Slavestate uit Tielt: “Onze muziek beschrijven? Agressieve wansmaak”

Een van de jongste Tieltse bands is Slavestate, al hebben de vier bandleden al tonnen ervaring opgedaan in andere groepen. “Slavestate is net een beetje anders dan de andere bands waarin we spelen of speelden. Het is een leuke afwisseling voor ons allen.”

De band Slavestate ontstond, zoals wel meer bands, door heel wat enthousiasme tussen pot en pint aan de bar. “We waren met z’n drieën aanwezig op een optreden van Suma & Growing Horns in The Pits in Kortrijk, Thomas was er toen nog niet bij”, leggen de bandleden uit. “Na afloop bleven we nog wat plakken aan de toog. We waren alvast laaiend enthousiast omdat Frederiek eindelijk nog eens trakteerde en door dat enthousiasme kwam het ter sprake dat we misschien een nieuwe band zouden starten.”

Bandnaam gepikt

Aan de toog kregen de plannen al meteen wat concreter vorm. “Al snel waren we het erover eens dat we bands als Blind to Faith, Nailbomb, Fudgetunnel en Eyehategod als basis zouden nemen. We hebben doorheen de jaren allemaal al in verschillende bands gespeeld die net iets anders waren van stijl en genre, daarom is Slavestate een leuke afwisseling voor ieder van ons. De bandnaam Slavestate haalden we van een nummer met dezelfde titel van de band Godflesh.“

We hebben doorheen de jaren allemaal al in verschillende bands gespeeld die net iets anders waren van stijl en genre

Waar de band oorspronkelijk als trio startte, ging de groep snel op zoek naar een vierde man. “We wisten dat we nog iemand op de bass nodig hadden, maar het heeft toch enkele weken geduurd vooraleer Thomas bij de groep is gekomen.”

Eigen frustraties

De muziek van Slavestate beschrijven, is niet zo gemakkelijk. Maar drummer Anthony doet toch even een poging. “We spelen een mix van Unsane, Eyehategod en Crowbar. Wie het hardere genre niet echt kent: agressieve wansmaak vinden we ook een prima beschrijving!”

De band schrijft zijn eigen muziek en steekt daar ook heel wat tijd in. “Wat we heel regelmatig doen, is erop los improviseren tijdens jamsessies. Dat nemen we dan allemaal op”, beschrijven ze hun werkwijze. “Uit die opnames halen we dan wat voor ons interessant lijkt en daar borduren we op voort. Die succesformule werkt niet altijd, maar dan pikken we gewoon een nummer van Sayyadina.” (lachen)

Begin mei beginnen we aan de opnames van ons eerste full album van ongeveer 30 minuten

Ook de teksten ontstaan vaak op die manier. “Onze teksten zijn maatschappelijk gericht en gaan uit van eigen frustraties”, legt schrijver Frederiek nog uit. “Het is een uitlaatklep voor wat we in het sociale leven niet altijd kwijt kunnen. We improviseren al tijdens de jamsessies en ik werk de teksten dan thuis af. We proberen toch om één keer per week te repeteren, maar dat lukt soms niet voor iedereen. We moeten allemaal rekening houden met werkschema’s, gezinnen en zoveel meer. Maar als we repeteren, doen we dat ongeveer twee uur lang. Na minimum één keer onze set te spelen, houden we ons bezig met nieuwe nummers. Soms gaat dat vlot, soms ook niet.”

Charme

De groep is nog erg jong, dus echte favoriete songs hebben ze nog niet en ook optredens vergelijken lukt nog moeilijk. “Ondertussen hebben we al een tiental nummers volledig afgewerkt en nog een paar nieuwe ideeën zijn in de maak. Drie van die songs namen we vorig jaar in het paasweekend op als demo en begin mei van dit jaar beginnen we aan de opnames van ons eerste full album. We gaan voor een album van ongeveer 30 minuten. Dat is ruim voldoende voor muziek waar veel kracht achter zit. De rest sparen we nog even om eventueel een split release of een mini album mee te maken. We vinden daarnaast dat goedgevulde kleinere zalen hun charme hebben. En charme, dáár staan we voor bekend. Voor de rest hanteren we voor ons publiek vooral de levenswijze van Bill Hicks: ‘You are free to do as we tell you’.”

(Lien Depauw)