Maandag 17 oktober is het Werelddag van het verzet tegen armoede. Om haar inwoners de gevolgen van armoede te laten voelen, organiseerde de stad Menen een inleefweek. Onder andere Tina (35) en haar gezin en studente Megan (26) leefden met een beperkt budget.
Een bomvolle winkelkar om een hele week je honger en dorst te lijf te gaan, een rondje trakteren aan de toog, de ochtend nadien een doos Dafalgan gaan kopen bij de apotheek, toch nog een pateeke kopen bij de bakker of je zonder nadenken achter het stuur van je wagen zetten om op die amper een kilometer verre afspraak te geraken. Jan Modaal doet het zonder er veel bij na te denken, maar niet voor iedereen zijn het evidenties.
Dat willen ze ook bij de stad Menen proberen duidelijk te maken. In het kader van de Werelddag van het verzet tegen armoede op 17 oktober organiseerde ze een inleefweek. Daarbij riep het inwoners op een week te overbruggen met een beperkt budget. Dertig Meense gezinnen besloten te participeren en zo aan den lijve te ondervinden hoe het voelt om het met minder middelen te moeten stellen.
Ook Megan de Backere, een 26-jarige studente Sociaal Werk aan de Howest Hogeschool in Kortrijk, besloot het te proberen. “Ik weet niet hoe ik het weekend zal overbruggen, want ik heb maar tien euro budget meer over”, valt ze met de deur in huis. Megan moest rondkomen met 60 euro. “Alleen al je eten voor een week bedroeg meer dan de helft van het budget. Ik heb dan nog drie keer doperwtjes gegeten en eet elke dag soep met brood – twee grote broden waarvan ik een deel in de diepvries bewaar.”
Je steekt ook zo veel energie in het feit dat je moet rondkomen, wat heel wat stress oplevert
Reken daarbij nog eens de zeep en tandpasta – “make-up droeg ik deze week niet” – en de vervoerskosten – “waar het kon nam ik de auto” – en de rekening loopt al op. “Donderdagavond woonde ik een lezing bij, waar ik een plat water vroeg. 1,5 euro kostte dat. Als je dan even in je haar moet krabben, dan is dat toch confronterend.”
Niet enkel centen
Dat maakte voor Megan duidelijk dat het niet enkel over geld gaat. “Ik begrijp dat mensen zouden laten om weg te gaan. Niet enkel omdat het niet makkelijk is rond te komen, maar ook uit een soort gevoel van schaamte dat je krap bij kas zit.” Een gevoel dat ook Tina Parmentier ervoer. “Ik ben dan wel woensdagavond iets gaan drinken, zelf heb ik niet getrakteerd. Mijn schoonouders kwamen langs, maar ik vroeg hen om zelf drank mee te nemen.”
De 35-jarige Tina is samen met Sander en heeft met Oskar en Renee twee kindjes. Zij moest het deze week rooien met 140 euro. “Het is echt een financieel korset. Je hebt nauwelijks adem. Je steekt ook zo veel energie in het feit dat je moet rondkomen, wat heel wat stress oplevert.”
Met haar gezin maakte ze een weekplanning op waar ze zich strikt aan hielden en hielden ze de auto aan de kant. “Maar dan heb je nog medische kosten en schoolfacturen, voor onder meer de naschoolse opvang en een warme maaltijd. Ondanks onze inspanningen was de harde conclusie dat we met het budget niet toekwamen. Wat we konden doen? Misschien besparen op gezonde voeding.”
Sociaal werk
Pijnlijk. Voor Tina en Megan is het dan ook duidelijk, iedereen zou er baat bij hebben zich eens in te leven. Megan deed het als toekomstig sociaal werker. Tina is dan weer godsdienstleerkracht en zal in haar lessen beter kunnen uitleggen wat kansarmoede echt betekent. “Tijdens de inleefweek gaat het maar om een beperkte tijd. Wij hadden nog perspectief, want vanaf maandag was alles bij het normaal. Voor mensen die echt in armoede leven moet dat demotiverend zijn. Alle respect dus voor wie telkens door doet. Het moet verschrikkelijk zijn.”
Maandagavond 17 oktober volgt om 19 uur nog een panelgesprek in CC De Steiger met onder meer Joost Bonte waar wordt teruggeblikt op de inleefweek. Er zal verse soep en livemuziek van een gelegenheidskoor zijn. (JD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
