Sophie Lanckriet: “Ik denk dat iedereen zijn geluk kan maken”

Kurt Vandemaele
Kurt Vandemaele Reporter

Kurt Vandemaele trekt door de straten van Kortrijk en stelt aan de voorbijgangers één vraag: “wie ziej gie?”. Een vraag die velen onder ons zo vaak zouden willen stellen. De antwoorden krijg je hier te zien in de videoreeks ‘De Kortrijkzaan’. Leer de mensen uit je buurt kennen. Vandaag: Sophie Lanckriet.

Een zonnige middag aan de Leieboorden. In de schaduw van de Collegebrug zit Sophie Lanckriet met een vriendin wat bij te praten, terwijl ze beiden uit een opbergbox zelfbereide gezonde groentjes aan het scheppen zijn. Hun middagmaal. Sophie werkt op de personeelsdienst van het Woonzorgcentrum in Kuurne, vertelt ze. Gewoonlijk eet ze op haar werk, maar omdat ze haar goeie vriendin al veel te lang niet meer heeft gezien, zijn ze uit tegengestelde richting naar mekaar toegereden en ontmoeten ze elkaar halverwege. Tijd is een kostbaar goed als je, zoals Sophie, graag van het leven geniet en drie kinderen hebt en ook nog een drukke job.. “Eigenlijk werk ik voor twee rusthuizen. Ook in het woonzorgcentrum in Passendale werk ik op de personeelsdienst. Ik ben eigenlijk ergotherapeut van opleiding. Maar ik heb er nog een master bij gedaan, in management van de gezondheidszorg.” Waardoor ze nu meer met de organisatie van de zorg bezig is. “Maar ik heb ook veel contact met mensen. In mijn functie moet je veel problemen oplossen. Maar je vangt ook elke dag verhalen op. En je creëert ook een band met de bewoners,” zegt ze.

Een hart voor mensen

Eén van de veelgehoorde klachten over de gezondheidssector is dat er net te weinig tijd is voor menselijk contact. Dat het allemaal te snel moet gaan en dat er een schrijnend personeelstekort is.

“We maken tijd,” repliceert Sophie. “Ik denk wel dat er zeer goed voor de mensen kan gezorgd worden. Het hangt ervan af hoe je je organiseert.” Sophie zorgt er ten eerste voor dat ze de juiste mensen aan boord heeft. Al is dat niet makkelijk. “Er is inderdaad een groot tekort aan goeie verpleegkundigen en eigenlijk ook wel goeie zorgkundigen. Dus we zijn altijd wel op zoek naar goeie krachten. Ik ben altijd blij als er iemand komt.” De mensen waar ze naar op zoek is, moeten uiteraard capabel zijn, zegt Sophie: “Maar ze moeten vooral een hart voor de mensen hebben.”

Dat heb je of heb je niet. Al kan het een beetje erfelijk zijn. De moeder van Sophie zat ook in de zorgsector. “Ze was kinesiste. Maar mijn pa was aannemer, hij legde tennispleinen aan. De tennisvelden hier in Kortrijk zijn meestal aangelegd door mijn papa.” De kleine Sophie had dus met een beetje geluk een Kim Clijsters of Justine Henin kunnen geweest zijn. De faciliteiten waren er. “Goesting genoeg,” lacht ze. “Maar het talent ontbrak.” Ze tennist nog. En doet graag aan sport. Wanneer dat lukt. Maar haar drukke leven, komen sport en spel vaak in het gedrang. En dan wil een mens ook nog af en toe een stapje zetten. “We gaan veel weg. Je ziet me veel in Kortrijk. En er is ook alsmaar meer te zien in Kortrijk. Als er iets te beleven valt, zijn we er altijd bij.”

Dat heet dan gelukkig zijn

Al zou ze dan wat meer willen sporten en gezonder eten, Sophie zegt van zichzelf dat ze heel gelukkig is. “Wetend dat er veel ongeluk is in de wereld, ben ik zeer content met wat we nu hebben, en hoe het nu is. En wetend dat het iedere dag kan gedaan zijn, besef je wel wat je hebt.” Drie kinderen dus. Dat is een groot gezin in deze tijden. “Ik heb daar wel bij stil gestaan,” zegt ze. “Je denkt: ‘Oei, er zijn er al zoveel en ik ga er nu nog eens 3 bij zetten.” Maar kijk, ik heb ze bewust op de wereld gezet. Ik heb gelukkige kinderen en ben zelf gelukkig.” Dat een recent onderzoek uitgewezen heeft dat mensen zonder kinderen gelukkiger zijn, doet niets af van haar geluksgevoel. “Iedereen kan zijn geluk vinden, denk ik,” aldus Sophie.

Maar het kan altijd een beetje meer. Op de vraag of ze rijk wil worden en een grote boot wil kopen, zegt ze: “Ja, en veel reizen en iedere dag gaan winkelen. En de Lotto winnen natuurlijk. Vooral als ik eraan denk om mee te spelen,” gniffelt ze. En ze neemt een gezonde schep groenten. Snel snel, want die middagpauze zit er bijna weer op.