Thuisonderwijzers, van onbegrip naar erkenning: “Plots vinden mensen ons niet meer raar”

Nu veel mensen telewerken noodgedwongen combineren met thuisonderwijs door de coronacrisis, merken ‘geroutineerde’ thuisonderwijzers dat ze meer begrip krijgen voor hun keuze. “Plots vinden mensen ons niet meer raar, maar vragen ze tips”, zegt de Moerkerkse Lindsey Knockaert (38).

In maart 2019 besloten Lindsey Knockaert en haar man Stefan Vanbrabant uit Moerkerke om hun kinderen Maithé (8) en Roan (10) thuisonderwijs te geven. Een bewuste keuze, omdat de specifieke noden van hun kinderen niet ontmoet werden op school én omdat de kinderen er zelf om vroegen.

Het is vooral moeder Lindsey die zich ontfermt over het onderwijs van Maithé en Roan, omdat vader Stefan door zijn job als wijkagent bij de politie minder flexibele uren heeft.

“Plots zijn we niet meer zo raar”

Nu veel kinderen niet meer naar school kunnen en dus door hun ouders thuis les moeten krijgen, merkt Lindsey dat de houding en – vaak – het onbegrip tegenover thuisonderwijs stilaan wegebt bij andere ouders. “Ik krijg nu vaak de reactie dat wij toch geluk hebben, omdat wij als geroutineerde thuisonderwijzers weten hoe dat allemaal in zijn werk gaat. Plots zijn we niet meer zo raar.”

“Met geluk heeft dat natuurlijk niets te maken, onze keuze voor thuisonderwijs was destijds een heel bewuste keuze. Veel mensen moeten dat nu verplicht doen, vaak in combinatie met hun werk dat al dan niet ook thuis gebeurt. Wij zijn dat al een beetje gewoon”, zegt Lindsey.

Gamen in de tuin

Ze wijst er wel op dat wat nu aan het gebeuren is, niet hetzelfde is als thuisonderwijs. “Ook wij ervaren nu beperkingen. We kunnen niet naar het bos, naar de zee, naar de winkel of de bibliotheek. Dat doen we normaal gezien wel, want ook dat maakt deel uit van thuisonderwijs. Gelukkig kunnen we nog in de tuin of gaan wandelen.”

“Als je wat creatief bent, kan je nog altijd heel veel doen. Die creativiteit is ook wel wat typisch voor thuisonderwijzers. En als je het zelf niet meer weet, vraag het dan gewoon aan de kinderen! Wat kunnen we doen, hebben jullie ideeën? Kinderen zien vaak mogelijkheden waar ouders die niet meer zien. Onlangs hadden mijn kinderen bijvoorbeeld een heel parcours gemaakt in de tuin. Dat was hun computergame, waar ze leventjes konden verzamelen of kwijtspelen. Het zat heel ingenieus in elkaar, was leerrijk en kwam compleet uit hen zelf”, zegt Lindsey.

Plezier

Thuis een exacte kopie proberen maken van de schoolse setting die de kinderen gewend zijn, is volgens Lindsey een slecht idee. “Het is een fout die ik in het begin ook vaak maakte. Dan begonnen de kinderen de vergelijking te maken met hoe de juf of meester iets uitlegde en hoe ik dat deed. Dat zijn zinloze discussies. Je moet je eigen manier vinden, samen met de kinderen en op hun tempo. Dat is voor elk kind, voor elke ouder en voor elk gezin anders.”

“Ik begrijp het wel als men zegt dat de lockdown light geen zes weken vakantie hoeft te betekenen, maar het opdoen van pure kennis is nu geen prioriteit. Je moet dat kunnen afwisselen met plezier. Het allerbelangrijkste nu is de relatie tussen ouders en hun kinderen behouden, zonder dat we schoolmeester gaan spelen. Deze crisis biedt ouders eigenlijk een kans om dichter bij hun kinderen te komen en een sterkere band te ontwikkelen”, meent Lindsey.

Rigide systeem

Stilletjes hoopt ze dat de coronacrisis ervoor kan zorgen dat meer ouders overtuigd raken van de voordelen van thuisonderwijs. “Onderwijs kan ook anders. Deze crisis laat ons zien hoe rigide het huidige schoolsysteem is en hoezeer we het nodig hebben om de economie te doen draaien. Dat kan toch niet de bedoeling zijn? Ik hoop dat dit het begin kan zijn van een bewustwording over waar we mee bezig zijn en dat we die bewustwording gebruiken om het systeem te veranderen”, hoopt Lindsey.