TOUR DE MONOPOLY (6): Snorkelen met tropische vissen en 374 treden steil omhoog

Zwemmen tussen de ruïnes en exotische vissen, het kan in Limburg. © CLL
Christophe Lefebvre
Christophe Lefebvre Medewerker KW

Driewerf hoera! Onze roadtrip bracht ons ondertussen al tot aan de andere kant van Vlaanderen en Wallonië lonkt uitnodigend in onze richting. We ontdekten al dat ons land over een eigen sahara beschikt, maar dat is niet het enige exotische wat België aan te bieden heeft. Voor we ons installeren met onze camper, houden we nog even halt in Beringen waar we gaan snorkelen met tropische vissen.

Neen, bij het schrijven van dit stuk ben ik niet onder invloed van het betere gerstenat en heb ik ook niet zonet één van die bijzondere paddenstoelen gegeten. Snorkelen tussen meer dan 2.000 tropische vissen in een decor van ruïnes en een Griekse tempel is wel degelijk mogelijk in het verre Limburg.

Op de oude mijnsite van Beringen, ooit een cruciale schakel voor de steenkoolproductie in ons land, was verval en werkeloosheid er erg lang de norm. Enkele jaren geleden besloot de gemeente om de zwarte vlek om te toveren tot een van de hipste plaatsen van het land, of toch voor wie van sport en ontspanning houdt. Naast een avonturenberg, overigens compleet gratis in gebruik, werd er ook werk gemaakt van een indrukwekkend mountainbikeparcours.

Onderwaterwereld

De parel van het project is echter de enorme cylinder waar je onmogelijk naast kunt kijken. Van buitenaf lijkt het op niet veel meer dan een betonnen buis maar binnenin werd een exotische onderwaterwereld nagebouwd, compleet met de meest kleurrijke vissen. Op zich al een indrukwekkende prestatie, maar het beste moet nog komen. Iedereen, zowel jong als oud, kan er binnenstappen, een wetsuit aantrekken en er gaan duiken of snorkelen tussen al het moois wat de oceaan te bieden heeft.

Voor een buitenstaander kan dit misschien banaal lijken, maar wie er voor het eerst in het water springt, vergeet binnen de kortste keren dat hij of zij in hartje Limburg zit. De mensen van Todi, de iet of wat aparte naam voor de duiktank, hebben hun inspiratie gehaald uit de oceanen en brachten stukjes van die inspiratie mee naar Beringen.

Een apart en avontuurlijk uitje met de kinderen of stevig uitpakken op een eerste date? Ik denk dat je met een bezoek aan Todi al een flink stuk uit de voeten kan.

Mondmaskers

Met wat water dat nog uit de oren druipt, trekken we met onze mobiele slaapplek verder richting Hasselt, waar de Grote Markt een geel vakje bezet op het Monopoly bord. In de King George kunnen we niet alleen een volgende handtekening scoren, we kunnen er ook genieten van wat verfrissing tijdens de hittegolf, met een schitterend zicht op een architecturale parel.

In Huit scoren we een handtekening en een verfrissend drankje.
In Huit scoren we een handtekening en een verfrissend drankje.© CLL

Ondertussen blijft het coronavirus nog altijd dreigend om de hoek loeren en worden de maatregelen scherper en scherper. Het dragen van een mondmasker, tot dan nog steeds stevig aanbevolen, lijkt stilaan te gaan uitdraaien op een verplichting. Zowel handelaars als bezoekers weten niet goed wat er nu uiteindelijk wordt verwacht en iedereen begint er spontaan eentje te dragen, al was het maar om de onduidelijkheid van de regels te kunnen counteren.

Op zoek naar een kampplaats

Coronamaatregelen, een Hasselts aperitief en zwemmen in helder blauw water? De vermoeidheid begint zich te manifesteren en we gaan op zoek naar een plek om onze kleine camper neer te kunnen poten. Het is één van die momenten waar koppels op de proef worden gesteld. Terwijl mijn vrouw via de Campy-app enkele opties heeft gevonden op slechts een 15-tal minuten rijden, opteer ik om ons al in de richting van Luik te verplaatsen. Een nieuwe dag starten met het volgende vakje binnen handbereik? Het kan niet logischer zijn, zo denk ik toch.

