Tom woont en leeft als 100 jaar geleden: “Hier bewaar ik de schatten van mijn voorouders”

Tom Annoot in zijn opmerkelijk decor. © TP
Redactie KW

Honderd jaar geleden werden de Ieperse huizen heropgebouwd na WO I. In het huis van Tom Annoot bleef de tijd stilstaan. De kamers zijn bemeubeld en versierd met oude familieschatten. Zoals zijn ‘papé’ het wou.

Tom (27) is de jongste telg van de ‘Annoots’, een familie die teruggaat tot de jaren 1500. Dat blijkt uit de kroniek van grootvader Augustus ‘De Annoot’s van Steenwerck, het genealogisch verhaal van een modale familie’. “Steenwerck is een kleine gemeente vlak over de Franse grens, die toen deel uitmaakte van de Nederlanden”, vertelt Tom. “Mijn overgrootvader verhuisde naar Woesten en mijn grootouders woonden in Ieper. Papé Augustus overleed in 1994, vlak voor de publicatie van zijn stamboomonderzoek.”

Huis uit jaren 20 verbouwd

In het boek richt Augustus zich tot zijn nakomelingen: ‘Ik hoop dat deze kroniek met belangstelling zal gelezen worden. Draag zorg voor het bestaande familiearchief, werp niets weg!’

Dat was Tom nooit van plan. “Nadat mamé Madeleine in 2013 overleed, bewaarde ik de meubels van mijn grootouders – en hun ouders en grootouders – in een loods, tot ik een geschikte woning vond. Zeven jaar later kocht ik een karaktervolle woning uit de jaren 20, gelegen binnen de historische stadswallen van Ieper, op amper 50 meter van het grootouderlijk huis. Er woonde vroeger een Tsjetsjeense familie en de binnenkant was volledig bleekblauw geschilderd. Ik verbouwde het interieur in de stijl van de jaren 20, want dit gebouw is tenslotte 100 jaar oud.”

Tijdloze stukken

“Ik plaatste houten vloeren en schilderijen, meubels, gordijnen en zetels van mijn voorouders. Ik kook zelfs in de potten en pannen van mijn grootouders. Sommige decoratiestukken zijn tot 120 jaar oud. Het ‘nieuwste’ meubel is mijn bed, dat 40 jaar oud is. Ik vind deze stijl mooi én duurzaam. Zulke decoratiestukken zijn tijdloos en blijven meegaan. Ik beschouw ze dan ook niet als mijn eigendom, want na mijn dood worden ze wellicht door anderen gebruikt. De enige anachronismen zijn mijn laptop, tv en radio. Daarop speel ik geregeld swingmuziek en klassieke jazz uit de jaren 20.”

Tom met een antiek sierzwaard.
Tom met een antiek sierzwaard.© TP

Naast oude Ieperse kunstschatten- en prenten hangt de familiegeschiedenis aan de muren: portretten van overovergrootvader Honoré en de ertekens en het een sierzwaard van zijn zoon. “In mijn vrije tijd lees ik hun verhalen. Honoré was een bizar figuur, die zijn eenjarige zoon achterliet en vertrok naar Amerika. Hij verbraste al zijn geld en keerde op het einde van zijn leven met lege zakken terug en werd opgevangen door… zijn zoon, die wel een goede reputatie opbouwde. Hij diende in WO I als brancardier. Zonder de oorlog was ik hier niet, want hij raakte ernstig gewond en leerde mijn overgrootmoeder kennen in het hospitaal in Calais.”

Strijd tegen kanker

“Er zijn nog opvallend veel aandenkens: een monument, dat hij mee oprichtte in Woesten, foto’s en een oorlogsdocumentaire, die toont hoe hij recht in de camera kijkt in een veldhospitaal in De Panne. Hij overleed aan lymfeklierkanker, dezelfde ziekte waartegen mijn vader nu strijdt. Ik ben de laatste generatie van de Annoots en kan als enige onze familienaam verderzetten.” (TP)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier