Gerry De Winter (56) en zijn vrouw Martine Haentjens (56) van Gerry Fruit houden er eind dit jaar mee op en dat nieuws komt voor veel klanten als een verrassing. “Maar we vertrekken niet zonder in stijl afscheid te nemen”, klinkt het.
Gerry Fruit, op de hoek van de Euphrasine Beernaertstraat en de Torhoutsesteenweg, is al decennialang een van de bekendste groenten- en fruitzaken in Oostende. Strategisch gelegen langs de drukke Torhoutsesteenweg, tussen het Leopold I-Plein en het kruispunt Petit Paris, bouwden eigenaars en uitbaters Gerry De Winter en Martine Haentjes de zaak uit tot een goed draaiende handel met veel vaste klanten. Maar eind dit jaar zetten zij er een punt achter, vertellen Gerry en Martine.
Zelfbedieningszaak
“Wij trokken in 1982 vanuit Temse naar de kust”, gaat Gerry van start. “Mijn vader Daniël startte samen met mijn moeder, met mij – ik was toen 17 – en mijn broer een zaak op aan de overzijde van waar we nu zitten. Hij had voor Oostende meteen een primeur in petto: het was destijds de eerste zelfbedieningszaak in groenten en fruit aan de kust. Toen zij ermee ophielden, heb ik enkele jaren met mijn broer de winkel gerund, tot hij in de Leffingestraat een eigen zaak startte. Martine en ik trouwden in 1987 en we runden vanaf toen samen Gerry Fruit”, zegt Gerry.
Afscheid nemen: het doet pijn, maar we voelen ons ook enigszins opgelucht.
Het koppel verhuisde in 2002 naar de huidige locatie aan de overzijde van de straat “Die stond te koop en die kans hebben we niet lagen liggen”, vult Martine aan. “Het betekende wel dat we een geboekte cruise hebben moeten afzeggen omdat al onze centjes naar de nieuwe vestiging gingen. Er heeft jaren een foto van een grote cruiseboot in de winkel gehangen om mij daaraan te herinneren. Maar nu zal het er eindelijk van komen: de cruise is geboekt voor maart”, zegt Martine glimlachend.
Klanten geen nummer
Waar veel lokale buurtwinkels in de loop der jaren gedoemd waren om te verdwijnen, was dit geenszins het geval voor Gerry Fruit. “Ik heb een groot voordeel: ik zie de mensen graag”, gaat Gerry verder. “De klanten zijn hier geen nummer. Ik maak met iedereen een praatje en velen luchten hier zelfs hun hart. Ik zal nooit het moment vergeten dat een klant mij opbelde en vroeg om een geschenkenmand van niet minder dan tweehonderd euro te maken en af te leveren in het ziekenhuis. Het bleek een afscheidsgeschenk te zijn voor de verpleegsters die haar hadden verzorgd, want zij had voor euthanasie gekozen. Ik was daar niet goed van, zo erg.”
Afscheidsdrink
“We vonden dat de tijd gekomen is om er een punt achter te zetten. Het is een harde job. Zo vertrek ik om 22.45 uur naar de vroegmarkt in Antwerpen en ben pas rond 4 uur ‘s morgens terug. Het laden en lossen kruipt in de kleren, en dan begint het nog maar. De dokter vroeg onlangs aan Martine hoelang ze nog bereid was om dit voort te doen. “Nog twee jaar en je eindigt in een rolstoel”, was zijn conclusie. Onze keuze om ermee te stoppen en de zaak te verkopen, was dus heel vlug gemaakt. Afscheid nemen: het doet pijn, maar we voelen ons toch enigszins opgelucht. Het is goed geweest. Maar we vertrekken niet zomaar. Eind december organiseren we nog als bedanking voor onze trouwe klanten een afscheidsdrink. Dan zullen we het even moeilijk hebben, vrees ik”, klinkt het bij Gerry en Martine.
(DVL)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier