Wieland De Meyer, schepen van Onderwijs van Heuvelland, verstuurde een open brief naar minister Weyts, de onderwijskoepels en de onderwijsvakbonden. Hij geeft hen zijn visie op de heropening van de scholen en neemt geen blad voor de mond.
“De drie onderhandelende partijen maakten een zootje van de heropening van de scholen en proberen nu zaken van zich af te schuiven. In het hele proces werden directies, leerkrachten, ouders en vooral kinderen niet gehoord. Voor onze landelijke dorpsscholen ligt de oplossing voor het rapen: open de scholen en isoleer kinderen per klas met hun leerkracht. Dat is veiligst voor de leerkrachten, ouders én onze kinderen. Want heeft iemand de stem van de kinderen al gehoord na acht weken eenzame opsluiting?”
Hierbij de open brief:
Beste minister Weyts, onderwijskoepels en vakbonden.
Vorige week werd een compromis gesloten rond de heropening van de scholen. Het werd een onmogelijk gedrocht, waarvan iedereen met gezond verstand wist dat het onhaalbaar is om uit te voeren. De combinatie les – preteaching – opvang is onmogelijk. Voor de lessen werden de strikte normen onderhandeld en met trots bekend gemaakt. Over de opvang bleef het oorverdovend stil, tot op vandaag. De beloofde duidelijkheid die er gisteren (maandag, red.) moest komen, werd opgeschoven naar donderdag. Dat is welgeteld 1 week voor we moeten starten.
Ondertussen wordt langs alle kanten getracht de opvang van de scholen weg te schuiven. Een onmogelijk compromis onderhandelen om nadien een deel van je af te schuiven: faut le faire!
Als gemeente zijn we bereid heel constructief mee te werken met de scholen om de heropstart te doen slagen. We stellen materiaal en lokalen ter beschikking, en ook de kinderopvang die we op al die locaties organiseren blijft lopen en er wordt nagedacht over uitbreiding of extra ondersteuning. Dagelijks is er overleg met directies om te horen waar we elkaar kunnen helpen. Maar niets is oneindig. Je kan moeilijk van onze medewerkers in de kinderopvang vragen dat ze in plaats van 3-4u per dag, er nu plots 11 gaan werken. Heel wat van die medewerkers hebben trouwens nog een andere job overdag.
In de scholen zie ik een ongelooflijke wilskracht en inzet van de directies en leerkrachten om de hele situatie te doen slagen. Iedereen geeft het beste van zichzelf maar loopt nu tegen de muur van regelneverij (of ontbrekende duidelijkheid over de opvang) over hoe de heropstart moet gebeuren. En het is duidelijk: de strikte regels zijn geschreven op maat van grote scholen, en niet toepasbaar in kleine dorpsscholen.
Zo zal het nu gebeuren dat kinderen ‘s morgens allen samen in de gemeentelijke buitenschoolse kinderopvang zitten, daarna naar de klas (inclusief afstand houden, face-shields, mondmaskers en gesplitste groepen), daarna naar de ‘noodopvang’ (waar meer kinderen in zullen zitten dan in de klas) en dan weer naar de buitenschoolse kinderopvang. Is er echt een iemand van de onderhandelende partijen overtuigd dat ze zo in hun ‘bubbel’ blijven?
Troef van de kleinschaligheid
Laat net nu de kleinschaligheid die we in onze gemeente kennen in deze crisis een grote troef zijn van onze scholen. De scholen in Heuvelland zijn klein (tussen de 40 en 180 leerlingen per locatie). Files van ouders aan de schoolpoort bestaan hier niet. De leerlingen komen bijna allemaal uit hetzelfde dorp, waardoor transport via openbaar vervoer niet nodig is. De accomodatie kan gemakkelijk uitgebreid worden met extra locaties in het dorp zoals de ontmoetingscentra of kerken. En de buitenruimte is quasi onbeperkt in de directe schoolomgeving.
In onze landelijke omgeving is het aantal besmettingen trouwens ook merkelijk lager dan in stedelijke omgevingen.
Waarom worden de regels zo strikt en uniform opgelegd vanuit Brussel? Waarom wordt geen vertrouwen gegeven aan de mensen die er echt mee aan de slag gaan, namelijk de directies en de leerkrachten ter plaatse? Waarom worden zij niet gehoord en verantwoordelijkheid gegeven om verstandig om te gaan met de hygiëneregels?
Bubbel per klas
Voor onze kleine dorpsscholen is het perfect mogelijk de opstart voor alle kleuters en lagere schoolkinderen veilig te laten gebeuren. Laat de kinderen naar de klas komen, en organiseer de zogenaamde bubbel per klas. Laat hen samen spelen en leren. Organiseer het eten per klas, en vooral: ga zoveel mogelijk buiten met de groep. Kinderen zullen opnieuw herleven na twee maand in hun kot te zitten.
De leerkrachten moeten vlot kunnen getest worden, zodat eventuele uitbraken heel snel gedetecteerd en opgevolgd kunnen worden.
Luister naar de kinderen
Want over dat laatste gaat het eigenlijk echt: waar zit de stem van de kinderen in dit hele verhaal? Heeft al iemand nagedacht over hoe het moet voelen om zolang de vriendjes te missen, te leven met angst en afstand? Om zolang thuis te zitten met de ouders die ondertussen nog eens moeten trachten te telewerken?
Kinderen laten afstand houden, is een utopie. In de klas kan je dat misschien enkele uren afdwingen voor de oudsten, maar op de speelplaats, onderweg,… is dat gewoon onmogelijk. En onmenselijk. Zorg als een goede huisvader voor hygiëne, zo klein mogelijke bubbels en ruime speel/leeromgevingen om de kans op besmetting zo klein mogelijk te houden.
Maar geef onze leerkrachten, directies en gemeenten alstublieft de mogelijkheid dit zelf op een goede manier te organiseren, binnen de krijtlijnen uitgetekend door de overheid. De kinderen zullen u dankbaar zijn. (MD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier