Het coronavirus houdt heel de wereld in haar greep met heel wat reisbeperkingen tot gevolg. Daardoor geraken ook enkele Ieperlingen niet terug in België. Sarah Platteau zit vast in Guatemala, waar de plaatselijke bevolking Europeanen als de oorzaak van alle ellende ziet.
Sarah Platteau (35) uit Vlamertinge zit in Guatemala in een benarde situatie. “Mijn Poolse vriendin Dorotka en ik zijn gestrand in Hostal Oasis The Traveler in Lanquín, vlakbij Semuc Champey (een natuurreservaat in de regio Alta Verapa, red.)“, vertelt ze.
“We hebben het grote geluk dat hier de zon volop schijnt en we te midden van de prachtige natuur te zitten, maar daar stopt het ook. We zitten hier ondertussen al twee weken en mogen het domein niet verlaten. Ik kreeg van de ambassade – die overigens in Panama gelegen is – een standaardmail met bitter weinig info. We moeten het land trachten te verlaten via Nicaragua, Colombia of Cuba, maar hoe we daar moeten geraken, wordt ons niet gezegd.”
“Vanuit Guatemala vertrekken geen vliegtuigen meer, dus iedereen vlucht nu massaal via Mexico. De Guatemalteken sluiten hun hotels uit angst voor besmetting door toeristen en er doen verhalen de ronde dat er al een toeriste aangevallen geweest is omdat de lokale bevolking schrik heeft.”
“We hebben voorraad voor een maand en momenteel werd ons gezegd dat we hier 21 dagen moeten blijven. Ik weet de dagen van de week al lang niet meer en we proberen ons bezig te houden door mee te helpen met het onderhoud en zo.”
“Ik moest zelf aan de verpleegster vragen om de thermometer te ontsmetten…”
“Er zijn nog een viertal personeelsleden over die niet naar huis kunnen, omdat hun familie dat niet wil”, vervolgt Sarah. “Elke dag worden we gecontroleerd en wordt onze temperatuur gemeten. Ik houd mijn hart vast voor mocht hier ooit corona uitbreken, want die mensen zijn daar echt niet op voorzien. Ik heb zelfs aan de verpleegster moeten vragen om de thermometer te ontsmetten nadat ze die eerst op iemand anders had gebruikt. Soms worden er ook laserthermometers gebruikt maar volgens mij werken die niet. Deze week had Dorotka een temperatuur van 28°…”
Sarah en Dorotka zitten er samen vast met enkele andere toeristen. “Fransen, Amerikanen, Brazilianen, Canadezen en Argentijnen”, somt ze op. “De meerderheid probeert in contact te komen met hun ambassade, maar we moeten vertrouwen op de info die we van de hoteleigenaar krijgen en op sociale media, want dat is alles wat we hebben. Zolang er internet is en we onze familie kunnen horen, is alles oké, maar enkele dagen geleden viel dat plots ook weg en dat is toch een raar gevoel.”
Avondklok
In Guatemala werd ondertussen ook een avondklok geïnstalleerd. “Na 15 uur mag er niemand meer op straat. Guatemalteken mogen per gezin één iemand boodschappen laten doen in de voormiddag. Voor toeristen wordt het zelfs ten stelligste afgeraden om buiten te komen.”
“De Fransen kregen te horen van hun ambassade dat er via Air France vliegtuigen gestuurd zouden worden. Duitsland stuurt één vliegtuig en adviseert om zo snel mogelijk op eigen houtje naar Guatemala City te reizen. Een dilemma, want mensen staan allesbehalve te springen om die tocht van negen uur alleen te maken. Transport is bovendien gigantisch duur geworden. Guatemala City is niet hetzelfde als eventjes van Vlamertinge naar de Brandhoek wandelen… Voorlopig blijven we dus hier.”
Gelukkig heeft Sarah geen verplichtingen in België. Tot voor ze op reis vertrok, werkte ze als hulpkok in eetcafé ‘t Folk van Muziekcentrum Dranouter. Toch hoopt ze zo snel mogelijk in België te geraken. “De ambassades van de andere landen gaan bijna tot het uiterste om iedereen te helpen. Wij Belgen kregen een standaardmail en dat is al meer dan een week geleden…”
Via Mexico
“Ik hoorde van een andere Belg die gestrand is in Antigua dat zij proberen om op eigen houtje de Mexicaanse grens te bereiken en via Mexico te vluchten. Ik vind dat jammer. Wij hebben zelf al het hele traject gedaan van Antigua tot Tecun Uman – tegen de Mexicaanse grens – en dat is een pittig traject. Ik hoop dat ze de grens halen en dat ze zonder kleerscheuren Mexico bereiken. De vraag is dan nog of ze daar ergens terecht kunnen.”
“Mijn vader (Stefaan Platteau, red.) is momenteel alles op alles aan het zetten om contact te krijgen met de Belgische ambassade. Mocht iemand ons nu gewoon al eens kunnen informeren of laten weten of men iets aan het ondernemen is, dan weten we dat al. We rantsoeneren ons eten, maar dat is het minste van mijn zorgen. Guatemala is een derdewereldland en niet het meest veilige land ter wereld… Wij zitten vast in dit hotel en krijgen tegen betaling eten van de eigenaar, maar wat als de coronacrisis hier ook losbreekt? Dan vrees ik dat het elk voor zich is. Waar moeten we dan terecht?”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier