Slagerij Vandewoestyne sluit eind november definitief: “We zijn een uitstervend ras”

Wim Vandewoestyne en Inga Vermeire sluiten de slagerij op de hoek van de Breidelstraat en de Kerkstraat. © PETER MAENHOUDT
Jeffrey Roos
Jeffrey Roos Medewerker KW

Slagerij Vandewoestyne, op de hoek van de Breidelstraat en de Kerkstraat in het centrum van Oostende, sluit eind november definitief. Daarmee verdwijnt een van de laatste beenhouwerijen uit het centrum. “We sluiten met pijn in het hart, maar door de dalende vleesverkoop is het sop de kool niet meer waard”, zeggen uitbaters Wim en Inga.

Na twaalf jaar is het genoeg geweest voor Wim Vandewoestyne (36) en zijn vrouw Inga Vermeire (36). Twaalf jaar geleden nam het koppel de slagerij over van Johan en Linda, de ouders van Wim. Eind november gaat de winkel onherroepelijk dicht. Meteen het einde van een jarenlange traditie, want de meeste Oostendenaars hebben nooit anders geweten dan dat er een beenhouwerij gevestigd was. De ouders van Wim stonden 37 jaar lang in de winkel voor ze de zaak over lieten aan Wim en Inga. Voor Johan en Linda werd de winkel 30 jaar uitgebaat door iemand anders.

Bouwfirma

“We hebben het gebouw verkocht aan een bouwfirma”, vertelt Inga.

Mijn hart bloedt als ik telkens opnieuw vlees weg moet gooien, omdat het niet verkocht raakt

“Het dateert van de jaren vijftig, is versleten en dringend aan renovatie toe. Wij bezitten het onderste gedeelte waar de slagerij zit. Mijn schoonouders, die voor ons de zaak uitbaatten, bezitten het bovenste gedeelte waar zich appartementen bevinden. We zouden nog herstellingswerken uit kunnen voeren, maar dat kost uiteraard heel veel geld. De laatste vernieuwing van de winkel dateert ondertussen ook al van twintig jaar geleden. We zouden dus zwaar moeten investeren om onze slagerij nog enkele jaren verder uit te kunnen baten. Maar dat hebben we er eigenlijk niet meer voor over.”

Dalende verkoop

“De laatste vijf jaar zagen we de vleesverkoop snel achteruit gaan”, zucht Wim. “Dan heeft verder investeren geen enkele zin meer, toch? Mijn hart bloedt als ik telkens opnieuw vlees weg moet gooien, omdat het niet verkocht raakt. En dat terwijl we vroeger volledige runderen en varkens bestelden. Dat werden later halve beesten en tegenwoordig krijgen we die zelfs al niet meer verkocht. Het sop is gewoon de kool niet meer waard, dus drong een drastische beslissing zich op.”

“Hoe dat komt? Voor een groot stuk door de sensibiliseringsacties van de niet-vleesetende consumenten, denk ik. Er is tegenwoordig heel wat te doen rond veganisme. Daarnaast vinden mensen het de dag van vandaag veel gemakkelijker om hun boodschappen in een en dezelfde winkel te doen. De grootwarenhuizen verkopen tegenwoordig meer vlees dan echte slagers”, zegt Wim.

Tijdsgebrek

“Maar de grootste boosdoener is volgens mij de tijd. Of liever het gebrek eraan. Mensen hebben alsmaar minder tijd waardoor er veel minder gekookt wordt dan vroeger. De meeste mensen kopen tegenwoordig kant-en-klare maaltijden of bestellen iets om thuis te leveren. Daardoor wordt het voor de kleine zelfstandigen alsmaar moeilijker om te overleven”, benadrukt Wim.

Nog drie in centrum

“De gouden tijden zijn al lang vergeten. In Oostende verdwijnt de ene slagerij na de andere en op termijn zie ik ze allemaal verdwijnen. We zijn een uitstervend ras geworden. Er zijn er de laatste jaren drie verdwenen hier in de buurt: slagerij Marc in de Nieuwstraat is al enkele jaren geleden gestopt en ook slagerij Devooght in de Adolf Buylstraat en slagerij Jacobs aan het Marie-Joséplein zijn verdwenen. En de slager in de Witte Nonnenstraat houdt er binnen twee jaar ook mee op. Die man gaat met pensioen. De enige resterende slagerijen in het centrum zijn dan die van Peter en Sara in de Langestraat en twee slagerijen in de Kapellestraat. Maar hoe lang nog?”, vraagt Wim Vandewoestyne zich af.

Wim en Inga bouwen paardenpension

Het paardenpension wordt opgetrokken nabij de Snaaskerkebrug ter hoogte van het kanaal van Plassendale in Oudenburg.
Het paardenpension wordt opgetrokken nabij de Snaaskerkebrug ter hoogte van het kanaal van Plassendale in Oudenburg.© PETER MAENHOUDT

Wim en Inga blijven na de sluiting van de slagerij niet bij de pakken zitten. Volgend jaar starten ze met paardenpension ‘Stal de Polderhoeve’ in Oudenburg.

“Een paardenpension is al jaren mijn grote droom, maar als jonge gast is een dergelijk project onbetaalbaar. Door de stopzetting van de beenhouwerij zag ik de kans schoon mijn jongensdroom alsnog waar te maken. De dalende vleesverkoop heeft mijn droom uiteindelijk in een stroomversnelling gebracht. Eind januari al zouden we willen starten in Oudenburg”, glundert Wim.

Het pension bevat liefst 74 paardenboxen en een overdekte binnenpiste van 25 meter op 50 meter. Daarnaast zijn er tal van wasplaatsen. Er zijn ook solariums aanwezig waar de paarden na een zware inspanning sneller kunnen herstellen. “De infraroodstralen zorgen voor een betere doorbloeding van de spieren, waardoor paarden minder risico lopen op blessures”, legt Wim uit. “Daarnaast hebben we ook enkele zadelkamers en een mooie buitenpiste van 35 op 70 meter met een overdekte stapmolen. Iedereen die zijn paard bij ons stalt, kan gebruik maken van de hele accommodatie. De totale oppervlakte met de weiden inbegrepen bedraagt zo’n vier hectare. We staan te popelen om de eerste paarden te ontvangen”, besluit Wim.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier