Torhouts koppel start een B&B in de Algarve

Veertien jaar hebben Luc Van de Velde en zijn uit Groot-Brittannië afkomstige vrouw Stacey Robins in de Mosselstraat in Wijnendale met succes de Bed & Breakfast Woodside gerund. Maar sinds enkele maanden zijn ze met pak en zak naar Zuid-Portugal verhuisd om er in de zonnige Algarve hun nieuwe B&B Casa dos Ninos uit te baten. Dat prachtige gastenverblijf met een zwembad en zes kamers met alles erop en eraan is zopas opengegaan.

Woodside, de door Luc (54) en Stacey (53) tot een bloeiende zaak uitgebouwde Wijnendaalse B&B, is blijven bestaan. De overnemers Wim Gunst en Mekki Prasansap ontvangen er nu de gasten die van over de hele wereld Torhout komen ontdekken en vooral ook Brugge en Flanders Fields.

Tranen bij het afscheid nemen

Oorspronkelijk is Luc uit Gent afkomstig en Stacey uit de Britse stad Derby. Ze zijn in mei 1992 getrouwd en hebben negen jaar in Koekelare gewoond. Begin 2004 verhuisden ze met hun kinderen Lara en Sam naar Wijnendale en startten daar in de herfst van dat jaar B&B Woodside, vlakbij het bosrijke domein d’Aertrycke. Luc heeft zo’n dertig jaar als croupier gewerkt, vooral in het intussen gesloopte casino van Middelkerke. Hij ontving de inzet van de spelers en betaalde de winsten uit. Ook Stacey is geruime tijd croupier geweest, maar ze hield er een tenniselleboog én een operatie aan over en diende ermee te stoppen. Ze leerden elkaar in 1990 in het casino van Dinant kennen, waar ze toen beiden aan de slag waren. Ze werden smoorverliefd op elkaar en de vonken van toen zijn nu, bijna dertig jaar later, nog niet gedoofd.

De twee kinderen van het koppel zijn intussen jongvolwassenen. Dochter Lara (25) werkt bij het vakantiebedrijf Holiday Suites in Oostende en heeft recent een ruim huis met vijf slaapkamers gekocht in hartje Torhout. De voorbije Kerst heeft ze zich verloofd met haar jeugdliefde Sam Bonny, met wie ze in de zomer van 2020 wil trouwen. Zoon Sam (22) werkt in de labo’s van de onderneming in voedingsproducten Poco Loco in Roeselare en is naar die stad uitgeweken, waar hij op een appartement woont en van het vrijgezellenleven geniet.

“Stacey en ik droomden er al langer van om naar het zonnige zuiden te verhuizen en de stress en de ratrace in Vlaanderen achter ons te laten”, vertelt Luc. “Maar sowieso dienden onze kinderen eerst op eigen benen te staan, wat nu al een tijdje het geval is. We hebben er uiteraard met z’n vieren over nagedacht om met het hele gezin naar Portugal te trekken, maar Lara en Sam zouden, in verhouding tot hun diploma, in Portugal maar een fractie verdienen van wat ze in België betaald krijgen. Plus: hun carrièremogelijkheden zouden er een pak lager liggen. Dus wilden beiden in Torhout of brede omgeving blijven. Een rationele keuze, die Stacey en ik ten volle begrijpen.”

Het moeilijkste was het achterlaten van onze twee lieve volwassen kinderen

“Maar het doet pijn, dat valt niet te ontkennen. Het afscheid heeft veel traantjes doen vloeien, zeker bij Stacey, die als Engelse het familieleven hoog in het vaandel voert. Onze verhuizing heeft de ouder-kindband hechter gemaakt en bij elk weerzien en uitzwaaien laaien de emoties hoog op. Gelukkig is er WhatsApp, waardoor we elkaar niet enkel vlot en goedkoop kunnen bellen, maar ook in beeld krijgen. We zijn er ons van bewust dat er nog geregeld lastige momenten zullen komen, zoals verjaardagen en andere speciale gebeurtenissen, maar we proberen af en toe voor een poosje naar Torhout of Roeselare terug te keren. Dan kunnen we ook vrienden en kennissen weer ontmoeten. En voor Lara en Sam is het altijd leuk om bij ons in Portugal van de zon en de natuurpracht te komen genieten. Met gratis verblijf uiteraard.” (lacht)

