Tim Corbisier klaar voor strandrace van 100 km: “Pijn verbijten voor goede doel”

Van een échte uitdaging gesproken: honderd kilometer lopen in 24 uur, langs de kustlijn, van Cadzand tot Duinkerke. Oprichter en voorzitter van de Proper Strand Lopers Tim Corbisier gaat de uitputtingslag aan. Straf, want hij heeft nog nooit meer dan 21,5 kilometer gelopen. Nu heeft hij minder dan drie maanden om te trainen. “Dit is géén goed plan”, lacht hij.

Een drietal jaar geleden ontstond de Facebookgroep Proper Strand Lopers. Oostendenaar Tim Corbisier (39) stond mee aan de wieg van wat ondertussen is uitgegroeid tot een burgerbeweging. De missie van de vzw is nog altijd dezelfde: wie langs het strand loopt, raapt het zwerfvuil op en post daar een foto van in de groep.

“Al is het toch wel een klein beetje veranderd in vergelijking met het begin”, zegt Tim. “Het initiële idee was dat we al lopend het strand opruimden. Vandaag is het natuurlijk allemaal eender hoe je het zwerfvuil verzamelt.”

Met deze actie keert Tim dus even terug naar de roots van de Proper Strand Lopers. Zijn doel: 100 kilometer lopen in 24 uur, van Cadzand in Nederland tot aan het Franse Duinkerke. “Met hoe meer mensen ik spreek, hoe meer ik besef waaraan ik eigenlijk begonnen ben”, lacht hij.

Mare nostrum

De race heet Mare Nostrum en is een initiatief van ultramarathonloper Charles Van Haverbeke. Vanaf 1 juli – de dag dat Tim zijn uitdaging start – lopen verschillende teams de hele Europese kustlijn af, telkens 100 km in 24 uur. “De oprichter heeft deelgenomen aan de Marathon des Sables en wilde die samenhorigheid en energie opnieuw creëren”, vertelt Tim. “Hij koos drie goede doelen waar lopen een raakvlak mee heeft: mentale en fysieke gezondheid en de plastic soep. Proper Strand Lopers werd uitgekozen als een van de goede doelen. Uiteraard vonden we dat super en gingen we meteen akkoord. Tot hij me vroeg of ik het niet zag zitten om zélf deel te nemen…”

Fondsen werven

Tim twijfelde niet lang en schreef zich in voor de uitdaging. Hiermee wil hij de zwerfvuilproblematiek in de picture te plaatsen en via bedrijven en particulieren fondsen verwerven voor de strijd tegen de vervuiling van de zee. “We willen fondsen werven voor onze werking. Ik ga voor de korte pijn, liever zo dan nog een jaar te moeten verder sukkelen”, lacht hij. “We hebben een goed concept en veel ideeën die we niet kunnen uitvoeren, omdat er niet genoeg middelen zijn.”

Opvallend: Tim loopt vaak en veel, maar altijd korte afstanden. “Juist, ik heb nog nooit meer dan 21,5 kilometer gelopen”, bekent hij. “Het komt er dus op aan om nu, in de iets minder dan drie maanden die er nog zijn, heel hard te trainen. Eigenlijk is dat veel te kort. Ik hoop dat ik erin slaag aan het einde van de trainingsperiode de 70 kilometer te halen. De resterende dertig op de dag zelf? Ja, afzien hé. En dan is het nog te hopen dat ik die periode doormaak zonder blessures.”

Niet alleen blessures kunnen roet in het eten gooien. “Op de dag zelf is het hoog water rond 13 uur, een slecht moment. Ik zal ook niet constant op het strand kunnen lopen. Je moet sowieso rond de havens, en dan is het op 1 juli ook nog eens toeristisch hoogseizoen. De stranden zullen vol mensen liggen. Ook de wind speelt mee. Wind mee of tegen maakt een groot verschil. Er zijn stukken die geasfalteerd zullen zijn, maar ook plekken waar ik enkel in het zachte zand zal kunnen lopen.”

Van Cadzand naar Duinkerke, langs de hele kustlijn, simpel wordt het niet

Om 7 uur ‘s morgens vertrekt Tim vanuit Cadzand. “We zijn nu met een team van zes mensen. Iedereen loopt op zijn eigen tempo natuurlijk. Ik zit in een Whats-app-groep met de andere lopers. De meesten onder hen hebben al heel wat ervaring. Nog een leuke extra: de leider van de groep – de shoreholder genoemd – neemt een object mee waar om de tien kilometer een foto van wordt genomen. Die foto’s worden in een boek gebundeld. Er is lang nagedacht over het object en dat is een zandloper geworden. Elk team zal ook een beetje zand toevoegen, zodat de zandloper uiteindelijk zand van alle Europese stranden bevat. Perfect, toch?”

“Kijk, iedereen kan 100 kilometer lopen als ze er maar genoeg tijd voor nemen om te trainen”, vindt Tim. “Je krijgt 24 uur om het parcours te beëindigen. Ik hoop het in 13 uur te doen, dan hoef ik niet ‘s nachts te lopen. Hoe schat ik mijn eigen kansen in? Dertig procent. Er wordt trouwens wel gewandeld tijdens zo’n uitdaging. Dat verbaasde me, maar de ultrarunners steken dat niet onder stoelen of banken. Nu komt het er op aan te beslissen wanneer ik zelf zo’n rustmoment inlas.”

Vervelend

Ondertussen is Tim gestart met zijn training. “Tot nu toe doet het pijn en is het strontvervelend. Vervelend vooral omdat je het na een uur met je eigen gedachten wel gehad hebt. Na een tijdje lopen kom je meestal in een meditatieve fase terecht, dat heb ik voorlopig nog niet meegemaakt. Achteraf voel ik me wel heel goed. Ik zal nu ook zoveel mogelijk advies inwinnen van dokters, kinesisten, voedingsspecialisten…”

Zijn vrienden en familie steunen hem. “Voor de volle honderd procent. Er wordt wel wat de draak gestoken met me, maar toch nog op een serieuze manier. Ze beseffen dat ik het meen. Ik zou dan ook teleurgesteld zijn mocht het me niet lukken.”