Omdat Annemie Vermeulen zwaar slechtziend is, moest ze zeven jaar geleden noodgedwongen stoppen met haar vroegere krantenwinkel Figaro. Ze is echter niet bij de pakken blijven zitten en stortte zich onder andere vol overgave op kunstwerken uit vilt. Momenteel exposeert ze in het SMAK in Gent.
“Eigenlijk ben ik altijd al slechtziend geweest”, steekt Annemie (62) van wal. “In het eerste leerjaar kon ik in de klas vaak het bord al niet lezen. De zusters destijds dachten dat ik uit koppigheid niet wou lezen wat op het bord stond, tot ze merkten dat er iets aan de hand moest zijn. Toen bleek dat ik heel slecht zag. Mijn eerste bril had een sterkte van -7. Dat is in de loop der jaren alleen maar verergerd. In 1999 zijn we gestart met de krantenwinkel Figaro, die ik met hart en ziel gerund heb.”
Blindenkliniek
“Na enkele jaren begon ik steeds meer geïrriteerde ogen te krijgen, maar volgens mijn oogarts was dit door de droge lucht in de winkel”, vertelt Annemie verder. “Toen ik naar een andere oogarts trok, verwees die mij echter onmiddellijk door naar de blindenkliniek in Gent. Daar volgde al snel het verdict: ik ben zwaar bijziend en werd ook officieel blind verklaard .”
“Ondanks het zware verdict ben ik de winkel open blijven houden zolang het kon. Ik ben heel sociaal en heb graag contact met de mensen. Toen ik noodgedwongen met de winkel moest stoppen, was het een zware noot om te kraken. Ik ben echter niet iemand die zielig in een hoekje gaat zitten. Ik besloot om een nieuwe uitdaging te zoeken. Via via kwam ik in contact met de mensen van Licht en Liefde .”
Hoeden en handpoppen
“De sociaal assistent daar raadde mij aan om opnieuw naar school te gaan, omdat de computer de enige manier zou zijn om mij te laten te lezen. Zonder bril zie ik immers maar 30 centimeter ver. Met bril nog een meter, waarbij ik dan nog enkel maar silhouetten zie. Bij een bezoek aan Buso Sint-Rafaël, de school voor mensen met een visuele beperking in Gent, kwam ik in het crea-atelier. Er ging een nieuwe wereld voor mij open toen ik zag wat slechtzienden daar allemaal konden leren.”
“Ik heb wat geëxperimenteerd met allerlei materialen. Uiteindelijk ben ik bij vilten terechtgekomen. Doordat ik vroeger veel genaaid heb en je bij vilten ook met zuivere schapenwol werkt, sprak dit mij het meeste aan. Ik maak hoeden, petten, handpoppen, maar ook vlakke kunst en kunstwerken in 3D. Ik kan hier echt mijn creativiteit in kwijt. Ik ben hier nagenoeg dagelijks mee bezig, waarbij ik met mijn tablet detailfoto’s maak om voldoende te kunnen zien en zo stuk per stuk het kunstwerk op te kunnen bouwen.”
Correspondent
“Met de school hebben we een tweetal jaren geleden de tentoonstelling ‘Correspondances’ van Ronny Delrue bezocht, waarvoor de kunstenaar via een soort wisselwerking kunstwerken uitwisselde met kunstenaars die hij niet persoonlijk kende over heel de wereld, om zo elkaars werk te leren kennen. Dat leek ons een prachtig initiatief. Dus werd een gelijkaardig concept op poten gezet tussen onze school, Blanco/Nucleo uit Gent en SLAC Academie uit Leuven. Dit initiatief heeft nu geresulteerd in de tentoonstelling ‘Blind Date Sculpture Exchange’ in het SMAK in Gent . De tentoonstelling loopt nog tot 4 juli. Er worden 93 van deze uitwisselingswerken tentoongesteld.
Bij het begin van de tentoonstelling heb ik overigens voor het eerst mijn ‘correspondent’ ontmoet. Dit bleek Joke Raes te zijn, toch wel een bekende naam in de Vlaamse kunstwereld. Ik vond het een heel verrijkende ervaring omdat je de werken van anderen leert kennen, wat bij mij onder andere geresulteerd heeft in een stuk evolutie naar abstract werk. We hebben ook al vernomen dat de tentoonstelling zal hernomen worden in SLAC in Leuven van 7 september tot 10 oktober.”
Huis van Alijn
“De kunst is overigens niet mijn enige hobby. Ik ben ook nog als vrijwilliger gids in het museum ‘Huis van Alijn’ in Gent, dat het dagelijks leven van het begin tot het eind van de 20ste eeuw belicht. We zijn hier eens met de school op bezoek geweest en zo ben ik met de mensen van het museum in contact gekomen. Ik heb mij dan kandidaat gesteld om als gids te werken en we raakten het vrij snel eens.”
“Ik heb uiteraard heel wat moeten instuderen, want wanneer de mensen mij vragen over iets stellen kan ik het niet zien, dus moet ik weten wat ze beschrijven. Het is echt wel een leuke ervaring zowel voor mij als voor de bezoekers. Voor hen is het een speciale beleving om gegidst te worden door iemand die slechtziende is. Voor mij is het een ideale manier om met anderen in contact te komen en zo sociaal bezig te blijven .” (JG)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
