The Kelly Family komt optreden in België en heeft ook een beetje West-Vlaamse roots

Onze showbizzmedewerker PADI tussen vier van de zes groepsleden van The Kelly Family, namelijk Kathy, Angelo, John en Patricia. © FODI
Patrick Depypere
Patrick Depypere Medewerker KW

Eind november 2016 verraste Angelo Kelly zowat iedereen toen hij in een tv-show aankondigde dat The Kelly Family weer enorm veel zin had om samen muziek te maken.

Voor de fans was dit al voldoende om hun vurige steun aan de band opnieuw te laten oplaaien. The Kelly Family besloot het rustig aan te doen, maar aan de vooravond van hun Europese tournee werden er al 75.000 tickets verkocht. Op vrijdag 23 maart 2018 worden de Belgische fans op hun wenken bediend en kunnen ze The Kelly Family komen aanmoedigen in de Lotto Arena in Antwerpen. Daar zingen ze ongetwijfeld ook hun bekendste hits uit de jaren negentig, waaronder I Can’t Help Myself, Fell In Love With An Alien…

Terug naar waar het allemaal begon

Het was een geëmotioneerde Angelo Kelly die eind november op de Duitse televisie het eerste concert van The Kelly Family aankondigde, na een afwezigheid van bijna 20 jaar. “19 mei 2017 keren we terug naar de Westfalenhalle in Dortmund. In 1994 leefde onze familie als straatmuzikanten toen we besloten om op eigen risico een concerthal te boeken. Het werd een memorabele avond, samen met 17.000 mensen. Eén jaar later hebben we dezelfde zaal negen keer gevuld en daarom keren we terug naar de basis, daar waar het voor ons allemaal toch een beetje begon.”

De onbeschrijfbare Kelly Family-power zorgde ondertussen voor drie uitverkochte concerten in Dortmund. Van 19 tot 21 mei warmde The Kelly Family er op voor hun nieuwe Europese tournee, die volgend jaar start en waarvan er ondertussen al meer dan 75.000 tickets zijn verkocht, een cijfer dat nog iedere dag stijgt. Dat we van een spectaculaire comeback mogen spreken, bewijzen ook de charts, want hun nieuwste album We Got Love – meteen ook de titel van hun nieuwe tournee – kwam van niets op één binnen in de Duitse hitlijsten. Ook in de Belgische en Nederlandse charts werd het album een voltreffer en met de feestdagen in het vooruitzicht doet de limited edition van het album daar straks nog een schepje bovenop. Voor Angelo, Patricia, John, Jimmy, Kathy, Joe Kelly en special guest plus medestichter Paul Kelly zijn het opnieuw spannende tijden, met als hoogtepunt de nieuwe Europese tournee waarin ze nieuw werk combineren met hun grootste hits. “Who’ll Come With Me, An Angel, No Lies, When I Was In Town staan ook op de setlist van onze uitgebreide liveshow. Dat wordt een reis doorheen de roemrijke muziekgeschiedenis van The Kelly Family.”

Onze uitgebreide liveshow wordt een reis doorheen de roemrijke muziekgeschiedenis van The Kelly Family

De huidige groep bestaat uit Kathleen Ann Kelly (1963 – Kathy), John Michael Kelly (1967 – John), Patricia Maria Kelly (1969 – Patricia), James Victor Kelly (1971 – Jimmy), Joseph Maria Kelly (1972 – Joseph) en Angelo Gabriel Kelly (1981 – Angelo). In de gebouwen van Universal Music in Zaventem waren Kathy, John, Patricia en Angelo of vier van de zes groepsleden present om hun nieuwe Europese tour én cd We Got Love voor te stellen. De groepsleden spreken Duits, ook een aardig mondje Engels, maar groot was onze verwondering toen blonde Patricia plots in het Nederlands begon te praten. “Eind jaren tachtig leefden we twee jaar in Amsterdam. We kochten daar een boot, renoveerden die en daar leefden we. We hadden een goede band met de Nederlandse bevolking. Veel van onze cd’s werden eveneens opgenomen in Nederland. Toen we klein waren, woonden we zelfs in Volendam. Ik leerde daar goed Nederlands praten en ik spreek ook Frans”, bekent Patricia.

Familie uit Diksmuide

“We weten van de taalgrens in België. We hebben meer voeling met België dan je wel denkt. Kathy was zelfs met een Vlaming getrouwd. Zijn familie komt van Diksmuide.” Kathy knikt en vult aan: “Mijn zoon heet Sean Richard Van Hille. Hij heeft mooi blond lang haar en ‘t is een grote. Een echte West-Vlaming”, lacht ze, maar meer over haar privé wilde ze niet kwijt, buiten het feit dat ze Ieper bezocht en dat ze vertrouwd is met de West-Vlaamse omgeving en de oorlogsmonumenten.

Eén liedje zegt het voor mij allemaal, namelijk Brothers and Sisters. Dat interview is in feite niet nodig, dat liedje is duidelijk genoeg…

Patricia: “Vorig jaar in december schreef ik dat liedje toen duidelijk werd dat we een nieuw album zouden uitbrengen. We waren een normale familie, we hadden verschillende meningen, verschillende visies, politieke verschillen. Maar op ‘t einde zijn en blijven we gewoon broers en zussen én dat bindt ons echt samen. Dat is de band tussen ons, de familie waarin we zijn geboren. Voor mij persoonlijk – doorheen de muziek – was The Kelly Family niet gewoon een muziekband, maar een groep van mensen die iets gemeenschappelijk hebben. Er was liefde, we groeiden samen op, we deelden elkaars brood, we zongen samen… Er was veel meer aan de hand dan enkel iets muzikaal. Men zegt: bloed is dikker dan water. Al had ik meningsverschillen met mijn broers en zussen. Ik herinner mij goed een bepaald moment in mijn leven dat ik erg ziek was. Iedereen belde mij op, kwam mij bezoeken, kwam kijken hoe het met mij was. Ze waren er voor mij en dat zal ik nooit vergeten. Die eenheid van ons heeft een speciaal tintje. Elk van ons individueel was succesvol, had een eigen familie, waren gelukkig, hard werkende mensen. Maar samen, dan hebben we iets explosiefs. We zijn sterk samen. Dat was mijn boodschap met dat lied: we hebben iets speciaals wat de meeste bands niet hebben en dat is die speciale band. Dat kan je niet kopen. Ofwel ben je geboren in een familie of niet, je kan dat niet beslissen. Voor mezelf was dat een geschenk en dat was mijn boodschap.”

The Kelly Family gaf in mei drie compleet uitverkochte comebackconcerten op Duitse bodem. Hoe waren de reacties in de zaal ?

John: “Pas volgend jaar begint de toer, maar we gaven inderdaad al drie concerten in Duitsland. Het was fantastisch om dat reeds te mogen beleven. Die concerten waren echt magisch. De mensen waren mee vanaf het begin, ze stonden recht en dit maar liefst 2,5 uur. Bij het ene liedje waren ze aan het huilen, bij het anderen waren ze aan het feesten. Het was een emotionele rollercoaster.”

Patricia: “Door heen de jaren ontmoet je mensen die je herkennen. Je ziet iets in die blikken van die mensen, een herkenning. We lieten vroeger iets na in hun harten. Doorheen alle jaren bleef dit leven. Iets diep, wat je niet kan verklaren met woorden. Door muziek is het mogelijk om mensen te verenigen, ook al is het maar voor een moment. Je hebt vrienden en familie, maar door muziek kom je tot een gezamenlijke vibratie, we zijn okee met elkaar, we vibreren op dezelfde manier door onze woorden en toch gaat elk gewoon zijn eigen weg. We lieten dit gevoel achter in de mensen. Met deze comeback kwamen we terug bij elkaar. Je voelde dat elk individueel terug kon experimenteren met dat wat we achterlieten in hun hart. Dat gevoel werd spontaan terug wakker en alles komt er gewoon weer uit. Elk individueel heeft een verhaal en ik kan zeggen dat ik die mens raak op het moment in zijn leven. Ik ging door een scheiding, mijn ouders gingen door een scheiding. Ik was in mijn kamer en mijn familie beschermde mij. Elk heeft zijn eigen verhaal, snap je ? Nu is iedereen volwassen, de meesten hebben kinderen en elk van ons – in zijn eigen manier – liet het terug loskomen. Dat was een soort therapie. Voor mezelf is het iets anders dan vroeger op toer, het is een nieuwe start. En zoals je zei, het liedje Brothers and Sisters bevat qua tekst dat gevoel in een beknopte vorm.”

