Syrische vluchteling Mario : “Kerstmis vind ik de mooiste dag van het jaar”

Redactie KW

In deze kerstweek, waarin heel wat mensen druk in de weer zijn met het inpakken van cadeautjes en het voorbereiden van de feestdis, gaan we elke dag op bezoek bij mensen voor wie het kerstgeluk in kleinere dingen zit. Een dak boven het hoofd, een kans op een veilige toekomst, een sprankeltje hoop.

Mario is 21 jaar, maar met wat hij heeft meegemaakt kan niemand onder ons concurreren. Hij zag zijn huis in Syrië gebombardeerd worden en moest zijn zieke vader achterlaten. Deze kerstdagen zijn voor hem als christen daarom ook zoveel moeilijker.

“Tot in september woonden ik, mijn broer en onze ouders in het huis van onze overleden grootmoeder. Ons huis was namelijk onbewoonbaar na een bombardement. Ik heb nog nooit zo in shock naar iets staan kijken. De muren van het huis waarin wij onze kindertijd hadden doorgebracht waren gespleten, alle meubels kapot, herinneringen vernietigd…”, vertelt Mario.

Toen het ook bij ons onveilig werd om je te uiten als christen heb ik die taak moeten opgeven

Mario was lid van het kerkteam in Aleppo. “Wij vingen er mensen op uit belegerde gebieden die geen dak meer boven hun hoofd hadden of op zoek waren naar eten”, legt hij uit. “Toen het ook bij ons onveilig werd om je te uiten als christen heb ik die taak moeten opgeven. Heel jammer, want dat was erg dankbaar om te doen.” En al deze zaken dreven het gezin naar het buitenland. “Mijn vader steunde ons idee enorm, maar zelf wou hij niet mee. Hij was al te oud en te ziek, vond hij, om de bestemming gezond en wel te kunnen halen. Het is niet gemakkelijk om zonder je vader door te zetten, maar we moesten. We konden ons niet meer tonen op straat en leefden in angst dat iemand ons christelijke gezin zou verklikken. Onze namen alleen al -mijn moeder heet Theresa, mijn broer Tony- vormden een probleem, omdat ze niet Arabisch zijn. Een tweede reden van ons vertrek is dat ik in mijn laatste jaar aan de universiteit zat, en volgend jaar automatisch dienstplicht had bij het leger. Mijn broer was om die reden al naar Libanon gevlucht.”

Mijn zieke vader in Syrië trekt zich op aan ons geluk

Na Tony op te halen in Libanon zette het trio koers naar de haven in Turkije waar alle bootjes met vluchtelingen naar de Griekse eilanden vertrokken. “We hadden tassen vol kledij mee, maar we moesten alles achterlaten, behalve de handtas van mijn moeder. We kregen ook een dresscode door van de trafficanten. Ik en mijn broer moesten een korte broek dragen met daarop een onderhemdje en mijn moeder een zomerjurk. Zo zorgden we voor het minste gewicht. In Griekenland kochten we meteen wat truien tegen de kou op de route naar Duitsland. Die kleren draag ik nog steeds. Het was een lange, traumatische en vermoeiende tocht, maar we vallen elkaar hier vaak in de armen omdat we nu veilig en warm zitten in Koksijde.”

Hier in Koksijde wordt het zeker en vast een aparte Kerstmis, maar ik ga nu al elke week naar de kerk

Kerstmis vindt Mario de mooiste dag van het jaar. “In onze gemeenschap in Aleppo gingen we van acht uur ‘s avonds tot middernacht naar de mis luisteren in de kerk, en na het bidden en zingen was het tijd voor een groot feest op de vele pleinen in de stad. Op Kerstdag zelf verzamelde de hele familie in het huis van onze grootvader. Iedereen nam iets te eten mee, waardoor je een buffet van lekkers had. De vorige jaren was dit echter het geval niet meer. We gingen naar de mis van zes tot acht uur ‘s avonds en daarna bleef iedereen binnen. Er werd ook niet meer gevierd, dat was te riskant. Hier in Koksijde wordt het zeker en vast een aparte Kerstmis, maar ik ga nu al elke week naar de kerk. Zo leert de gemeenschap mij een beetje kennen. Ongetwijfeld ben ik ook aanwezig op de middernachtmis. Daar zal ik bidden voor mijn vader in Syrië. Hij leeft daar nu in de kou, zonder elektriciteit of water. Alles is er afgesloten. Maar aan ons geluk trekt hij zich op.”

(CTH)

Nvdr: op vraag van Mario is zijn familienaam en foto verwijderd uit de regportage.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier