onze kinderen lusten, mijn saus wordt door iedereen geapprecieerd, behalve door Lotte. Voor haar moet die saus om onbegrijpelijke redenen een dagje oud zijn. Worst met aardappelen, erwtjes en worteltjes kan ik ook bereiden, maar het stoven van witloof laat ik aan Els over.”

Terwijl papa kookt, helpt mama bij het huiswerk of steekt ze de kinderen onder de douche. “Pas om 21 uur zitten al onze huishoudelijke taken erop en ben ik pompaf”, bekent Els. Zij put troost in het gezelschap van Lily, het hondje van Naära, dat niet mee verhuisd is met de kersverse bruid. “De dokters zeggen dat een hond hebben ook een vorm van therapie is”, zegt ze.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier