TOUR DE MONOPOLY (3): Lege winkelstraten en zand dat in alle openingen kruipt

Met Brugge die stilaan verdwijnt uit onze achteruitkijkspiegel en een lever die nog deels aan het bekomen is van onze laatste zoektocht, verlaten we het centrum van de provincie en trekken we richting kust. De goudgele zandstrook, die De Panne met Knokke verbindt, heeft twee vakjes die op een handtekening wachten. Oostende en Knokke-Heist zetten zich beter schrap.

Om toch enigszins verfrissend aan de start van een nieuwe dag te komen, besluiten we ons op te stellen in Gistel. De gemeente heeft er, pal naast de autosnelweg, een terrein voorzien waar je met de campingcar kunt overnachten. Onze slaapmobiel lijkt wel een kleine erwt in vergelijking met de mastodonten die er staan opgesteld en we willen in deze mannelijke wereld ook niet meteen de indruk van een beginneling geven.

We manoeuvreren ons, met zes verschillende pogingen, in een plaats waar je met gemak een tientonner kwijt kan. Het geluk lacht ons toe want op de sportvelden, die net achter de campersite liggen, organiseert een plaatselijke jeugdvereniging een pop-up bar. Het afzakkertje van de avond is hiermee ook verzekerd.

Kapellestraat

De volgende dag is de koffie voorzien ergens in de Kapellestraat. De voornaamste winkelstraat van de kuststad prijkt, met trots, op het Monopolybord dus zo kunnen we ontbijten en een vakje laten tekenen. We nemen plaats op het terras van de Tudor Rose en terwijl de geur van de vers gemalen koffiebonen onze neus prikkelt, kijken we met enig ongeloof naar het resultaat van de coronamaatregelen.

De straat is in wandelrichtingen opgedeeld, stewards op iedere hoek van de straat zorgen ervoor dat alles en iedereen in goede banen wordt geleid en er heerst een zekere nervositeit onder de handelaars. Wanneer de ravissante dienster onze ovenverse croissants brengt, horen we meteen waarom iedereen er op de toppen van zijn tenen loopt. Het beruchte weekend van de 21ste juli, sowieso het drukste weekend van het jaar, wordt er voor het eerst gevierd onder de coronadreiging. Meer nog, het belooft een verschroeiend warme dag te worden. Onder normale omstandigheden zijn dit hoogdagen voor zowel horeca als handelaar maar het jaar 2020 heeft voor een mentaliteitswijziging gezorgd.

Lippenslaan

We moeten er dan ook niet dom over doen: het was er niet fijn vertoeven want van ontspannen was geen sprake. We plooiden het Monopolybord opnieuw samen en trokken richting camper zodat we konden vertrekken in de richting van onze nieuwe bestemming.

De Lippenslaan in Knokke lonkt maar ook hier is de coronapandemie nooit ver weg. Meer nog, de burgervader van de mondaine badstad liet al meerdere keren uitschijnen dat dagjestoeristen niet verplicht waren om tot ginder te rijden. Er waren veel andere plaatsen waar ze eveneens heen konden trekken tijdens een hittegolf. Het was dan ook een weinig zinvol idee om ons tussen de massa te begeven, op zoek naar een handtekening en een activiteit dus we besloten onze passage uit te stellen tot ‘s avonds. Wanneer het gros van de mensen terug huiswaarts trok, zouden we zonder twijfel wat meer kunnen genieten van de kalmte van de kust.

Naaktstrand

Een tip voor een mogelijke activiteit kwam, off all places, vanuit de redactie van De Krant van West-Vlaanderen. Ze hadden er vernomen dat heel wat West-Vlamingen richting Groede, pal over de grens en net naast Knokke, trokken om er puur natuur te gaan zonnen. De hint was overduidelijk en het idee om iedere vierkante centimeter van ons lichaam van een egale kleur te voorzien sprak ons erg aan.

Dat de tip geen slag in het water was, bleek al snel bij het oprijden van de parking, waar het vooral Belgische nummerplaten zijn die er de trend bepaalden. Het naturistenstrand was er niet moeilijk te vinden, de West-Vlamingen kon je er zo uithalen. Uiteindelijk duurde het er dan ook niet lang alvorens we er door de mand vielen als zijnde ‘journalisten’, we waren er de enige die op een naaktstrand (en met temperaturen die vlot over de 30 graden gingen) nog altijd met kledij door het zand aan het ploeteren waren.

Broek en T-shirt verdwenen in de rugzak, een klein briesje raakte op plaatsen waar wind normaliter niet komt en we zetten onze eerste stapjes in de wereld van het naturisme. Of we na ons bezoek adepten zijn geworden, dat laat ik graag even in het midden. Wat wel vast staat is dat het een ervaring is die iedereen eigenlijk eens zou moeten proberen en ben je op zoek naar een activiteit met een krap budget? Het naturistenstrand is compleet gratis te bezoeken. De voeten, die kunnen we aan de camper met gemak afspoelen. Toch is het onvermijdelijk dat er nog altijd zand in bepaalde openingen van het lichaam blijft plakken.

Toch rijden we, met een oncomfortabel schurend gevoel, terug richting Knokke. Het uurwerk tikt ondertussen 18uur aan en dus hopen we dat de grootste drukste voorbij zal zijn. In Café Carolus vinden we een coronaproof plekje waar we ons laatste glas wijn van de dag drinken. De ‘patron’, van het soort boom-van-een-vent tekent het vakje op het bord met plezier af en de dag komt tot een einde.

Onverwachts kregen we uit Knokke ook een souvenir mee naar huis. Een overijverige parkeerwachter liet er zijn machine overuren draaien. Het moet natuurlijk niet altijd een T-shirt zijn.

Morgen zetten we onze ontdekkingstocht verder. Je leest het hier.