Na een loopbaan van 45 jaar legt beenhouwer Ludwig Riemaecker er binnenkort het bijltje bij neer. Op 1 juli gaat hij samen met echtgenote Chantal Vandevelde op welverdiend pensioen. Een overnemer werd nog niet gevonden. Op zaterdag 25 juni openen Ludwig en Chantal voor de laatste keer hun deur.
Toen hij het vorige zomer in onze krant wereldkundig maakte, hoopte Ludwig Riemaecker (61) dat er snel een opvolger zou gevonden worden zodat zijn levenswerk niet verloren zou gaan. Al veertig jaar baat hij zijn slagerij uit in de Zandstraat.
“Ik heb eerst vijf jaar bij Bruggeman gewerkt in de Raamstraat. Toen mijn vrouw en ik hier in 1982 zelfstandig begonnen, had je nog zeker twaalf of dertien slagers in Sint-Andries alleen al. In veertig jaar tijd is dat aantal gehalveerd. Beenhouwer is een knelpuntberoep geworden, nochtans is het een mooie stiel waar je goed de kost mee kunt verdienen”, vertelt Ludwig.
Veel veranderingen
Zelf zwaaide hij in 1977 af aan Ter Groene Poorte. “Vijf jaar later dus namen we hiernaast de bestaande beenhouwerij over van de familie Deblaere. Hun slagerswinkel bestond al van in 1945”, blikt Ludwig terug. In 1990 kwam het pand ernaast ook vrij en zag hij de kans om zijn zaak verder uit te breiden. “Chantal en ik hebben hier in die veertig jaar heel wat veranderingen doorgemaakt. Van een echte beenhouwerij, evolueerden we – zoals de meeste slagers vandaag – naar een traiteurszaak met dagschotels en allerlei verse bereidingen. We zijn kortom gewoon meegegaan met onze tijd, en dat moest ook wel”, klinkt het.
Dat hun stiel vandaag niet meer zo voor de hand ligt, maakt ook dat Ludwig en Chantal na acht maanden nog altijd geen overnemer gevonden hebben. Daarom hakten ze onlangs de knoop door en besloten ze eind juni te stoppen. “Er zijn een aantal gesprekken geweest, maar niemand heeft toegehapt. Dit is natuurlijk een grote winkel, je hebt er al een redelijk startkapitaal voor nodig. En een beenhouwerij openhouden, betekent hard werken. De stiel is niet voor iedereen weggelegd”, zegt Ludwig.
Met hart en ziel
Zelf hebben Ludwig en Chantal het altijd met hart en ziel gedaan. “Da’s nog zoiets: je bent best met twee om een slagerij te runnen. Maar Chantal en ik worden dit jaar allebei 62 en dus wordt het echt wel eens tijd om te stoppen. We hebben altijd voor onze zaak geleefd, de jaren zijn precies voorbijgevlogen. We kunnen niet blíjven wachten tot er een overnemer gevonden is”, klinkt het.
Het zal een hele ommezwaai zijn voor het slagerskoppel. “Maar het zal wel in zijn plooi vallen. We kijken er alvast naar uit om wat meer tijd te kunnen doorbrengen met onze kinderen en kleinkinderen. Vier hebben we er ondertussen”, aldus Ludwig en Chantal.
Zaterdag 25 juni is de laatste dag dat de slagerij open is. “We zijn dankbaar dat we onze klanten veertig jaar lang mochten bedienen. Er zijn Sint-Andriezenaars die hier al van de eerste dag kwamen, en ondertussen waren de kinderen of kleinkinderen óók klant bij ons geworden. We hebben hier in die veertig jaar verschillende generaties zien passeren”, besluit Ludwig.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
