Strandjutter Mike de Baere: “Dit is een ideale coronahobby”

Mike de Baere speurt nu ook de velden af met zijn metaaldetector. (foto WK)
Wim Kerkhof
Wim Kerkhof Medewerker KW

Op een akker in de polders stootte Mike de Baere (39) uit Blankenberge onlangs met zijn metaaldetector op enkele bijzondere munten en andere kleinoden uit lang vervlogen tijden. Door de vele wandelaars verlegde de strandjutter zijn terrein naar Uitkerke. “Dit is óók een ideale coronahobby: je kunt het gewoon lekker in je eentje doen.”

Mike de Baere vond in de Uitkerkse polders onder meer een koperen munt die geslagen werd rond 1626. Hij oogstte er veel lof mee op internetfora. “Misschien was het wel beginnersgeluk, maar ik moet die boer toch nog eens gaan bedanken om op zijn veld te mogen zoeken. Zijn eerste reactie was, wat denk je hier nu in godsnaam te vinden“, glimlacht Mike. Hij haalde er verder twee Karolingische fibula’s of mantelspelden boven, waarvan de oudste gedateerd werd op de negende eeuw.

“Op het strand vind je soms ‘leeuwencentjes’ uit de ontstaansperiode van België, maar deze vondst is toch vrij uniek. Ik botste ook op een Merovingische riemplaat. Als je alles samenlegt, besef je dat er in de loop der geschiedenis toch wel wat mensen zijn voorbijgekomen op die plek. Ik probeer mij dan voor te stellen hoe daar enkele van die figuren gezellig rond een vuurtje samen zaten”, glimlacht Mike. “Of misschien werd er ooit handel gedreven: ik vond in dat veld ook zegelloodjes die door de boeren gebruikt werden om hun graanzakken af te sluiten.”

Trouwring

In de zomer wordt Mike weleens opgetrommeld om een verloren trouwring of sleutels te zoeken op het strand. “Het gebeurt dat je die pas na uren zoeken terugvindt. Vaak vind je ook van alles na een storm, op plekken waar je soms al honderd keer gepasseerd bent. Maar ringen hebben vooral een sentimentele waarde. Rijk ga je van deze hobby niet worden.”

Het is wel altijd het eerste wat Mike hoort als hij weer bezig is. “Mensen vragen altijd of je op schattenjacht bent. Of ze doen voor de grap zo van ‘tuut-tuut-tuut’… (lacht) Eigenlijk is dat een beetje de reden waarom ik mijn actieterrein nu verlegd heb naar de polders: door de lockdown maakt iedereen strandwandelingen en word je de hele tijd afgeleid”, vertelt Mike.

Los daarvan, is strandjutten volgens Mike de perfecte ‘coronahobby’. “Je hebt er veel geduld en doorzettingsvermogen voor nodig – twee eigenschappen waardoor beginners soms snel weer afhaken. Je doet ook niet elke keer van die topvondsten. Maar ik vind het een zalige manier om tot rust te komen. Je bent in je eentje, je kunt dus rustig je hoofd leegmaken. In de zomer vind je mij al van ‘s morgens vroeg bij zonsopgang op het strand, of ‘s avonds na mijn werk.”

Twintig jaar

Mike de Baere beoefent deze hobby intussen al 20 jaar. “Ik heb veel geleerd van Gaston Sampson. Die kon er uren over vertellen. Gaston was een echte strandjutter, en ik hing graag bij hem rond als hij bezig was. Hij gaf dan allerlei tips waarop je moest letten: dat je beter tegen het zonlicht in zoekt, bijvoorbeeld. Dan zie je iets sneller glinsteren in het zand”, deelt Mike een van Gastons tips.

“Toen ik er uiteindelijk zelf ook mee begon, vroeg het in het begin wel wat durf van me: ik had het gevoel dat iedereen naar me zat te kijken”, glimlacht Mike, die gaandeweg investeerde in duurder materiaal. “Ik ben begonnen met een detector van 150 euro, nu heb ik er een die bijna een tienvoud daarvan heeft gekost. Nu ik op akkers zoek, voelt het als een nieuwe start. Je moet je detector heel anders instellen dan voor het strand, waar de zoute mineralen storingen kunnen veroorzaken. Dit toestel geeft wel vijftig verschillende signalen. Goud geeft een lelijk, brommend signaal maar het treklipje van een blikje klinkt nagenoeg hetzelfde.”

“De euforie als je iets vindt, zorgt ervoor dat het verslavend werkt: als ik een paar dagen niet op pad ben geweest, kriebelt het echt. Het is ook een beetje de kleine jongen in mij, denk ik. Ik zie het nu bij mijn zoontje: voor hem zijn het allemaal piratenschatten die ik bovenhaal. Maar het zoeken is eigenlijk 99% van de fun. Vissen heet ook niet voor niets vissen in plaats van ‘vangen'”, knipoogt Mike de Baere.