Singer-songwriter Romanie uit Tielt: “Mijn song hielp iemand over haar liefdesverdriet”

Ooit leek een carrière in de muziek een verre droom voor Romanie Assez. Intussen is de jonge singer-songwriter langzaam maar zeker aan een loopbaan aan het timmeren. “Mijn vrienden moesten me overtuigen van mijn muzikaal talent, maar ondertussen ben ik er toch in gaan geloven.”

Romanie wist al vroeg dat ze zangeres wilde worden. “Ik wilde op mijn 18de dan ook graag naar het conservatorium, maar ik werd er geweigerd”, opent ze. “Ik heb die droom dus eventjes diep opgeborgen, maar ik kon niet lang zonder mijn muziek. Dus ben ik snel opnieuw begonnen met muziekmaken en sindsdien ben ik niet meer gestopt.”

Intussen volgt Romanie ook lessen gitaar en songwriting in Gent. “Vroeger heb ik nog saxofoonlessen gevolgd, maar ik was geen hoogvlieger. Ik oefende gewoon veel te weinig en ben er dan ook nog voor mijn afstuderen mee gestopt. Helaas. Ik heb lang gedacht dat ik niet echt het talent had voor muziek. Maar mijn vrienden hebben me er meermaals op gewezen dat ik misschien toch iets met muziek moest gaan doen. Ondertussen ben ik er dan toch in gaan geloven”, lacht ze.

Inspiratie in het dagelijkse leven

Romanie schrijft haar eigen muziek, in de stijl van haar idolen Angus & Julia Stone, Lucy Rose en Alice Phoebe Lou. “Iemand omschreef mijn muziek als ‘intiem en oprecht’ en dat vond ik wel een mooie omschrijving. Ik probeer mijn teksten uit te diepen en een echt verhaal te brengen. De inspiratie voor mijn teksten vind ik in het dagelijkse leven. Soms kijk ik gewoon naar iets en dan wil ik daar iets over schrijven.”

“Ooit zei iemand me dat ik wel echt goed in het Engels kan zingen om zo’n lelijk West-Vlaams accent te hebben”

“Bij een nieuwe song zit ik vaak al heel lang met een deuntje of een tekst in mijn hoofd. Plots vallen dan alle puzzelstukken in elkaar. Ik kan soms heel lang aan een song schrijven of soms gebeurt het ook dat ik meteen iets afwerk. This is not a love song heb ik bijvoorbeeld letterlijk op 20 minuten geschreven. Het was alsof het al ergens lag te broeden, denk ik.”

Aangepaste muziek

Als Romanie optreedt, combineert ze haar eigen songs met covers die ze zelf leuk vindt. “Ik probeer uiteraard om mijn eigen nummers voorrang te geven, maar ik pas me wel aan. Iets als een trouwreceptie vraagt natuurlijk aangepaste muziek. Elk optreden is voor mij speciaal en heeft zijn charme. Optreden in een kleine zaal of een café waar je dicht bij je publiek staat, is heel leuk, maar ook een groot podium geeft je natuurlijk een kick. Veel hangt af van je publiek. Een tijdje geleden trad ik op in een herberg en kwam iemand naar mij om te zeggen dat ik haar over haar liefdesverdriet had geholpen met mijn nummer. Dat is natuurlijk heel speciaal. Ooit zei iemand me ook dat ik wel echt goed in het Engels kan zingen om zo’n lelijk West-Vlaams accent te hebben.”

Het voordeel aan soloartiest zijn, is dat je kan repeteren wanneer je wil. “Ik probeer er echt op te letten dat ik alles goed bijhoud en niets laat liggen. Je wil natuurlijk niet op een optreden staan en je eigen nummers vergeten zijn.”

Eigen band

Romanie treedt op onder haar eigen voornaam. “Kort en bondig. Gelukkig waren er nog geen bekende Romanies in Vlaanderen en moest ik het dus niet te ver gaan zoeken.”

Voor Romanie solo ging, zong ze een tijdje bij een band. “Maar toen trok ik op Erasmus en ben ik er noodgedwongen mee moeten stoppen. Dat vond ik wel jammer, maar intussen vind ik het goed zoals het nu is. Ik kan mijn soloproject brengen en heb controle over mijn verhaal. Ik leer ook erg veel bij en leer om alleen muziek te maken, zonder me te kunnen verstoppen achter de band. Misschien wil ik ooit wel weer een eigen band om me heen, maar eerst moet ik nog veel schrijven en bijleren. Onlangs ben ik trouwens gaan zingen in de band The Blue Earth, een soort nevenproject. Ik kan nu dus even van beide dingen genieten.”

(Lien Depauw)