‘Abdij RUSTique’, het eerste toneelstuk van auteur Sharon Simaeys, gaat in première op vrijdag 1 november in zaal Ocar. Een productie van Alise on Stage. “De nieuwe toneelvereniging die ik met mijn man Sven en enkele toneelvrienden opstartte als de Rousselaerse Revue Compagnie er eind vorig jaar mee ophield”, zegt Sharon.
Sharon is 37, afkomstig uit de Damberdstraat. Haar ouders werkten allebei in de toenmalige Philips-vestiging in Beveren. Zij is de vrouw van Sven Laurier die van Ronse afkomstig is. Noa (11) is hun dochter.
Aan de slag met De videocamera van opa
Sharon trok op haar veertiende naar de Higro Campus in Mariakerke bij Gent waar ze een grafische opleiding en fotografie volgde. “Ik wist toen al heel goed dat ik later die richting wilde uitgaan. Fotografie, video, film… het zat er al van jongs af bij mij in. Mijn opa gaf me op mijn twaalfde een videocamera met cassettes cadeau voor mijn plechtige communie. Mijn nicht Marijke Claeys en ik, waar ik een fantastische band mee heb, staken videoprogramma’s in elkaar. Zotte dingen, reclamespotjes, video’s waarin we allerlei liedjes zongen en opnamen. Een leuke tijd.”
Sharon volgde notenleer, zang en dictie aan de muziekacademie, privélessen keyboard in de vroegere Music Express en vanaf 2010 terug zang bij The Art Factory. “Mijn moeder Olivienne zong, vader Eugeen speelde accordeon en toneel, was deejay onder de artiestennaam Chady Georg en een échte entertainer. Dat hoorde ik althans over hem vertellen, want zelf heb ik hem niet zo goed gekend omdat hij overleed toen ik nog net geen 6 jaar was.”
De dood van haar vader had volgens Sharon heel veel invloed op haar. “Ik was nog zo jong en zag dat mijn moeder alleen stond voor de opvoeding. Dat zorgde ervoor dat ik als kind vroeger volwassen werd maar ook heel veel respect had voor mijn moeder.”
Liefde op school
Op haar 21ste behaalde Sharon haar diploma fotografie en grafische vormgeving. “Werk in de grafische sector vond ik niet meteen, omdat veel grafische bedrijven alleen maar werknemers met ervaring wilden. Ik kon wel beginnen in de administratie van de scholengroep Mandel-Leie van het Gemeenschapsonderwijs. Ik gaf van in het begin duidelijk aan dat het mijn ambitie was om iets in de ICT te doen en iets later werd ik ICT-coördinator in combinatie met een deel administratie. Ik ontwerp alles wat de diverse scholen uit de groep vragen. Dat doe ik ondertussen al 16 jaar.
Haar levenspartner Sven vond Sharon in de schoolomgeving waar ze werkte. “Een zekere Sven die ook in de scholengroep werkte moest mijn kapotte computer komen herstellen. En Sven is blijven komen! In 2005 waren we een koppel. We waren niet alleen verliefd op mekaar, we hadden ook dezelfde interesses. In 2008 is onze dochter Noa uit die liefde geboren.”
De toneelmicrobe
De microbe voor toneel kwam er definitief toen we in 2013 met basisschool De Plataan het door de leerkrachten zelf uitgewerkt oorlogsverhaal ‘Carrousel’ in het kader van 100 jaar Wereldoorlog brachten. Een stuk met een heel triest en gedurfd einde. En een groot succes!”
Onze voorstellingen zijn uitverkocht, nu is het wachten op de reacties van het publiek
Zelf toneelspelen kwam er voor Sharon pas twee jaar later. “Op één van de voorstellingen van Carrousel zat ene Raf Degryse, toen productieleider van de ter ziele gegane Rousselaerse Revue, in het publiek en hij hoorde me een liedje van Whitney Houston zingen. Hij vroeg aan onze directeur wie die mevrouw was die dat lied zong en waar de school die ingehuurd had? Nergens, zei de directrice, het is iemand van ons schoolpersoneel. Twee jaar later nam Raf contact met me op. Of ik zou willen meedoen aan de Rousselaerse Revue? Zo ben ik erin gerold, deed een eerste keer mee in 2016 en speelde ook nog in twee toneelstukken die de Revue Compagnie opvoerde: Bravo Bravo en Bea en Lea. Via dat toneel had ik de microbe helemaal te pakken. Ik zong ook nog een keer op vraag van Geert Caestecker mee in een variétéshow van het Brugs Variététheater. Diezelfde Geert doet nu ook mee bij Alise on Stage in Abdij RUSTique. Hij heeft me bij de opstart van de toneelvereniging goed geholpen.”
‘Zotte doze’
Toen de Rousselaerse Revue Compagnie er door allerlei omstandigheden eind vorig jaar definitief mee stopte en heel veel van de spelers en speelsters zich afvroegen waar ze hun geliefkoosde hobby nog zouden kunnen beoefenen, dacht Sharon Simaeys eraan om zelf een toneelstuk te schrijven en met een eigen toneelvereniging te beginnen.
“En die ‘zotte doze’ – zo noemen de mensen die me kennen wel eens – zal dat wel aankunnen zeiden ze in mijn omgeving. Waarom niet en keer een humoristisch verhaal schrijven in de ‘setting’ van een klooster, dacht ik bij mezelf. Altijd leuk. En dat werd ons eerste toneelstuk ‘Abdij RUSTique’. Fictie, ja, alhoewel je als auteur toch altijd wel elementen die je in je eigen leven ervaren hebt inbrengt. Ik was ineens een toneelauteur, ook al had ik dat daarvoor nog nooit iets geschreven”, klinkt het.
Sharon is een perfectionist. “Alles moet kloppen! Ik noteer ook alles in een schriftje. En ik kan rekenen op de steun van mijn man Sven die van in het begin 100 procent achter dit (ons) project staat. Zelfs nog meer dan ik omdat ik soms twijfelde om met een toneelvereniging te starten omwille van de financiële risico’s. Ga jij dan nooit iets doen waar financiële risico’s aan verbonden zijn, repliceerde Sven. Mijn man is mijn ruggengraat en mijn klankbord in dat project. En ik heb vooral ook veel geluk met het nieuwe team van ‘Alise on Stage’. Bestuur, spelers, de mensen achter de schermen…. Iedereen zette zich honderd procent in. Alles werkten we met ons hele team tot in de puntjes uit met als resultaat drie uitverkochte voorstellingen. Nu is het alleen nog wachten op de reactie van ons publiek. Maar daar twijfelen we niet aan!” (IB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier