Sporters na sluiting Finlandia: “Onze club moet blijven, onze club zal blijven”

Als een donderslag bij heldere hemel. Zo kwam het nieuws van de sluiting van de schaatspiste Finlandia binnen bij de sportclubs die er actief waren. Zowel de kunstschaatsers als de ijshockeyspelers moeten op zoek naar een nieuw onderkomen. “Ik ben hier 38 jaar dagelijks geweest”, vertelt Candy Mulder, voorzitter van kunstschaatsclub TSCK. “Dit voelt eigenlijk aan alsof ik net dakloos ben geworden.”

Door Christophe Lefebvre

Candy Mulder (47) woont in het Oost-Vlaamse Ename en is voorzitter van kunstschaatsclub TSCK. Enkele dagen nadat de sluiting van Finlandia werd aangekondigd, is ze nog niet helemaal bekomen van het nieuws. “Alsof er een bom insloeg. Zo voelde dat telefoontje aan”, zucht ze. “Meer dan 38 jaar was ik zo goed als elke dag op de schaatspiste. Toen ik nog studeerde, koos ik heel bewust voor een school in het Kortrijkse. Alles om toch maar te kunnen trainen. Weet je, het voelt echt aan alsof ik vorige week vrijdag dakloos ben geworden. Ik kan het niet anders beschrijven.”

TSCK omvat als club zowel Temptation Skating Club als Karelia en is uitgegroeid tot een ronkende naam in het nationale en internationale kunstschaatswereldje. “Onze club en school boden zowel synchro als vrijrijden aan”, legt Candy uit. “Het vrijrijden kent iedereen. Dat is het kunstschaatsen zoals op de Olympische Spelen. Synchro is eigenlijk vrij gelijkaardig, maar je voert de bewegingen wel uit in een groep van 16. Dat maakt het een stuk uitdagender. De voorbije jaren hebben we ons kunnen opwerken tot een club waar erg talentvolle schaatsers zich volledig kunnen ontplooien. Heel wat Belgische toppers komen uit onze rangen en we brachten ook al wereldbekerwedstrijden naar Gullegem. Uiteraard zijn we daar trots op. Dankzij onze uitstekende reputatie leggen heel wat schaatsers waanzinnige afstanden af om toch maar te kunnen trainen. Eén iemand komt helemaal uit Breda. Als dat geen passie voor de sport is, dan weet ik het niet.”

Iedereen weet dat er hier al jaren nood is aan renovatiewerken – Candy Mulder, voorzitter TSCK

Schaamrood

Geruchten over een nakend einde waren er al eventjes, toch kwam de uiteindelijke aankondiging van de sluiting als een donderslag bij heldere hemel. “Hun argument is dat het complex dringend gerenoveerd moet worden. Dat zou een te grote investering zijn”, vertelt Candy. “Maar iedereen die ooit al eens in Finlandia kwam, weet dat er al meer dan 20 jaar nood is aan verfraaiingswerken. Men heeft nooit ook maar 1 cent in het gebouw geïnvesteerd. Dat het vroeg of laat volledig op zou zijn, is dus niet echt een verrassing.” Volgens Candy werd echter ook nooit nagedacht over enige vorm van oplossing. “Nooit gingen ze op zoek naar alternatieven. Tot wij plots die koude douche te verwerken krijgen. Neen, we zijn not amused. Zoveel is zeker.”

“Onze volledige jaarkalender lag al vast. Er staan wedstrijden gepland, maar ook een aantal specifieke intensieve trainingen en een internationaal treffen staan al op de planning. Met het schaamrood op de wangen heb ik alle betrokken partijen moeten inlichten. Ook de ouders van de tientallen kinderen die hier trainen, hebben we moeten vertellen dat we eventjes niet weten hoe we alles moeten regelen. Meer dan 100 leden staan op straat.”

500 man, geen tribune

Toch wil Candy zich niet uit haar lood laten slaan en gaat ze samen met de club op zoek naar oplossingen. “We namen al contact op met het gemeentebestuur van Wevelgem, maar daar gaf men meteen aan dat het om een privé-aangelegenheid gaat. Zij kunnen dus niet tussenkomen. Ergens hopen we zelf iets te kunnen regelen, een tijdelijke piste misschien, in afwachting van een échte oplossing. Maar daar hangt natuurlijk een stevig prijskaartje aan vast. Daarom zijn we samen met enkele jongeren uit de buurt een crowdfundingcampagne gestart en die slaat eigenlijk meteen aan. Zelfs uit het buitenland komen er donaties binnen. Onze club moet blijven bestaan. Ik ben er ook zeker van dat onze club zal blijven bestaan.”

Niet alleen de kunstschaatsers van Candy komen door de sluiting in de problemen, ook The Jets, de Gullegemse ijshockeyclub, is plots zijn onderkomen kwijt. De 33-jarige Kenneth Deryckere is vicevoorzitter en sportief directeur van de club. “Natuurlijk smaakt het nieuws erg zuur, maar een echte verrassing? Neen, dat is het voor ons niet. De afgelopen jaren hebben we heel wat zien veranderen op het ijs, spijtig genoeg niet meteen in de goede richting. Wij kregen altijd maar te horen dat we meer moesten betalen, dat de rekeningen blijven oplopen. Wie goed keek, zag echter dat alles eigenlijk in gereedheid werd gebracht om er nieuwe activiteiten te lanceren.”

We hebben vaak zelf gevraagd of er iets aan de hand was – Kenneth Deryckere, vicevoorzitter The Jets

Tijdens topwedstrijden brachten The Jets bijna 500 supporters op de been. “Maar de laatste tijd hadden die mensen niet eens een plaats meer om te zitten. Een drankgelegenheid was er ook niet meer. Iedereen werd tijdens de pauze naar de cafetaria gestuurd, maar ook die was gehalveerd in oppervlakte en van personeel was geen sprake. Dan hoef je natuurlijk niet te schrikken dat mensen niet meer terugkeren. Dat verlies werk je op die manier helemaal zelf in de hand.”

Hoopvol

De manier waarop de sportclubs het nieuws te horen kregen, roept zowel bij leden als bestuur heel wat vragen op. Toch kijkt ook Kenneth vrij positief naar de toekomst. “Meer dan eens hebben we zelf de vraag gesteld of er iets aan de hand was en waarom alles kleiner werd. Elke keer kregen we ontwijkende of vaak zelfs geen antwoorden. Als je dan kort daarna op Facebook moet lezen dat de boel dicht gaat, dan is dat heel zuur. Maar met onze club hebben we wel al vaker woelige watertjes doorzwommen. Elke keer zijn we er sterker uitgekomen. We trokken de voorbije jaren heel wat toptalenten aan, nu de handdoek in de ring gooien, zou waanzin zijn. We zaten al kort samen met alle clubs die hier actief waren en bekijken de mogelijkheden. We zijn hoopvol. We komen er wel.”