Een van de meest imposante werven van het land bevond zich de afgelopen zes weken op de tarmac van Brussels Airport. De herasfaltering van de drukke vertrek- en landingsbaan is een huzarenstukje, waaraan meer dan drie jaar voorbereiding voorafging. Projectmanager Stijn Dewulf mocht alles in goede banen leiden. “Het moeilijkste? Met zoveel mensen rekening houden.”
Drie jaar voorbereiding, 27 hectare asfalt, 320 kilometer aan kabels en een strook van meer dan 3 kilometer lang en zestig meter breed. Dat zijn de ingrediënten voor de herafsfaltering van de meest gebruikte baan van de luchthaven, waar normaal gezien meer dan 70 vliegtuigen per uur opstijgen en landen. Daarvoor werden zes weken tijd en 25 miljoen euro uitgetrokken. Geen klein bier dus, waar Stijn Dewulf mee bezig is.
Iets zegt me dat je niet veel slaapt.
(lacht) “Tijdens de voorbereiding was dat iets minder, maar eenmaal de werken starten, valt dat wel mee. De twee andere landingsbanen zijn vernieuwd in 2015 en 2016. Normaal gezien worden ze elke 15 jaar vernieuwd, maar nu was het voor deze al 24 jaar geleden. Alhoewel het de meest gebruikte baan is, heeft ze blijkbaar het minst afgezien.”
De vliegtuigen werden afgeleid naar de andere banen?
De luchtvaartmaatschappijen hebben de piekmomenten ‘s morgen en ‘s avonds herbekeken en de vluchten binnen dat schema gespreid. Je moet dan wel die vliegtuigen over andere gemeenten laten vliegen, waardoor er daar iets meer geluidsoverlast is. Door de coronacrisis was dit nu wel de beste periode om deze werken te doen omdat we nu 80 procent minder passagiers hadden, en daardoor ook veel minder vluchten.”
Wat is je precieze taak binnen dit project?
“Ik werk overkoepelend. Als het om het puur technische gaat, dan ben ik niet de specialist. Daarvoor is er een aparte project manager. Ik zorg ervoor dat alle partijen, van de aannemer tot de raad van bestuur, op een lijn zitten. Het voordeel is wel dat de twee hoofdaannemers de vorige landingsbanen ook hebben gedaan, dus er is veel kennis in huis.”
“Door de coronacrisis was het nu de beste periode om deze werken uit te voeren”
Maar met corona moest je veel herbekijken?
“Opeens mag je niet iedereen samen in busjes steken, moet er extra werkkledij voorzien worden, extra sanitair ook, en moet iedereen zijn eigen materiaal hebben. Daarbij moet je er ook rekening mee houden dat werken met een mondmasker niet zo efficiënt is. Dat betekent dat je per dag toch een paar uur tijd verliest. Dus moet je extra mensen inschakelen of de planning aanpassen.”
Hoe ben je eigenlijk bij Brussels Airport terechtgekomen?
“In het middelbaar wilde ik voor ingenieur studeren, maar ik was altijd al gefascineerd door ruimtevaart. Een klasgenoot wees me op de Technische Universiteit Delft, waar je Aerospace Engineer kon studeren en ik was meteen verkocht. Maar ik voelde dat ik bij wijze van spreken geen twee jaar wilde werken aan een ontwerp voor een kraan in een raket. Ik deed een workshop over de werking van de luchthaven en wist meteen dat dit mijn ding was. Na mijn studies werkte ik bij Heathrow. Toen besloot ik om samen met mijn vriendin, vandaag mijn vrouw, iets te zoeken bij ons. En ik had meteen mijn handen vol. In september werk ik hier nu 5 jaar.”
Welke projecten heb je al achter de rug?
“Ik begon met een spottersplatform (waar vliegtuigfotografen beelden kunnen maken, red.). Later zette ik het parkingsysteem mee op punt. Verspreid over veertig parkings werd er software geïnstalleerd voor nummerplaatherkenning. De afgelopen twee jaar heb ik gewerkt aan drie renovatieprojecten van onze vliegtuigparkeerplaatsen en taxibanen, en ook aan een kinderlounge in onze terminal. Maar het huidig project is wel het grootste tot nu toe, ja. Het volgende? We zijn volop op zoek naar een opvolger voor afhandelaar Swissport, en een nieuwe plaats om die te huisvesten.”
Wat is het moeilijkste aan de job?
“Dat je met enorm veel partijen moet rekening houden. We zijn met zo’n 1.000 bij Brussels Airport Company, dat is de eigenaar en uitbater van de luchthaven. Maar op het hele luchthaventerrein werken er 25.000 mensen bij meer dan 300 bedrijven. En die hebben elk ook hun eigen prioriteiten en accenten. Daar moet je allemaal rekening mee houden en dat kan het wel complex maken.”
Heb je je droomjob gevonden?
“Ik zie me hier voor altijd werken, ja. Ik vind Brussels Airport als luchthaven en werkgever enorm ondergewaardeerd, zeker op vlak van efficiëntie en ervaring. Als ik soms rondloop op andere luchthavens – op reis wandel ik er altijd eens door – dan denk ik heel vaak dat we absoluut niet moeten onderdoen.”
Je werkte hier nog geen half jaar of de luchthaven werd opgeschrikt door de aanslagen.
“Dat waren hele rare tijden. Ik was niet aanwezig, maar het was toen alle hens aan dek. Alle projecten lagen toen stil voor de heropbouw. De eerste maanden waren we alleen maar bezig met de heropstart en hielp ik mee de checkin-hal van nul opbouwen. Ik had geen schrik om te werken, neen. Maar het was wel heftig om te zien. Zo hebben we verschillende rondgangen met het personeel georganiseerd toen de vertrekhal opnieuw openging. Psychologisch was dat voor die mensen een enorme stap.”
Tot slot, kom je nog vaak in West-Vlaanderen?
” Mijn vrouw en ik wonen in Relegem, rond Brussel, maar we staan zo wel vrij snel in West-Vlaanderen. We leerden elkaar kennen in het Roeselaarse koor Vox Musica Laura is van Rumbeke. We keren nog vaak terug met de kindjes (van 1 en 2 jaar, red.). En om de twee weken ga ik voor de thuiswedstrijden van de krachtbalclub. Dat blijf ik doen. En graag!”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier