Sint-Jozefskoor uit Roeselare viert 80 jaar in woelige periode en zoekt nog jonge stemmen

Het Koninklijk Sint-Jozefskoor heeft een rijk verleden en wist met vriendschap en muzikaliteit de voorbije decennia heel wat getalenteerde zielen naar hun vereniging te lokken. Hun jubileumjaar 2020 viel door corona jammer genoeg wat in het water.

“Vanaf ons bestaansjaar kon een groep zangeressen op regelmatige basis kerkelijke vieringen opluisteren”, vertelt koorleider Michiel Goderis, zelf 55 jaar lid, waarvan 44 jaar als koorleider. “E.H. Maes wilde een koor om kleur te geven aan die vieringen. In 1941 ging onze eerste dirigent Jan Wyffels in soms moeilijke oorlogsomstandigheden, in een noodkapel en een primitieve repetitieruimte, met handgeschreven partituren aan de slag. De jonge en muzikaal geschoolde onderwijzer Albert Vanwalleghem nam het van hem over en begin jaren vijftig telden we al 59 leden. Het verzorgen van de liturgie bleef de kerntaak. Stilaan waagden ze zich ook aan grote werken uit de koorliteratuur. Ambitie en enthousiasme stuwden hen systematisch naar een hoger niveau.

Ondertussen namen ze ook deel aan wedstrijden en tornooien en werd het Sint-Jozefskoor gevraagd door de stadsdiensten en culturele verenigingen. In opdracht van de toenmalige BRT werd een radio-opname gemaakt, een langspeelplaat opgenomen en stonden er concertreizen in binnen- en buitenland op de agenda. Een mijlpaal in de koorgeschiedenis was onze deelname aan het festival-tornooi in Teesside, Noord-Oost-Engeland, waar we met glans de eerste prijs wegkaapten”, klinkt het trots. “Zowel in eigen regio als buiten de provincie werden we gewaardeerd en kreeg ons koor een professioneel kantje.”

Optreden in Notre Dame

Na de vieringen van Kerstmis 1976 nam Michiel het van Albert over. “Toen ik het dirigeerstokje overnam, was het klassieke ‘kerkkoor’ zijn prominente plaats wat aan het verliezen. Met flexibiliteit maar vooral met oog voor hoogstaande muzikaliteit slaagden we erin het hoog niveau te handhaven en nog te verfijnen. Tal van huwelijksvieringen, uitvaarten, jubilea, priesterwijdingen en pastoorsaanstellingen of radio- en tv-missen passeerden de revue. Bijna jaarlijks werd een aperitief- of volwaardig concert georganiseerd.” Met nostalgie herinnert Michiel zich het legendarische optreden in de Notre Dame in Parijs, de mis van Palestrina in de Dom van Salzburg, het zingen in Wenen of Rome en het concert in Rouen en Avallon. “Dat waren absolute hoogtepunten”, beklemtoont Michiel. “Beroepsmuzikant en sinds 1997 onze organist Karl Vanneste componeerde de voorbije jaren op vraag van ons koor enkele Kyrialen, een Requiem en andere koorwerken.”

Vriendschap

“Een koor is uiteraard méér dan zingen en muziek maken. Het is een sociaal gebeuren waar mensen elkaar vinden en een stuk leven delen. Innige vriendschappen zijn hieruit ontstaan. Vieren en feesten maken er ook deel van uit. We gingen samen kamperen, fietsten in de Voerstreek, maakten concertreizen of vonden elkaar tijdens de barbecue. Het jaarlijkse koorfeest had soms de allure van een operette”, mijmert Michiel. “Sinds een paar jaar repeteerden we noodgedwongen in de Sint-Michielskerk. Hierdoor zijn we toch een beetje onze roots kwijt. Daar kwam de coronacrisis nog eens bovenop. Vanaf de tweede helft van maart werden alle repetities en optredens geannuleerd. Van september tot eind oktober zijn we met de vrouwen- en mannenstemmen afzonderlijk opnieuw beginnen repeteren. Daarna ging de tweede lockdown in en sindsdien hebben we elkaar eigenlijk niet meer gezien”, zucht Michiel.

“De optredens in november werden opnieuw geannuleerd en dus jammer genoeg ook de feestelijke viering op Kerstmis begeleid door ons orkest. Financieel is dit natuurlijk een aderlating, maar het is niet zo dat we failliet zullen gaan. We zijn dankbaar voor de aangepaste subsidies van stad Roeselare. Zoiets mag natuurlijk niet blijven duren. Door het feit dat veel leden acht maanden of langer niet meer konden zingen, bestaat het gevaar dat er misschien mensen zullen afhaken. Ons koor bestaat al uit een ouder publiek. Daarom doe ik langs deze weg ook een warme oproep aan de jongeren. Binnenkort komt er een nieuwe dirigent en die zal zonder twijfel een frisse wind door onze vereniging laten waaien. Hierdoor hopen we dat enkele jeugdige stemmen zich geroepen voelen om ons koor te versterken.”

In 2021 zou Michiel Goderis na 44 jaar graag nog een afscheidsconcert geven maar de grote vraag blijft natuurlijk: wanneer? (KK)