Thuis in de Blauwe Poort: “Het is hier onmogelijk om gewoon buren te blijven”

Sabine Deraedt, Marleen Knockaert en Kaat Bouche op het zomerse Halenplein, in het hart van De Blauwe Poort. © KDS
Redactie KW

Kortrijk is in volle verandering. Elke wijk blijft zijn eigen identiteit behouden. Annelies Nollet trekt deze zomer samen met fotograaf Kurt De Schuytener op ontdekkingstocht door die buurten. Ze ontmoeten er de mensen die de wijk karakter geven.

Iedere Kortrijkzaan, student en huiskat kent de wijk De Blauwe Poort. De Blauwe Poorte in de volksmond. Mocht je niet tot een van bovenstaande categorieën behoren, je kan de wijk vinden ten zuiden van het centrum tussen de Doorniksewijk, Sint-Elisabeth en Walle. De Blauwe Frituur, de recent heropende Blauwe Hoeve en het aangrenzende park zijn maar al te bekend. Minder beroemd is het centrale plein van de wijk, het Halenplein. Een oase van rust waar je tijdens warme zomeravonden kinderen kan zien spelen terwijl hun ouders genieten van een goeie pint op een terrasje.

***

Zondagnamiddag op het Halenplein, normaal is geen van de zeven handelszaken open. De enige beweging die je er kan vinden, is naast het plein, op het wandelpad dat de Burgemeester Gillonlaan verbindt met het aangrenzende park. Het is een populaire plek voor mensen die met hun hond gaan wandelen.

Toch is er vandaag wat opschudding in De Citadelle, een van de twee cafés die het plein rijk is. Er staan enkele tafeltjes buiten maar de stemming is bedrukt. “Een van onze buren is gisteren overleden”, vertelt cafébaas Kristof Przybyszewski, kortweg Korba voor de mensen uit de buurt. “Eigenlijk ben ik niet open op zondag en ik was van plan om op stap te gaan, maar nu is het belangrijker dat de buurt even samen kan komen.” Het duurt inderdaad niet lang voor de omwonenden doorhebben dat er iets aan de hand is en één voor één komen binnendruppelen.

Kristof 'Korba' Przybyszewski met de stevige beer Pepsi.
Kristof ‘Korba’ Przybyszewski met de stevige beer Pepsi.© KDS

“We zijn een hechte gemeenschap, al zolang ik mij kan herinneren. Ik ben hier aan dit plein opgegroeid, heb in bomen geklommen en ben ook een paar keer goed hard uit die bomen gevallen”, lacht Korba. “Als kleuter heeft de lokale beenhouwer mij zelfs eens uit een fontein moeten vissen. Iedereen hield in die tijd een oogje op de kinderen in de buurt.”

Pintjes voor één euro

Terwijl Korba vertelt, komt een andere vaste waarde het café binnengewandeld, zijn hond Pepsi. Pepsi is groter dan de gemiddelde 5-jarige, maar heeft een zacht karakter. Voor de kinderen in de wijk, is ze het perfecte speelkameraadje. Onvermoeibaar rent ze de stokken en ballen achterna die ze voor haar weg gooien. “Iedereen is hier welkom, ook als ze een hond bij hebben”, zegt Korba. “De Citadelle is een rustig café, de muziek staat hier nooit te luid, hier is ruimte voor een goeie babbel. Behalve misschien als het voetbal is. Dan hangen we buiten een groot scherm en verkopen we pintjes voor één euro. De hele buurt komt hier samen en dan ist gank.”

Sinds dit jaar mag studentenclub Ecliptica De Citadelle hun stamcafé noemen, getuige daarvan is een groot schild in blauw, rood en wit dat achter de bar hangt. “Ik had eerder al verschillende aanvragen gekregen van studentenclubs, maar omdat het hier zo rustig is, ben ik daar nooit op ingegaan. De studenten van Ecliptica ken ik goed, dus hen gaf ik een kans”, vertelt Korba. Uiteindelijk bleken de studenten toch voor te veel geluidsoverlast te zorgen. “Maar dat heb ik opgelost door er een tweede café in de Doorniksewijk bij te nemen dat ze kunnen huren als ze een feestje geven. Daar zijn mensen meer lawaai gewoon.”

“Mensen vertellen veel in de kappersstoel, maar in die dertig jaar heb ik nog nooit mijn mond voorbijgepraat” – Marleen Knockaert, Kapsalon Liberetto

Ondertussen verzamelt zowat de hele buurt in het café. Kaat Bouche van Apotheek Verbelen even verderop, komt aan de toog zitten. Naast haar Marleen Knockaert van kapsalon Liberetto in de Elfde-Novemberlaan en Sabine Deraedt van traiteur Déli in het midden van het plein. Als ze gevraagd worden voor een interview stemmen ze onmiddellijk toe, op één voorwaarde: “Je mag de Slagerij ‘t Halenplein niet vergeten te vermelden, zij horen er ook bij maar kunnen hier vandaag niet zijn”, zegt Kaat. Het is duidelijk dat de mensen uit de buurt sterke banden met elkaar hebben.

Een oase van rust, vlak bij het centrum van de stad.
Een oase van rust, vlak bij het centrum van de stad. “Het Halenplein is veilig genoeg om je kleine kinderen alleen naar school te laten gaan.”© KDS

Marleen heeft al meer dan dertig jaar haar eigen kapsalon hier in de buurt. “Klanten zijn hier niet zomaar klanten. Het worden vrienden”, vertelt ze. “Als ik een week met vakantie ben geweest, komen de mensen altijd zeggen dat ze het mij gunnen maar dat ze blij zijn dat ik terug ben. Eigenlijk ben ik een halve psycholoog. Mensen vertellen veel in de kappersstoel. Maar in die dertig jaar heb ik nog nooit mijn mond voorbijgepraat.”

Kaat knikt bevestigend. “Ik ben aan dit plein geboren en opgegroeid. Marleen heeft mij hier als kind nog rond zien rennen. Het is onmogelijk om dan gewoon buren te blijven en geen vrienden te worden.”

Schooltje op bezoek

Kaat is op dit moment zelf zwanger en is vast van plan om haar kindje dezelfde mooie jeugd te geven die zij had. “Er grenst een basisschooltje aan het plein waar ik ook nog gezeten heb. De kindjes kunnen daar alleen naartoe, daar is de buurt veilig genoeg voor.” “Inderdaad”, bevestigt Sabine. “En als ze dan over de slager of de apotheek leren dan komen ze met z’n allen langs in de winkel. Zo iets kan praktisch gewoon niet geregeld worden op een grotere school.”

“De buurt is inderdaad heel veilig”, knikt Marleen. “Eén enkele keer liep het mis. Dat was een raar verhaal. Mijn man was net vertrokken, dus ik was alleen thuis toen er een gemaskerde man binnenviel. Hij hield een pistool tegen mijn hoofd en vroeg in het Engels om de inhoud van de kassa. Na afloop heb ik daar lang van wakker gelegen. Soms voel ik dat pistool nog tegen mijn hoofd. Wat mij toen enorm hielp, waren de mensen in de buurt die kwamen vragen hoe het ging en zelfs voorstelden om een oogje in het zeil te houden.”

Peter Vervaeke van dagbladhandel De Gouden Griffel.
Peter Vervaeke van dagbladhandel De Gouden Griffel.© KDS

“Dat is mij gelukkig nooit overkomen”, pikt Peter Vervaeke rustig in. Hij runt dagbladhandel De Gouden Griffel, vlak naast de slagerij. Ook zijn vrouw Jo trekt een barkruk bij. “Ik ben zijn steun en toeverlaat achter de schermen”, stelt ze zichzelf lachend voor. “Maar ook ervoor hoor”, vult Peter glimlachend aan. “En dat is ondertussen al 35 jaar zo. Al zijn we met de winkel wel begonnen in een ander pand. We wilden wel per se iets starten op het Halenplein. Het is zo idyllisch en er zitten veel kleine handelszaken. Ik denk dat we elkaar hier een boost geven om iets te doen.”

Lotto en stilstand

De winkel is in die tijd wel veel veranderd. “We zijn begonnen met schoolmateriaal, tijdschriften, kranten, sigaretten en speelgoed. Maar dat was na een tijdje niet meer rendabel. Nu verkopen we artisanaal brood, lottoformulieren, zijn we een postpunt en kan je je was voor de droogkuis hier afzetten.”, vertelt Peter. “Maar ondanks al die veranderingen lijkt het toch een beetje alsof de tijd hier is blijven stilstaan”, glimlacht Jo. “Ik denk niet dat wij hier ooit nog weg gaan.”

Inwoners

De wijk De Blauwe Poort omvat een 900-tal woningen, vooral sociale woningen of huizen voor éénkindgezinnen. Er wonen ongeveer 4.000 mensen.

Evenementen

Vroeger vonden er op initiatief van de lokale handelszaken en met behulp van wijkverantwoordelijke Thorin Levecque heel wat evenementen plaats. Jaarlijks is er een succesvolle Kersthappening. Cafébaas Korba droomt luidop van een wijkbbq en misschien zelfs een minigolfbaan waar de buurtbewoners elkaar kunnen uitdagen.

Geschiedenis

De eerste vermeldingen van het park en de wijk De Blauwe Poort dateren van in de 15de eeuw. Pas in de jaren 50, toen stad Kortrijk begon uit te breiden, werd beslist om de woonwijken aan te leggen. De naam van het Halenplein gaat terug op de aanleg in 1957. Het pittoreske plein werd ondertussen al een vijftal keer heraangelegd.

Inwoners

De wijk De Blauwe Poort omvat een 900-tal woningen, vooral sociale woningen of huizen voor éénkindgezinnen. Er wonen ongeveer 4.000 mensen.

Evenementen

Vroeger vonden er op initiatief van de lokale handelszaken en met behulp van wijkverantwoordelijke Thorin Levecque heel wat evenementen plaats. Jaarlijks is er een succesvolle Kersthappening. Cafébaas Korba droomt luidop van een wijkbbq en misschien zelfs een minigolfbaan waar de buurtbewoners elkaar kunnen uitdagen.

Geschiedenis

De eerste vermeldingen van het park en de wijk De Blauwe Poort dateren van in de 15de eeuw. Pas in de jaren 50, toen stad Kortrijk begon uit te breiden, werd beslist om de woonwijken aan te leggen. De naam van het Halenplein gaat terug op de aanleg in 1957. Het pittoreske plein werd ondertussen al een vijftal keer heraangelegd.

Inwoners

De wijk De Blauwe Poort omvat een 900-tal woningen, vooral sociale woningen of huizen voor éénkindgezinnen. Er wonen ongeveer 4.000 mensen.

Evenementen

Vroeger vonden er op initiatief van de lokale handelszaken en met behulp van wijkverantwoordelijke Thorin Levecque heel wat evenementen plaats. Jaarlijks is er een succesvolle Kersthappening. Cafébaas Korba droomt luidop van een wijkbbq en misschien zelfs een minigolfbaan waar de buurtbewoners elkaar kunnen uitdagen.

Geschiedenis

De eerste vermeldingen van het park en de wijk De Blauwe Poort dateren van in de 15de eeuw. Pas in de jaren 50, toen stad Kortrijk begon uit te breiden, werd beslist om de woonwijken aan te leggen. De naam van het Halenplein gaat terug op de aanleg in 1957. Het pittoreske plein werd ondertussen al een vijftal keer heraangelegd.