Allerheiligen is voor veel mensen die een familielid of een goede vriend verloren vaak een moeilijke dag. Het coronavirus zorgt er dit jaar voor dat sommige families die periode nog emotioneler beleven. Hoe kijken begrafenisondernemers vader en zoon Marc (69) en Stefaan (47) Snoeck naar de voorbije coronamaanden en een toch bijzondere Allerheiligen?
“Allerheiligen is vooral emotioneel voor de families van de overledenen”, zeggen vader Marc en zoon Stefaan Snoeck van het gelijknamige uitvaartcentrum. “Voor ons uiteraard ook wel omdat we geconfronteerd worden met het verdriet van de familieleden van de overledenen. Maar het gaat vooral om de families die sinds april vaak anders dan vroeger moesten afscheid nemen van een dierbare door de vele coronamaatregelen.”
Snel op de hoogte
Stefaan Snoeck zag al in februari dat er een coronapandemie zat aan te komen. “Door mijn contacten tijdens mijn extra opleidingen als begrafenisondernemer en thanatopracteur in onder andere Canada, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk én door contacten met buitenlandse artsen die ik bij repatriëring van patiënten uit het buitenland leerde kennen, wist ik al snel dat er iets verschrikkelijks op ons zou afkomen. Als die artsen al panikeren… Via de link van de Johns Hopkins University volgde ik op een wereldkaart het aantal Covid-19-besmettingen en ik bestelde uit voorzorg onmiddellijk voldoende beschermingsmateriaal.”
Families moesten soms selecteren wie wel en wie niet naar de begrafenis mocht komen
In april had Snoeck Uitvaartzorg dubbel zoveel overlijdens als in een gelijkaardige periode zonder corona. “Een heel intense periode. Heel moeilijk voor de families, die soms moesten selecteren wie wel en wie niet naar de begrafenis mocht komen. We maakten het mee dat de partners van een familie met veel kinderen niet op de uitvaart aanwezig mochten zijn.”
“We hebben hier ook nog steeds de urne van een man die corona had. Zijn zoon overleed jaren geleden en zijn dochter woont in New York. Ze mocht niet naar Izegem komen omdat haar moeder in quarantaine zat. Via een videoconferentie bespraken we alles met moeder en dochter. Als de dochter naar Izegem komt, kan er een afscheidsplechtigheid georganiseerd worden, maar dit is tot op heden nog steeds verboden door de Amerikaanse autoriteiten.”
Een overledene ophalen die besmet is met Covid-19 vraagt van de begrafenisondernemer extra beschermingsmaatregelen. “We halen het lichaam op met volledige beschermkledij, mondmasker, gelaatsscherm en een dubbel paar handschoenen. Ook in het funerarium moeten wij en onze medewerkers extra voorzichtig zijn om zelf niet besmet te geraken. Dat brengt uiteraard een extra druk met zich mee. Wie die druk niet aankan, dreigt met een burn-out te moeten afrekenen. Er zijn er al verschillende in onze sector.”
Zware job
Een zware job? “Dat zeker! Je bent in ons vak zeven dagen op zeven en 24 uur op 24 bereikbaar. Wij halen mensen op die uit het leven stapten, een dodelijk ongeval hadden, plots stierven… Wij blijven ook nog een vijftal dagen contact houden met de familie in het funerarium en tijdens de uitvaart. De federatie van begrafenisondernemers wil overigens dat wij bij de zorgsector behoren omdat we het einde van die eerstelijnszorg zijn en ook effectief een zorgtaak hebben.”
In die drukke periode zei iemand dat het voor ons geen betere periode kon zijn. Hij bedoelde waarschijnlijk dat we nu extra geld verdienen. Alsof wij daarmee bezig zijn!
“Mensen beseffen niet altijd hoe zwaar ons beroep is. In die drukke periode zei iemand dat het voor ons geen betere periode kon zijn. Hij bedoelde waarschijnlijk dat we nu extra geld verdienen. Alsof wij daarmee bezig zijn! Psychologisch is het ook niet altijd gemakkelijk, terwijl wij daar eigenlijk weinig aandacht voor krijgen. Zoals bij de moorden die Kim De Gelder pleegde in een kinderdagverblijf. Iedereen had de mond vol van de psychologische begeleiding van de zorgverleners die erbij betrokken waren. Maar niemand had het over de begrafenisondernemer die de lichamen ophaalde en voor vijf dagen de families opving…”
Dankbaarheid
Stefaan probeert het leed en het verdriet bij de families van zich af te zetten als hij thuis is of door te sporten. “Ik probeer dat zoveel mogelijk te doen, anders hou je het niet vol in deze stiel”, zegt hij. “Ik had het wel heel moeilijk toen onze medewerker Björn uit het leven stapte. Hij was niet alleen een medewerker, maar ook een collega bij de brandweer en een vriend.”
“Ook voor mij was dat een zware klap“, voegt Marc eraan toe. “Soms neem ik wat er gebeurd is wel eens mee naar huis. Ik herinner me zelfs soms nog wat ik 30 jaar geleden als begrafenisondernemer meemaakte.”
“Anderzijds is er toch ook een positieve kant aan ons beroep”, zeggen vader en zoon nog. “De dankbaarheid en het vertrouwen van de families. En opeenvolgende generaties die op ons een beroep doen. Daar doen we het voor!” (IB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier