Tim Corbisier (Proper Strand Lopers): "Als ik afval zie, dan moet ik dat oprapen"

Gillian Lowyck

5 juli 2019, 05:15 Bijgewerkt op: 26 november 2020, 13:55

Toen Tim Corbisier enkele jaren geleden de Proper Strand Lopers oprichtte, had hij nooit verwacht dat de groep vandaag zo’n impact zou hebben. Wanneer het gaat over plasticvervuiling aan de kust, dan kan je niet meer om de Proper Strand Lopers heen. En de voorzitter is niet te beroerd om een stunt van jewelste uit te halen in de strijd tegen zwerfvuil. Even honderd kilometer van Cadzand naar Duinkerke lopen? “Vroeger dacht ik dat ik een soort superman was.”

We spreken Tim Corbisier twee dagen, nadat hij liefst honderd kilometer heeft gelopen van het Nederlandse Cadzand naar het Franse Duinkerke in het kader van Mare Nostrum, de langste estafetterun ter wereld. Verbazingwekkend genoeg heeft hij vandaag niet echt veel last. Stijfheid, vermoeidheid… het valt allemaal best mee. Maar het nog een keer opnieuw doen, dat ziet hij toch niet zitten.

Eerst en vooral proficiat! Had je zelf verwacht dat je het traject uit zou lopen?

“Ik was me niet bewust van hoe ver het eigenlijk wel was… Maar opgeven was nooit een optie. Ik denk dat iedereen wel kon finishen op de manier waarop ik geëindigd ben. Kreupel dus (lacht). Van in het begin ging mijn hartslag boven de 150 en dat is niet goed. Ik heb de eerste 22 kilometer gelopen en daarna beginnen wandelen. Als ik voelde dat het weer ging, heb ik weer gelopen. Ik geloof dat ik éénderde effectief gelopen heb. De rest was meer snelwandelen. De laatste twintig kilometer heb ik veel tijd verloren, toen ging ik aan drie kilometer per uur nog amper vooruit.”

Hoe heb je het uiteindelijk ervaren?

“Gelukkig ben ik nooit helemaal alleen geweest. Er is altijd iemand naast me komen rijden met de fiets. Die persoon gaf me constant instructies: nu moet je drinken, nu moet je eten… Anders zou het me niet gelukt zijn. Het is een heel zotte periode geweest, van bij de start van de training. Je leert veel over je lichaam. Ik heb altijd gedacht dat ik een soort superman was: ik heb nooit mijn been gebroken, geen zware problemen gehad… Ik ben sportief en atletisch, maar langeduurlopen is van een heel andere orde.”

Ik ging voor een potje afzien en daar ben ik zeker in geslaagd

Ga je het ooit opnieuw doen?

“Nee, zo’n afstand niet meer. Het is gewoon te tijdrovend en tijd is niet iets wat ik in overvloed heb. Ik zou wel nog graag een marathon willen doen. Ik ben waarschijnlijk de enige ultraloper die nog nooit een marathon heeft gelopen! Al bij al ben ik heel tevreden. Ik had trouwens ook wind tegen… Uiteindelijk heb ik er 14 uur over gedaan. Ik heb er het uiterste uitgehaald. Ik ging voor een potje afzien en daarin ben ik zeker geslaagd.”

Je deed de Mare Nostrum natuurlijk niet zonder reden, maar om centen in te zamelen voor de Proper Strand Lopers. Is dat gelukt?

“Ja, meer dan ik verwacht had. Er waren een paar mogelijkheden om centen te doneren, dus een precies bedrag kan ik er nog niet op plakken. Ik hoop dat ik mensen heb aangesproken die tot nu niet bezig waren met de zwerfvuilproblematiek.”

Van waar komt jouw drang om met de Proper Strand Lopers de aandacht te vestigen op de zwerfvuilproblematiek?

“Ik vind dat iedereen de wereld toch wel iets verschuldigd is. Ik denk dat weinig mensen begrijpen dat het echt een effect heeft op je, iets doen voor je omgeving of je medemens. Dat is helend. In onze maatschappij leven veel mensen in een bubbel. Ze weten niet hoe goed we het hier eigenlijk hebben. Er is veel bagger op internet, mensen zijn misnoegd en gefrustreerd… Terwijl ze daar minder reden toe hebben dan de rest van de wereldbevolking. Plasticvervuiling is iets dat sluimerend aanwezig is. En er moet iets aan gedaan worden.”

Tim Corbisier (Proper Strand Lopers): — © Davy Coghe

Was je altijd al bezig met het milieu?

“Nee, totaal niet. Ik had er wel interesse voor, maar beperkt. Ik ben er gewoon ingerold. Toen ik de groep startte, vond ik het een leuk concept: sport combineren met iets nuttigs zoals zwerfvuil opruimen. Ondertussen is het allemaal enorm gegroeid. Gaandeweg heb ik heel veel geleerd: zoals hoe sommige organisaties ons een rad voor de ogen draaien als het over plastic gaat. En hoe zij ook een grote vinger in de pap hebben bij de overheid.”

Had je verwacht dat Proper Strand Lopers zo groot gingen worden?

“Ik had wel verwacht dat het iéts ging doen. Misschien iets minder politiek… Maar ja, dat is hoe het spel gespeeld wordt, hé. Ik had niet gedacht dat het zo groot zou worden. Het heeft ook een redelijke impact op mijn privéleven. Ik had een heel ander leven vroeger (lacht) en die verandering is iets waar ik niet altijd even blij mee ben. Het is gewoon ook heel moeilijk om als jong sterkgroeiend burgerinitiatief te zien dat, als er steun komt, het altijd te laat komt. En wanneer er steun komt, hang je dan ook weer af van de hogere macht en ben je een deel van je ruwheid kwijt. Het is een evenwichtsoefening.”

Als je ziet hoe het strand eruitziet na een dag mooi weer, is dat niet enorm frusterend voor jou?

“Ja. Maar zolang we advies kunnen geven en bepaalde hiaten zien in het systeem die daar mogelijk de oorzaak van zijn… Dan hebben we altijd een doelstelling en is er verbetering in zicht. Er is een nieuw stadsbestuur in Oostende en we hebben wel het gevoel dat er geluisterd wordt naar ons. Toch is het frusterend, ja. Zolang we geen waarde geven aan afval zoals PMD zullen we blijven opruimen. Wat me het meest verwondert is het feit dat een mens zijn afval toch nog gewoon laat liggen, terwijl er zoveel vuilnisbakken zijn. Die zijn volgens ons overigens nog altijd de verkeerde: met een klepje en een te klein gaatje. Wij stellen voor om een grote bak met een klep te gebruiken en iets dieper in het zand te graven. We zouden ook graag meer wetshandhaving zien, maar hoe je dat in de praktijk omzet… Moeilijk. Mensen denken soms dat het hier een pretpark is.”

Is de Proper Strand Lopers jouw passie?

“Dat is een moeilijke. (denkt na) Het is meer iets dat ik moét doen. Een soort idealisme, denk ik. Het is geen optie om ermee te stoppen. Ik heb het gevoel dat er een te grote verantwoordelijkheid aan vasthangt. De impact die we hebben is te groot. En we bereiken nog altijd goede resultaten. Maar of ik het nog opnieuw zou doen? Dat weet ik niet (lacht).”

Wat als Tim lange tijd op reis zou gaan?
Werken en leute
“Ik zou zeker met de Mercator op reis gaan. Geen twijfel over. Toch zou het geen vakantie zijn voor mij. Ik zou er toch een soort werkopdracht van willen maken. Het Proper Strand Lopers-schip, zoiets. Ik zou zeker mijn gezin meenemen. Iedereen van de kerngroep van de Proper Strand Lopers is ook welkom. En iedereen die me wil vergezellen en die van betekenis zou kunnen zijn op die reis. Alhoewel… het zou toch de helft vakantie zijn en de helft werken (lacht). Ik zou toch een beetje leute willen maken ook.”
Naar Azië
“Waarheen? Waar het nodig is. Naar Azië dus. Ik ben er nog nooit geweest en wil er ooit wel eens heen gaan. Niet dat ik daar veel zou kunnen veranderen, maar ik zou het eens met eigen ogen willen zien. Ervaren hoe erg het is. Ik weet niet of dat echt zinvol is… Misschien zou ik geen aangenaam gevoel overhouden aan die reis, dat klopt. Maar er zijn altijd mensen in de groep die zeggen: het is hier nog zo erg niet. Waarom doen we al die moeite. Kijk naar die landen, dat zijn de grote vervuilers. Als je blijft wijzen naar een ander gebeurt er niets. En in die landen, tja… daar is het echt dweilen met de kraan open. Zolang er daar structureel niets verandert, is het afvalbeleid het laatste waar aan gedacht wordt.”
Zee
“Wat ik van thuis niet zou kunnen missen? (wijst naar smartphone) Onmisbaar tegenwoordig. Aan de andere kant, het zou wel eens deugd doen… Nieuws volgen zou ik niet doen in die maand. Voor de rest ben ik niet zo materiaalgebonden. Ook van Oostende zou ik in een maand niet echt iets missen. Overal waar ik aanmeer, is het toch kust. Ik zou de zee niet kunnen missen, maar dat is nog anders.”
De Haan
“Ondertussen heb ik alle kustgemeenten vanop het strand gezien tijdens de Mare Nostrum. Als ik niet naar Oostende terugkeer, dan ga ik naar De Haan. De enige kustgemeente zonder hoogbouw. In vijf minuten sta je van het strand in de bossen én je hebt er een prachtig historisch centrum.”

Wie is Tim Corbisier?
Privé
Tim (39) woont in Oostende. Hij is verloofd met Ulrike Maenhoudt en heeft twee kinderen: Rosie (5) en Luana (16). Na zijn stunt maandag ging hij op de knieën voor Ulrike die volmondig ja zei.
Opleiding/loopbaan
Tim studeerde IT en is vandaag werkzaam als ICT-verantwoordelijke. Daarnaast is hij voorzitter van burgerinitiatief Proper Strand Lopers.
Vrije tijd
Muziek spelen en maken, onder meer bij Flatcat.

Kan je nog op het strand komen zonder dat je zwerfvuil raapt?

“De laatste tijd kwam ik op het strand om te lopen, dus dat ging niet. Maar als ik afval zie liggen, dan moét dat opgeraapt worden, ja. Soms geniet ik er ook van om specifiek op zoek te gaan naar iets. Ik ben ook nog altijd heel graag op het strand. Het is een groot deel van mijn leven.” (glimlacht)

Waar haal je het meeste voldoening uit?

“De resultaten die we behalen. Ik ben heel cijfermatig. Als de cijfers omhoog gaan, wordt er veel geruimd. Als ze omlaag gaan, hebben we een goede impact gehad. De laatste maand hadden we de kust heel goed onder controle. Vroeger was het dertig liter in een uur en nu vijf liter. En nu… Eén zomerdag en het is noa de wup. De zee zal weer een deel meegenomen hebben en bij woelige omstandigheden spoelt dat weer aan. Het meest frusterende is dus de mentaliteit van de mensen. De meeste mensen uit het binnenland zijn zich er minder van bewust van wat een probleem het wel niet is.”

Probeer je zelf ook op je plasticgebruik te letten?

“Ja, ik winkel helemaal anders dan vroeger. Ik ben overtuigd dat iemand anders dat ook doet zodra je beseft hoe groot de problematiek is. Dat is deel van het proces. Maar dat wat aanspoelt, toont wat er verkeerd is in de maatschappij, dat sijpelt stilletjesaan door.”

De meeste mensen uit het binnenland beseffen niet hoe groot het probleem op het strand is

Is je leven rijker geworden door de Proper Strand Lopers?

“Jazeker. Ik heb een veel grotere vriendenkring. Voor veel mensen is het ruimen trouwens een vorm van therapie. Ze geven dat ook wel toe. Iets wat ze op dat moment nodig hebben. Ik ben van mezelf uit kalm en rustig en ik weet niet of ik dat daarom echt nodig heb. Maar iedereen kan het wel eens gebruiken.” (glimlacht)

Waar droom je nog van?

“Met de Proper Strand Lopers zijn we bezig met een koepel te vormen voor alle zwerfvuilorganisaties. En trouwens: statiegeld werkt overal anders, waarom voeren ze dat hier niet in? Met statiegeld gaan er ook blikken in de natuur terechtkomen, maar ze gaan er niet lang liggen. En op persoonlijk vlak? Ik heb geen persoonlijke missie en laat alle opties open. Je hebt het leven niet altijd in de hand. Ik behoed me voor de frustratie en teleurstelling van levensdoelen die niet bereikt worden. Je kan maar gewoon je best doen.”

Na de 100 kilometer heb je je vriendin ten huwelijk gevraagd…

“Iets wat ik al lang voorbereid had, sinds het begin van de training (glimlacht). Mentaal was dat een enorme drijfveer om vol te houden. Maar ik ging het sowieso doen, zelfs al zou ik halverwege gestopt zijn.”