Drieduizend zonuren per jaar

“In onze B&B Woodside kregen we overwegend Fransen en Engelsen over de vloer, maar ook gasten uit Israël, Zuid-Afrika, Amerika, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. De aanslagen in Parijs in november 2015 gaven het toerisme echter een serieuze knauw en toen de terroristen in maart 2016 ook in Zaventem bloedig toesloegen, waren de gevolgen voor onze B&B rampzalig. De eerste maanden na die aanslagen kregen we zeker 80 % minder gasten. Gelukkig is de situatie geleidelijk aan weer verbeterd. Al kwamen er minder Fransen, Engelsen en Amerikanen, maar wel meer mensen uit andere landen.”

“Na dertig jaar casinowezen en toenemende agressie op de werkvloer was ik op het nachtleven uitgekeken. Het idee bleef door ons hoofd spoken om in het buitenland te gaan wonen. Lang dachten we aan Frankrijk, maar de markt van de chambres d’hôtes is er verzadigd. Toen een collega op het werk vertelde over een vriend die een B&B in Portugal begonnen was, zijn we deze piste beginnen te onderzoeken. Beetje bij beetje zagen we de positieve kant van een verhuizing naar de Algarve, het meest zuidelijke deel van Portugal. Meer dan drieduizend zonuren per jaar en toch een relatief mild klimaat, supervriendelijke en behulpzame mensen, goedkoop leven, fenomenale natuurpracht, fantastische stranden en een van de veiligste landen ter wereld. De Algarve is niet veel groter dan West-Vlaanderen, maar heeft heel wat te bieden: van mooie golfinfrastructuur tot typische vissersdorpjes. En vooral: de mensen kennen er nauwelijks stress. Dat is een verademing in vergelijking met de ratrace in Vlaanderen. Als we naar de bank gaan, zijn we meestal zoet voor een babbel van een halfuurtje met de bankbediende. Auto’s blijven soms minutenlang in het midden van de weg staan, omdat de bestuurders een praatje maken. De levenskwaliteit in Portugal is veel groter, als is nu ook weer niet álles er rozengeur en maneschijn. Zo is de bureaucratie er helaas verstikkend en zijn veel regels onnodig ingewikkeld. En dus verlopen de zaken trager, iets waaraan je als West-Vlaming moet proberen te wennen.”

Portugees aan het leren

“Na hard zoeken, zijn we bij Casa dos Ninos uitgekomen, een prachtig vakantiedomein dat te groot geworden was voor de bejaarde eigenaars. We hebben de accommodatie voorzien van alle moderne snufjes, zoals wifi, airconditioning, satelliettelevisie en zelfs boxsprings. Casa dos Ninos bevindt zich op 7 km van het typische dorpje São Bartholomeu de Messines en 12 km van de charmante badplaats Albufeira.”

De levenskwaliteit in Portugal is veel groter. De bureaucratie helaas ook

“We weten natuurlijk niet wat de toekomst brengen zal. Het is nog te vroeg om definitieve dingen te zeggen, maar zoals wij het nu ervaren, wordt dit een verblijf van lange adem. Het leven is hier beduidend goedkoper en het maakt een enorm verschil om zowat elke dag te kunnen opstaan met het zonnetje op je huid. We zijn in december een week naar België teruggekeerd en de koude was er écht onaangenaam.”

“We zitten momenteel weer op de schoolbanken om Portugees te leren. Veel bewoners spreken dan wel behoorlijk Engels, maar uit respect voor hun land en cultuur willen we de plaatselijke taal kennen. Bovendien zijn facturen en officiële documenten enkel in het Portugees opgesteld.”

“Casa dos Ninos zal van maart tot december open zijn. In de wintermaanden sluiten we om eventuele renovaties te kunnen uitvoeren, familie te bezoeken en zelf eens op reis te gaan. We zijn blij dat we het komende voorjaar al meerdere gasten uit ons vertrouwde Wijnendale mogen verwelkomen. Wees maar zeker dat we hen van een onvergetelijke vakantie zullen laten genieten. Uiteraard wordt het prettig om bij te praten over onze mooie jaren in de Mosselstraat.”