Enkele uren later en nog steeds altijd campingplaats binnen handbereik wordt ook die kant van de coronapandemie duidelijk. Belgen kozen massaal voor Belgische campings om hun vakantie te spenderen, waardoor alle sites propvol zitten. De benzinetank begint droog te staan, de vermoeidheid kan niet meer worden genegeerd en van wild kamperen kan geen sprake zijn. Zowel onze watervoorraad als batterijen zijn leeg waardoor we niet zomaar even halt kunnen houden.

De wijngaard van Flor

Mijn wederhelft laat zich ondertussen al de bijna obligatoire “ik had het toch gezegd” ontglippen totdat we, na wat kilometers verkeerd te hebben gereden, bijna per toeval aankomen bij Flor. Een boom van een vent met een peperkoeken hart, eigenaar van een wijngaard en enkele kampeerplekjes die vanzelfsprekend ook allemaal ingenomen zijn. Hij merkt op dat ik doodsangsten uitsta van het idee dat ik mijn vrouw ga moeten vertellen dat we ook hier moeten vertrekken en besluit de zaak wat herin te richten. We kregen een plaats op wat oorspronkelijk een parkeerstrook was, waar we kunnen ons aankoppelen en slapen. De victoriekreten worden compleet wanneer Flor ook nog enkele BarBar-biertjes ter beschikking stelt, wat ons meteen ook doet besluiten die mens een Kans-vakje op het bord te laten tekenen.

We slapen goed na de passage in de wijnkelder van Flor.
We slapen goed na de passage in de wijnkelder van Flor.© CLL

Na een stevige nachtrust (en een bezoek aan de gigantische wijnkelder van Flor) kiezen we het ruime sop van asfalt en kasseistenen en trekken we richting Luik. Daar moeten we niet 1, maar 2 straten afvinken, dus we kunnen er maar beter vroeg aan beginnen.

Luik is een bouwwerf

Luik werd meteen één van de grootste teleurstellingen van deze trip. Het is een stad met heel wat potentieel, al is het eveneens één grote bouwwerf. Het stadsbestuur wil Luik, die lange tijd in een neerwaartse spiraal van armoede en verval terecht was gekomen, gaan opwaarderen en trok hiervoor alle registers open. Dat brengt natuurlijk met zich mee dat we tijdens onze trip doorheen de stad het gros van de tijd ook enkel maar stellingen en bouwwerven hebben gezien. Een volledige staycation in Luik? Het kan maar dan moet je erg ruimdenkend zijn.

Onze zoektocht in de Rue Saint-Leonard, een rood vakje op ons speelbord, levert niets op. De straat heeft nog weinig van een shopping- of beleefstraat en van horeca is er ook niet echt sprake. We vinden ons geluk (en een stevig biertje) in Le Huit, een café dat net na het laatste kruispunt met de Saint-Leonard ligt. ‘Bijna juist’, we keuren het voor deze ene keer goed.

Stijgingspercentage van 28 procent

De verfrissing komt trouwens als geroepen want we maken ons klaar voor het beklimmen van de Montagne van Bueren, die net achter het café ligt. Met zijn 374 treden is het de op één na langste trap van België met een geschiedenis die ons terugbrengt tot de wilde jaren 1800. Iedereen die er voorbij komt begint er steevast aan met goede moed, maar die goede moed zakt velen al snel in de schoenen. Met een stijgingspercentage van 28 procent is het een kuitenbijter van formaat. In 2013 zette The Huffington Post, een Amerikaanse nieuwswebsite, de Montagne van Bueren op de eerste plaats van de lijst met de meest extreme trappen ter wereld.

The Huffington Post, een Amerikaanse nieuwswebsite, zette de Montagne van Bueren op de eerste plaats van de lijst met de meest extreme trappen ter wereld.
The Huffington Post, een Amerikaanse nieuwswebsite, zette de Montagne van Bueren op de eerste plaats van de lijst met de meest extreme trappen ter wereld.© CLL

Of je de beklimming nu aanvat met het idee er een nieuw Strava-record te vestigen of vanwege de geschiedkundige waarde van de plaats, we kunnen niet om het feit heen dat je jezelf eigenlijk geen Belg kunt noemen wanneer je de indrukwekkende trappenreeks niet hebt overwonnen.

Met een teleurstellende dag in Luik en een beklimming waar de gemiddelde alpinist jaloers van wordt (gun ons even ons moment) besluiten we een streep te trekken onder de dag. Er is nog een tweede vakje dat we in Luik moeten kleuren maar die uitdaging gaan we morgen aan. Een nachtje wild kamperen aan de buitenrand van Luik moet de bittere smaak van stellingen en wegenwerken laten vervagen.