Vrachtwagenchauffeur Arno Debaere uit Vichte werd vorige week door een groep transmigranten aangevallen op weg naar Engeland. Rond de A16 richting Calais dook plots een groepje op in het midden van de drukke snelweg.
Vrachtwagenchauffeur op internationale routes, het is nog steeds een uitdagende job waarvoor men uit het juiste hout moet zijn gesneden. Voor wie naar Engeland rijdt, wordt de uitdaging nog groter, een uitdaging die Vichtenaar Arno Debaere aan de levende lijve mocht ondervinden. Hij werd er door een groep transmigranten aangevallen. “Ik werk sinds iets meer dan een jaar bij Transport Vanhooren Xavier, een transportbedrijf uit Kortemark” begint Arno zijn verhaal.
“Ik rij er op de route naar Engeland en het is er bijna een gewoonte geworden dat je langs het traject, vooral rond de A16 richting Calais, erg vaak migranten ziet slenteren. Wat ze daar precies doen, weet ik niet, maar het is in ieder geval altijd opletten. Je wilt het niet geweten hebben dat plots één van die gasten beslist om over te steken. Vorige week, toen ik richting de tunnel van Calais reed, zag ik opnieuw een groepje naast de autosnelweg staan. Dit moment ga ik echter niet zo snel vergeten.”
Migranten op de snelweg
Het groepje slenterde niet zomaar lukraak langs de drukke snelweg, ze waren er met een specifiek doel en al snel veranderde de vrachtwagenrit in een angstaanjagende ervaring. “Het was uitzonderlijk kalm die avond”, gaat Arno verder. “Een collega van mij reed, in zijn eigen vrachtwagen, met mij mee en voor ons reden 2 personenwagens. Plots dook een groepje migranten uit het niets op en ging pal in het midden van de snelweg staan. De wagens gingen vol in de remmen, waardoor ook wij tot stilstand kwamen. Ik had meteen fits dat ze in onze opleggers wilden kruipen, een situatie die iedere trucker op die route vreest. De personenwagens konden toch opnieuw vertrekken en er ontstond wat verwarring en chaos. Daardoor konden mijn collega en ikzelf ook de vrachtwagen opnieuw in versnelling steken en verder rijden. We dachten nog dat we er goed van af waren gekomen, tot we die knal hoorden.”
De stevige voorruit van Arno’s vrachtwagen kreeg een hevige impact te verwerken, waardoor ze net niet verbrijzelde. “Die gasten begonnen meteen van alles te gooien naar onze vrachtwagens. Of het stenen waren of iets anders, eerlijk, ik ben niet gestopt om het te vragen. Op dat ogenblik is het plankgas geven en maken dat je wegkomt.”
“Geen politie langs de snelweg”
Met glas tot in de cabine konden zowel Arno als zijn collega veilig de ingang van de tunnel bereiken. Meer nog dan de schade is het vooral de mentale impact die zijn sporen nalaat. “We horen bijna iedere dag dergelijke verhalen”, sluit Arno af. “Hoewel de zone rond de tunnel ongelofelijk goed beveiligd is, is er van politie langs de snelwegen geen spoor. Ja, ik heb schade aan de vrachtwagen, maar ik lig vooral wakker van wat kon gebeuren. Ik reageerde snel maar, voor hetzelfde geld rijd ik over een van die kerels. Geen enkele truckchauffeur wil een dode op zijn geweten hebben, ongeacht de situatie. Het lijkt er soms wel op dat de overheid hier totaal geen grip meer heeft op de situatie.”
Wie opdraait voor de schade, is de vraag waarop het antwoord het eenvoudigst is. “De schade aan de vrachtwagen, daar draait mijn werkgever voor op. Het was geen aangenaam moment toen ik hem daarvoor belde, maar gezien hij zelf lang op deze route heeft gereden, kent hij de problematiek. Ergens ben ik blij dat niemand in mijn trailer is kunnen raken. Had de politie die gevonden, dan kregen we er nog een stevige boete bovenop.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier