Twintig jaar geleden brandde de rechtervleugel van het kasteel uit: “Voor Ingelmunster was dit een ramp”

Een zicht op de enorme schade. (archief PADI) © FODI
Redactie KW

Donderdag 20 september 2001 kreeg de brandweer omstreeks 2 uur ’s nachts een oproep dat er een hevige brand woedde in de rechtervleugel van het kasteel. Op dat bewuste moment lagen Marc Vanhonsebrouck, zijn echtgenote Simonne en dochter Valerie te slapen in het kasteel. Ze werden gewekt door hun dochter, die een telefoontje kreeg op haar gsm en zo wakker werd. Op die manier redde ze wellicht het leven van haar ouders. Twee decennia later herinneren nog heel wat Ingelmunsternaren zich de vuurzee nog levendig.

De zware brand in het kasteel van Ingelmunster staat bij veel mensen nog in het geheugen gegrift. In het holst van de nacht snelden toenmalig burgemeester Jean-Pierre De Clercq en Carine Saelens en Eddy Mullebrouck de uitbaters van de Kasteelkelder naar de plek van onheil, waar ook kasteelheer Luc Vanhonsebrouck en conciërge René Holvoet machteloos moesten toekijken hoe het vuur gretig een prooi vond in de houten balken van het eeuwenoude kasteel.

De Ingelmunsterse brandweer kreeg ook bijstand van het Izegemse korps en bestreed met in totaal 65 spuitgasten de vlammen.

Ramp

Jean-Pierre De Clercq vergeet die nacht nooit meer. “Ik herinner me nog heel goed dat ik omstreeks twee uur ‘s nachts een telefoontje kreeg van Sonja van het brandweerarsenaal. Zij vertelde me het slechte nieuws dat het kasteel van Ingelmunster in brand stond”, herinnert hij zich. “Ik ging onmiddellijk ter plaatse en stelde vast dat de brandweer al bezig was met de brand te bestrijden.”

“Ter hoogte van de conciërgewoning ontmoette ik Marc Vanhonsebrouck. Hij was samen met zijn echtgenote en dochter nipt aan de brand ontsnapt. Ook mede-eigenaar Luc Vanhonsebrouck kwam snel ter plaatse. Beide broers waren enorm ontredderd door de catastrofe waarvan zij het slachtoffer waren.”

“Hun eerste reactie, nog tijdens de bluswerken, was toen al dat zij het kasteel zouden herstellen. Het duurde echter nog tot 2015 vooraleer de herstellingswerken voltooid waren. Voor Ingelmunster en omstreken was de brand een echte ramp.”

Gouverneur

Het kasteelpark van meer dan tien hectare in het centrum van Ingelmunster was toen immers een trekpleister voor wandelaars en natuurliefhebbers. “De Kasteelkelder, uitgebaat door Eddy en Carine, was een attractie voor vele duizenden bezoekers per jaar uit Ingelmunster en de wijde regio”, vervolgt de oud-burgemeester. “Menig Kasteelbiertje ging er over de toonbank, en de conditie van zij die vertrokken was duidelijk minder goed dan toen ze er binnenkwamen. Maar het was er bijzonder leuk vertoeven.”

Carine Saelens en Eddy Mullebrouck, samen met Jean-Pierre De Clercq, op de binnenkoer van het kasteel. (foto FODI)
Carine Saelens en Eddy Mullebrouck, samen met Jean-Pierre De Clercq, op de binnenkoer van het kasteel. (foto FODI) © FODI

“Kort voor de brand was ook het kasteelmuseum in de kelder geopend, door toenmalig gouverneur Paul Breyne. Als gevolg van de brand was het museum echter volledig vernietigd en waren alle waardevolle stukken reddeloos verloren. Dit museum zou ongetwijfeld een grote trekpleister geweest zijn voor Ingelmunster. Door de brand was het kasteelpark niet meer toegankelijk voor bezoekers.”

Zoveel jaren later is de groene long van Ingelmunster enkel nog open bij bijzondere gelegenheden.

Amper één dag gesloten

Eddy Mullebrouck en Carine Saelens uit de Gravinnestraat begonnen met de uitbating van De Kasteelkelder op 11 november 1994. “Op die dag was het ook Vlaanderen Vakantieland. Het was hier een overrompeling. We waren onmiddellijk gedoopt”, glimlacht het echtpaar.

“We hebben de deuren van de Kasteelkelder op kermismaandag 2009, na het vuurwerkspektakel, achter ons dichtgetrokken. En de brand? We waren slechts één dag gesloten, want de schade in deze vleugel van het kasteel was beperkt. Er was enkel waterschade aan een vries- en koelkast. Maar ook voor ons was het hele verhaal een financiële tegenslag, want na een poos was het park niet meer toegankelijk voor het grote publiek.”

“We bleven echter niet stilzitten. Om bussen en andere groepen te kunnen blijven ontvangen, lieten we een film maken, zodat we toch nog iets konden tonen.”

“Toen wij ermee stopten, was het voor de broers Vanhonsebrouck moeilijk om een opvolger te vinden. De Kasteelkelder bleef meer dan een jaar gesloten tot plots, Marnick Goossens als nieuwe uitbater op het toneel verscheen, maar die periode duurde niet lang.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier