Met 45.000 mensen op een weekend is Dranouter geen klein festival, toch heb je niet het gevoel dat je op een massagebeuren rond wandelt. Met tal van gezinnen is de sfeer overdag gemoedelijk, naar de avond neemt de jeugd dan over met opvallende afterparty’s, zowel op het terrein als op de camping.
Wanneer men mij komende week vraagt wat ik heb onthouden van Dranouter 2016 (geslaagd overigens, red.), dan kom ik ongetwijfeld op volgende fenomenen terecht.
Stoeltjesmensen. Geen festival in dit land waar je zoveel mensen met stoeltje bij de hand of onder de kont ziet zitten op het festivalterrein. Het is dan ook een van de enige grotere festivals waar het zonder problemen mag. Voor heel wat oudere mensen, zonder leeftijd te definiëren en met alle respect natuurlijk, is Dranouter een dagje uit met op de achtergrond wat muziek. Van kort na de middag tot ‘s avonds laat zie je ze zitten op hun zelfde plaatsje, met elk om beurt iemand die een pintje haalt. Ondertussen genietend van de sfeer of een goed boek. Tot zelfs in de Kayam toe.
Slapende kinderen. Geen festival in dit land waar je op het terrein zoveel karren hebt en kinderen ziet lopen. Vaak met een roze koptelefoon op hun hoofd. Slapend in mama’s armen of spelend met enkele leeftijdsgenootjes. Af en toe ook bekers aan het verzamelen. Voor mama en papa, best wel slim gezien. Het toont het gezinskarakter van Dranouter, iets waar ze ook bewust op inzetten. Onder andere met de Babybar, dit jaar aan De Voute. Onder de 12 mogen ze gratis binnen, maar eens ze de smaak te pakken hebben, zijn zij het die straks voor de sfeer zorgen op de camping. Dan zijn de ouders goed genoeg om hen aan de kiss & ride af te zetten op donderdagavond.
Monsterbobs. Geen festival in dit land waar je op en naast het terrein zoveel animatie hebt. Van Danny en Rosette met hun groentetuintje aan hun ingang tot bijvoorbeeld de Monsterbobs van Kompanie Ofwel, de twee opgedreven quads met rollator op door Alex Verrecaes en Johan Lemenu. Oudjes on tour, met luide muziek en steevast ervan overtuigd om jonge chicks op te pikken. Het past allemaal binnen het kader.
Music maestro. Het afgelopen weekend hebben we opnieuw heel wat steengoede muziek gehoord. Voor ons persoonlijk dan vooral met dank aan de West-Vlaamse artiesten. Omdat we vooral op hen gefocust hebben, maar ook omdat ze dat met verve gedaan hebben. Van de onbekende Berlaen tot een strakke liveband zoals Balthazar. Al waren zij zeker niet de enige die voor hoogtepunten zorgden. Kleinschalig op het buskerpodium of groot in de Kayam. Het is niet het festival van de allergrootste namen. Maar als je op een avond zowel Zaz, Michael Kiwanuka als Suzanne Vega – allen niet West-Vlaams – hebt staan, dan ben je niet slecht bezig.
So Happy Together. Na een weekend met tientallen bands zou je toch verwachten dat er een of ander deuntje van deze muzikale geesten blijft hangen, maar niets is minder waar. De song die voortdurend door mijn hoofd spookt is ‘So Happy Together’ van The Turtles, in uitvoering door de L&A Band uit Poperinge. Een groep bevriende muzikanten die op hun eigen manier en al blazend bekende hits brengen. Tot grote ambiance op de weide. So happy together. En is dat niet waar een festival zoals Dranouter om draait.
Tot volgend jaar.
Festivals
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier