Superpapa Diego ontfermt zich over acht kinderen

Diego wordt door zijn kinderen Jason, Daphne, Davina, Damon, Jamina, Nigel en Colin - op handen gedragen. Dylan staat niet op de foto, hij was op driedaagse met zijn klas. © CR
Redactie KW

In de zomer van 2008 kwam Diego Denorme er met zijn acht kinderen alleen voor te staan toen zijn echtgenote hem had verlaten.

De kinderen waren toen tussen 5 en 16 jaar oud. In een mum van tijd ontpopte de Menenaar zich tot een superpapa voor zijn bengels. “Plots moet je ook de was en de strijk doen en elke dag koken”, blikt Diego terug. Diego omschrijft zichzelf als een typische vader die uit werken ging en zich enkel bezighield met ‘mannelijke’ klusjes zoals in de tuin werken en de vuilnisbakken buitenzetten. Tot zijn vrouw hem verliet. “Mijn ex was huisvrouw en zorgde voor het gezin. Plots moet je ook de was en de strijk doen en elke dag koken”, blikt Diego terug. “Op zo’n moment moet je gewoon vooruit. Ik kon het me niet permitteren om enkel met mezelf en mijn gevoelens bezig te zijn. In de eerste plaats heb ik toen aan de kinderen gedacht en ik had ook geen tijd om aan iets anders te denken, want er was ongelooflijk veel te regelen.”

Georganiseerd leven

Diego’s ex-vrouw keerde uiteindelijk nog twee dagen terug om voor de kinderen te zorgen. “Maar het heeft niet lang mogen duren… Met acht kinderen heb je je kindergeld nodig. Zonder die extra financiële steun lukt het gewoon niet. Mijn ex ontving dat kindergeld, maar zij was zonder de kinderen vertrokken. Ik ben toen bij het CAW om raad gaan vragen. Zij stuurden me naar de politie, die me dan aangeraden heeft om een advocaat in de arm te nemen. Zes maanden later is alles in orde gekomen. Het waren hele moeilijke maanden, maar gelukkig verdien ik niet slecht en konden we het overbruggen.”

Diego’s ex betaalde geen alimentatie en wilde ook geen bezoekrecht. “Maar dat wil niet zeggen dat we nu niet meer overeenkomen. Sinds een paar maanden gaan de twee jongste om de twee weken op weekend bij hun moeder”, klinkt het.

Tot zes jaar geleden werkte Diego van 7 tot 17 uur. “Dat betekent dat ik al weg was toen de kinderen naar school moesten vertrekken. Ik kon toen niet verwachten dat de oudsten voor de jongsten zouden zorgen. Colin, die het syndroom van Down heeft, vertrekt als laatste naar school en is als eerste weer thuis. Uiteindelijk heb ik iemand gevonden die elke ochtend en middag komt helpen tot de kinderen naar school zijn of terug thuis zijn.”

Verantwoordelijkheid

Diego heeft ook poetshulp ingeschakeld. “De rest van de taken is voor mij. Concreet houdt dat in dat je heel georganiseerd moet leven. Ik kom om 17.30 uur thuis en begin dan onmiddellijk te koken. We eten normaal rond 18.30 uur. Ik heb wel geen tijd om elke dag boodschappen te doen en dus gaan we op zaterdagochtend boodschappen doen voor een hele week. Een van de kinderen helpt me dan, want ik kan geen twee karren op mijn eentje voortduwen. Vooraf maken we een lijstje van alles wat we die week willen eten. Een nadeel is wel dat we niet kunnen afwijken van het vooropgestelde menu. In de week staan er meestal gewone maaltijden op het menu, maar in het weekend maak ik graag iets speciaals klaar.”

De kinderen hebben ook elk hun vaste taken. “Zo moet Jamina de was plooien en de gestreken was in de kast leggen. De oudste zonen zijn dan weer verantwoordelijk voor de vuilniszakken”, vertelt hij. “Het is een beetje geven en nemen. De gasten hebben een taakverdeling waar ze zich ook aan houden. Ik merk ook wel dat ik de meeste zaken nog altijd zelf doe. Ik sta elke morgen vroeg op en voor ik naar mijn werk vertrek, is er al heel wat gedaan. De kinderen begrijpen ondertussen ook wel dat er soms onvoorziene omstandigheden zijn waardoor we later eten of soms ook eens ‘s avonds niet warm kunnen eten, denk maar aan een rapportavond. Het blijven natuurlijk kinderen, die ook al eens iets verkeerds kunnen doen, maar ik kan me echt gelukkig prijzen. Ze gaan niet zo graag of vaak uit en gedragen zich meestal vrij goed op school.”

Verrassing voor vaderdag

Nu de kinderen al wat ouder zijn, heeft Diego opnieuw wat meer tijd voor zichzelf. “Sinds kort heb ik ook een relatie, maar samenwonen zit er voorlopig nog niet in. Op dat vlak kies ik misschien wel voor de kinderen en gelukkig begrijpt mijn vriendin dat ook. Het is nu nog niet haalbaar om samen te wonen. Als ik vrij ben, ga ik bij haar langs of komt zij naar hier.”

Of de kinderen iets speciaals organiseren voor Vaderdag ? “Vorig jaar hebben we niets speciaals gedaan. We waren wel allemaal samen en hebben pa een cadeautje gegeven. Het jaar ervoor zijn we met z’n allen naar de bowling gegaan. Pa wist toen van niets”, zeggen ze. Diego snapte niet wat hem overkwam toen zijn kinderen hem vroegen om zich mooi aan te kleden. Ze stopten hem geblinddoekt in de auto en reden met hem naar de bowling. “Zondag gaan we naar Watou om er een volksspel te spelen. Ik mocht het eigenlijk niet weten, maar via mijn vriendin, die het mee helpt organiseren, ben ik het te weten gekomen. Ik kijk er wel naar uit om samen iets te doen”, aldus nog Diego.

Daphne en Davina willen alvast benadrukken dat ze een superpapa hebben. “Door wat er gebeurd is, zijn we sneller zelfstandig geworden en hebben we ook sneller onze plan leren trekken. We hebben nooit iets te kort gehad.”

(CR)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier