Torenkruis of windhaan? Wim Desruelle van DVT staat paraat!

Wim Desruelle bij het nieuwe torenkruis, de bol en de windhaan voor de in 2014 afgebrande kerk van Anzegem. © Johan Sabbe
Johan Sabbe

Torhoutenaar Wim Desruelle geniet met zijn eenmansbedrijf DVT Construct naam en faam in het hele land. Zijn specialiteit? Het restaureren van smeedijzeren onderdelen van gebouwen en het volledig reconstrueren van ijzeren stukken naar historisch model. Zijn meest recente creatie is net af: een groot torenkruis met windhaan voor de kerk van Anzegem.

Kruisen en hanen voor een kerk herstellen, moet Wim wel vaker. Maar ze nieuw maken, zoals nu, is hoogst uitzonderlijk. Er worden namelijk geen nieuwe kerken meer gebouwd. Daar is de Sint-Jan de Doperkerk in Anzegem nabij Waregem en Kortrijk een uitzondering op. Het gebouw werd op 16 oktober 2014 door brand grotendeels verwoest en begin dit jaar is de gespecialiseerde aannemer Artes Woudenberg met de heropbouw van de toren, de sacristie en het koor gestart.

Uitgebreid machinepark in loods in Atelierstraat

Wim (51) woont met zijn vrouw Sabrina Van Hee (48) in de Slingerstraat. Ze hebben twee kinderen, Dylan (29) en Malika (21), en een kleinzoontje, Andres (5).

Wims vader Eric Desruelle, net 80 geworden, was in vervlogen tijden een gevierde cyclocrosser. Ook hij woont met zijn vrouw Roos Volckaert (75) in de Slingerstraat.

“Ik ben metaalbewerker van opleiding en ben in bijberoep vrij snel met opdrachten in smeedijzer gestart”, doet Wim zijn verhaal. “Antieke machines uit de metaalsector interesseren me net zo sterk als de producten die ik ermee maak. Ik heb jaren weekendwerk gedaan voor Packo Inox in Zedelgem en parallel vanaf 2008 met mijn toen opgerichte DVT Construct tijdens de week als zelfstandige smid gewerkt. In 2013 heb ik daarvoor mijn intrek genomen in mijn huidige atelier in de Atelierstraat, pal tegenover het recyclagepark. Kijk, je ziet dat een moderne smid niet te vereenzelvigen valt met hamer en aambeeld. Mijn machinepark is vrij uitgebreid. De loods staat vol met oude en nieuwe werktuigen.”

Bijgedragen aan restauratie Kasteel d’Aertrycke

Tot begin 2020 bleef Wim zijn job bij Packo Inox combineren met zijn bijberoep, maar vanaf toen besloot hij zich fulltime op zijn eigen zaak toe te leggen. “De opdrachten bleven binnenrollen en ik kon de twee banen niet meer gezamenlijk bolwerken. Anders zou mijn vrouw te veel pruttelen (lacht). Dus ben ik nu enkel nog met DVT Construct bezig en dat bevalt me. Dit is voor mij beroep en hobby tegelijk. Ik vind het zalig om een antiek, waardevol hek, scharnier of kruis te restaureren. Of, zoals voor de kerk van Anzegem, een historisch torenkruis op plan na te maken zoals het vroeger was. Dit voelt voor mij niet aan als zware arbeid.”

Half werk loont nooit. Je mag bij smeedijzeren restauraties niets overhaasten

Wim werkt vooral in onderaanneming, onder andere voor het genoemde Artes Woudenberg, dat heel wat restauraties toegewezen krijgt. Hij mocht al werk leveren voor de Sint-Barbarakerk en het Begijnhof in Gent, de Sint-Katelijnekerk in Brussel en de Paduakerk in Antwerpen. Momenteel heeft hij ook twee koperen en vergulde leeuwtjes klaar voor het Provinciaal Hof in Brugge.

“Een mooie opdracht kaderde in de recente make-over van het Kasteel d’Aertrycke aan de Zeeweg”, zegt hij. “Daar dienden diverse torenspitsen gerestaureerd te worden, een kolfje naar mijn hand. Het leuke was de nabijheid van het project. Zelden kun je zoiets in de eigen stad doen.”

“Nog in de regio heb ik tien jaar geleden aan de restauratie van het Huis Proot in Koekelare mogen meewerken. Ook dat vond ik een schitterende opdracht.”

Heel bijzonder was het helpen restaureren van de sluisdeuren aan de Isabellavaart tussen Heist en Sluis. “Ik krijg zulke opdrachten meestal toegewezen als gevolg van mond-tot-mondreclame”, zegt hij. “Altijd weer moet je kwaliteit leveren en tonen dat je de perfectie nastreeft in wat je doet. Er zijn maar weinig bedrijven die dit soort smeedijzeren restauraties uitvoeren, wat in mijn voordeel speelt. Als je iets aanbiedt in een sector waarin er minder concurrentie is, is dat uiteraard een pluspunt. Maar toch moet je jezelf telkens bewijzen.”

Windhaan wordt met met bladgoud bedekt

Het nieuwe, gereconstrueerde torenkruis voor de Sint-Jan de Doperkerk in Anzegem bestaat uit ijzer en is ongeveer 3,60 meter hoog. “Eerstdaags wordt het gemetalliseerd”, legt Wim uit. “Dat betekent dat er een zinklaag op komt tegen het roesten. Daarna wordt het kruis zwart gelakt. Dan is het tegen weer en wind bestand voor minstens 50 jaar.”

“Er hoort een torenhaan bij voor op het kruis. En een bolvormige versiering voor er net onder. Ik heb beide in koper vervaardigd en er voor de mooie uitstraling bladgoud op aangebracht. Dat goud van 23,75 karaat is flinterdun. Duizend blaadjes van 8 bij 8 centimeter zijn maar goed voor amper 18 gram goud. De kwaliteit ervan is echter onberispelijk.”

Wim hoeft het kruis, de bol en de windhaan niet zelf op de toren te plaatsen. De aannemer zal dat in de tweede helft van augustus met een grote hijskraan doen.

“Je moet ervoor zorgen dat je creaties niet de minste fout vertonen”, zegt hij. “Breekt er na korte tijd een stukje af, dan zijn de stellingen rond de toren intussen verdwenen en is het een heksentoer om nog tot bij het kruis te geraken. Half werk loont nooit. Je mag zeker niets overhaasten.”

Of Wim eraan denkt om zijn bedrijf te laten doorgroeien? “Niet direct. Ik hou het liever kleinschalig. Een eenmanszaak heeft tal van voordelen. Ik ben 51 en koester geen gigantische ambities.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier