Schepen Lobke Maes leeft een week in armoede (2) : “Sorry leiders van KSA Gullegem!”

Redactie KW

Lobke Maes uit Wevelgem is een van de politici die een week lang met het leefloon moet rondkomen.


Nog met evenveel moed denk ik na over die 2e dag. Gelukkig is het weekend en hoef ik niet voor iedere verplaatsing mijn eigen wagen te gebruiken, al is dat natuurlijk niet helemaal fair, want stel dat ik nu echt in armoede zou leven? Eén auto zou al moeilijk zijn, laat staan twee per gezin….

Vandaag toch stilgestaan bij een tweetal ‘zware’ financiële keuzes die vooral op sociaal gebied gevolgen hebben.

Geen kaasbol

Keuze 1: naar jaarlijkse gewoonte komt KSA Gullegem van deur tot deur met van die lekkere kaasbollen, die moet je gewoon kopen! Maar 7 of 8 euro per stuk…. Dat is 1/8 van mijn weekbudget. Wat een dilemma, het steunen van een hardwerkende vereniging waar vrijwilligers zich dagdagelijks inzetten voor het welzijn van onze jeugd of kiezen voor mijn portefeuille en me echt ‘inleven’.

Stiekem hoop ik dat we niet thuis zijn wanneer ze langs komen… Wat ook effectief gebeurt. Andere jaren stop ik langs de weg wanneer ik ze voorbij rij, maar dit jaar is even anders…. Sorry leiders van KSA Gullegem, jullie weten dat ik jullie een warm hart toedraag maar dit keer geen lekkere kaasbol in mijn frigo.

Babybezoek

Keuze 2: Twee baby’s te bezoeken. De kleine Céleste werd geboren in augustus en mama en papa geven vandaag haar eerste feestje. Altijd in voor een feestje en benieuwd om de kleine spruit te zien, schreef ik ons direct na het ontvangen van het geboortekaartje in. Wat het drank en eten op het feestje betreft, daar zou ik me nog kunnen van onthouden, maar wat met de cadeau? Gelukkig ben ik er meestal snel bij om de pasgeborenen te plezieren en is dit reeds gebeurd. Maar helemaal goed voel ik me er niet bij, want in de praktijk zou ik met 60 euro in een week geen keuze hebben, geen cadeau, geen babyborrel, geen sociaal contact….

Daarna gaan we ook nog kersverse baby Georges bezoeken, same problem….

Na de bezoeken betrap ik mezelf er op dat mijn ‘niet zo goed gevoel’ eenmaal toegekomen snel verdwenen was, en maar goed ook. Maar wat als dit nu realiteit zou zijn…… Vreselijk!