Groot was onze verwondering toen blonde Patricia plots in het Nederlands begon te praten tijdens de voorstelling

Kathy: “Toen ik het schreef, had ik ideeën en toen verfijnde ik het, herlas ik het nog eens, vond ik een beter woord en ik schreef in snel tempo wat tekst neer. Ik keek ernaar en ik dacht : neen, ik ga er geen meesterwerk van maken, ik ga het niet gaan verfijnen. Dit is wat het gewoon is, het ruwe gevoel hoort erbij, en eigenlijk gewoon heel simpel. Ik raakte het niet meer aan. Het gaat dus niet om het schrijven van een succesvol liedje. Neen, het gaat om de boodschap erachter. Soms zijn boodschappen heel rechtdoor, heel eenvoudig.”

Ik ga eerlijk zijn: toen ik de nieuwe versie op de cd beluisterde van Nanana – en verbeter mij als ik fout ben – dan klinkt het krachtiger dan dat ik gewoon was van mijn herinneringen aan The Kelly Family. Of ben ik verkeerd?

John: “Neen, je kan gelijk hebben. We brachten vroeger ook rock in bepaalde liedjes. We waren daar ook niet bekend voor, maar misschien was dat wel een deel van ons. Het is in feite geen rock, het gaat meer om energie. Onze koren waren altijd heel erg krachtig. We waren 20 jaar straatmuzikant, elk van ons. Er was maar één manier om gehoord te worden, namelijk echt luid zingen. Zo luid mogelijk. Wil je dat iemand je hoort, dan moet je luider zingen dan de andere.”

De nieuwe cd-hoes van het nieuwe album van The Kelly Family 'We Got Love'.
De nieuwe cd-hoes van het nieuwe album van The Kelly Family ‘We Got Love’.© FODI

Kathy: “Ik denk dat je een punt hebt. Er is wel meer maturiteit dan vroeger aanwezig. Nu is het meer een gefocuste energie. We zijn allemaal vanzelfsprekend ouder en volwassener. We zijn geëvolueerd in onze eigen stemmen, ons eigen pad. Ik voel het ook zo aan, ik voel mij niet meer geconcentreerd, meer aanwezig op het moment zelf. Dat is wel een goede vraag, jij doet ons nadenken…

Mag ik zeggen dat jullie ervaring nu meer intenser is, dan vroeger?

Patricia : “Het is nu meer uit vrije wil. We zijn nu volwassen en we gaan er meer bewuster mee om. Wanneer we nu beter zingen, dan komt dat omdat ieder van ons in de voorbije vijftien jaar solist on the road is geweest. Je hebt een groep, die een band is geweest, maar nu met een kracht van wat je geleerd hebt als topsolozanger. We zijn elk nu meer gedreven. We willen nu plezier hebben, we willen dit nu echt doen. Het heeft een andere kwaliteit, maar ik zeg niet dat het daarom beter is.”

Wat betekent het voor jullie om van enorm succesvolle artiesten naar straatmuzikant terug te keren en dan nu opnieuw die machtige publieke comeback als The Kelly Family?

Kathy: “Heel wat mensen in de muziekindustrie weten dat wij onze stem ontwikkelden op de straat. Toen begonnen we met onze eigen kleine optredens voor 200 mensen, later werden er dat 1.000 en dat bleef maar verder groeien én groeien. We leerden vooral van hoe het publiek aandachtig te houden. Speel je op straat, dan passeren er honderden mensen langs je. Je moet hun aandacht zien te trekken, zodat ze halt houden bij je. We hielden ons eigen Stattfest, zo een beetje ons eigen muziekfestival. We kregen 20.000 tot 25.000 mensen op bezoek over het hele weekend. We kregen geen geld van de ticketverkoop, maar we verkochten wel duizenden cd’s op straat. Toen de kranten – begin de jaren negentig – uiteindelijk over ons begonnen te schrijven, waren we al voldoende geschoold om dat grote publiek aan te kunnen. De straat kan je maken of kraken. Er is geen compromis.”

John: “Toen onze ouders stierven, konden we onze huur niet betalen. We moesten dus wel geld verdienen op straat. We leefden van wat we dezelfde dag hadden verdiend. Dat is helemaal geen grapje hoor. Weinig artiesten kunnen leven van wat ze verdienen van enkel de concerten. Een concert opzetten kost heel veel geld, energie en tijd. Het is een kostelijk proces, vooral wanneer het maar één concert is. Enkel de grote namen verdienen eraan. Wij hadden ups en downs in onze carrière, maar op straat konden we altijd direct spelen en geld verdienen. Het was niet ons doel om straatmuzikant te worden, dat is keihard hoor. Ons doel was van onze eigen show te spelen. We gaven nooit op. De straat bood zekerheid, we hadden brood op tafel. Een straatmuzikant moet de mensen overtuigen om te stoppen, te luisteren en dan hoop je dat de mensen geld geven voor een cassette. Deze ervaring helpt ons voor de grote evenementen die we doen.”

“Wij hadden ups en downs in onze carrière, maar op straat konden we altijd direct spelen en geld verdienen”

Mag ik eens grof zijn? Die liedjes die jullie destijds brachten als straatmuzikant, kleinschalig, akoestisch. Gaat die charme verloren nu jullie terug grote optredens en stadionconcerten doen? Ik zou dat jammer vinden en ik denk dat het publiek die graag nog eens wil horen in die bezetting?

Kathy : “Wow, dat is een écht goeie fucking vraag. Je blaast mij omver (Kathy gaat op haar knieën voor mij zitten). Ik heb een idee, we gaan dit doen! We komen voor enkele weken spelen in de straten van België en we nemen die liedjes op (iedereen lacht hilarisch – Kathy kijkt naar de andere bandleden). Ze zegt verder: “Hij heeft wel een punt hoor. Jimmy – een ander lid van The Kelly Family – zei eveneens enthousiast tegen mij dat we terug op straat moeten komen zingen. Ik dacht: neen, ik wil niet terug naar die tijden, ik ben er bang voor. Maar Jimmy bleef maar liefst twee jaar aandringen, zonder op te geven. Op een dag kocht ik mij een speaker, maar ik was bang voor ‘t begin. Vroeger hadden we echter geen angst op straat. We waren de koning van de straat. Ik dacht: waarom ben ik nu bang ? Wat kan ik verliezen? Mijn gezicht? Ben ik daar nu bang voor? Op een dag belde Jimmy mij terug op en hij drong nogmaals aan. Hij was 50 km van mij verwijderd. Ik ging ernaar toe en ik zong, samen met hem. Dat is nu twee jaar geleden. Het was beangstigend, want ik deed dat 25 jaar helemaal niet. Maar het voelde eigenlijk aan als vrijheid. Toen Jimmy begon te zingen, hadden we direct 500 mensen rond ons staan. Ik zocht ook een eigen plek en ik had ook direct volk rond mij staan. Toen we samen speelden, was het direct boem. Amai, al die energie.”

Zullen de mensen komen kijken voor enkel jullie bekende liedjes of vooral voor jullie nieuw werk?

Patricia : “We gaan terug toeren. We zijn al heel gelukkig dat we opnieuw deze stap kunnen zetten, maar we zijn nog nergens. We hadden al elk ons eigen leven, we speelden al heel lang niet meer samen als één band. Na zeventien jaar stilte zijn we nu terug samen… Ik denk zelfs niet na over een volgend album. Ik kijk naar het heden, naar dit album We Got Love en naar deze toer. We zijn in de wolken dat we al succes hadden in Duitsland en dat er al zoveel duizenden tickets zijn verkocht.”

Kathy: “Toen ik terug met Jimmy zong, wist ik dat het samenbrengen van dat team niet gemakkelijk zou zijn. We moesten die relatie terug opbouwen, de banden terug aanhalen en dat is een serieus proces. We zijn door dat proces geraakt. Ieder van ons moest één of meerdere keuzes maken om terug lid te kunnen zijn van ons team. Het nam meerdere jaren in beslag, stapje voor stapje.”

Angelo: “We wisten totaal niet hoe de mensen zouden reageren toen we aan de buitenwereld lieten weten dat we terug zouden optreden. Toen ik het eerste concert aankondigde, was het één dag later al uitverkocht in… vijftien minuten tijd. Dat was echt zot. De mensen willen ons dus terug aan het werk zien. De grote arena’s in Duitsland zijn al uitverkocht en eerlijk is eerlijk : het gaat ook hard voor de Lotto Arena in Antwerpen, want daar zijn we ook al toe aan de laatste tickets. Wie onze terugkeer wil meemaken, moet niet meer wachten maar nu z’n tickets bestellen want anders kan je te laat zijn. En we komen volgend jaar maar één keer naar België.”

(PADI)

>> Na 20 jaar kan je The Kelly Family – We Got Love’s-Tour – meemaken op vrijdag 23 maart 2018 in de Lotto Arena in Antwerpen. De laatste tickets koop je nu online via www.teleticketservice.com of telefonisch via 070 345 345.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier