Sandy Verfaille valt in de prijzen: “Elke tatoeage van ons is een uniek kunstwerk”

Foto Stefaan Beel © STEFAAN BEEL
Philippe Verhaest

In acht jaar tijd een impulsief idee uitbouwen tot een begrip in de tattoowereld: dat is wat Sandy Verfaille met Inksane Tattoo & Piercings heeft verwezenlijkt. Op de Brussels International Tattoo Convention kaapte de Roeselaarse drie prijzen weg. “Dat maakt me gelukkig”, glimlacht ze. “Vooral het feit dat een pak tattoo’s die wij plaatsen voor veel mensen een diepe betekenis hebben, toont dat we zinvol werk leveren.”

Dat Sandy Verfaillie op vandaag een succesvolle tattoostudio zou runnen, dat had ze pakweg tien jaar geleden zelf nooit durven dromen, zegt ze. “Ik heb informatica gestudeerd en werkte drie jaar als programmeur bij Roularta. Een leuke job, maar ik wilde op eigen benen staan. Zélf iets uit de grond stampen. En toen heb ik in een redelijke impulsieve bui beslist om tattooartieste te worden. Het bleek de beste ingeving van mijn leven te zijn…”

Maar een opleiding als tattooartieste heb je niet…

“Neen. Noem me gerust een autodidact. Ik heb nooit les gevolgd aan de kunstacademie of zo, maar ben altijd wel erg kunstzinnig aangelegd geweest. Ik herinner me nog mijn allereerste schetsen en tekeningen. Die kon je niet meteen erg mooi noemen. (glimlacht) Ik heb ze nog ergens bewaard, maar heel vaak komen die niet meer boven water. Ik heb vooral zeer veel geoefend. Tekenen, tekenen en nog eens tekenen. Ik heb gelukkig erg veel doorzettingsvermogen. Ik heb bij de start in 2010 ook vrijwel meteen gastartiesten uitgenodigd, iets wat ik nog altijd doe en waarvoor ik ook bekend sta. Op die manier heb ik erg veel bijgeleerd. Stelen met de ogen, als het ware.”

Waar komt je liefde voor tattoo’s vandaan?

“Een moeilijke vraag. Ik weet het eigenlijk niet eens. Op mijn achttiende liet ik op mijn rug een tatoeage van Guns N’ Roses plaatsen, mijn all-time favoriete band. Maar een echte passie was het toen zeker niet. Rond mijn twintigste liet ik nog een exemplaar zetten, maar ik ben zeker niet volgeschilderd. Integendeel, ik ben zelfs erg kieskeurig. Enkel kwaliteitsvolle tattooartiesten mogen bij mij aan de slag gaan en ik heb het ook meer voor harmonieuze gehelen dan aparte en kleinere tatoeages.”

“Onze oudste klant ooit? Een dame van 66 die een portret wilde van haar favoriete countryzanger”

Veel tattooartiesten plaatsen ook bij zichzelf werken. Jij ook?

(glimlacht) “Neen. De pijnprikkels zouden me uit mijn concentratie halen, vrees ik. Wanneer het op mezelf aankomt, vertrouw ik eerder op andere artiesten.”

Die pijn speelt bij sommige mensen mee om geen tattoo te plaatsen. Krijgen jullie soms twijfelende klanten over de vloer?

“Dat gebeurt zeker. Al proberen we iedereen meteen gerust te stellen. Een tattoo plaatsen zorgt niet voor zware pijn, je moet de sensatie wat gewoon worden. Bij heel veel mensen zit die pijngedachte gewoon tussen de oren. Een van onze eerste taken is vaak om de klant gerust te stellen. Met een koffietje, een gesprek… Dan voelen we ons vaak eerder psycholoog dan tattooartiest.”

Wanneer iemand een tattoo laat plaatsen, deel je vaak voor lange tijd dezelfde ruimte. Ben je iemand die dan snel een gesprek opstart?

“Dat is een van de mooiste kanten van onze job. Ik vraag altijd eerst welk beroep de klant in kwestie uitoefent. En van daaruit kan je voortborduren. Dankzij mijn job heb ik erg veel mensen leren kennen en vaak erg verrijkende gesprekken kunnen voeren. Dat is heel veel waard. Ik vertel wel niet graag tien keer hetzelfde, maar eenmaal ik op dreef ben, kan ik voluit genieten van een goed gesprek. Maar evengoed van een lange stilte. Dat kan evengoed louterend werken.”

“Af en toe zorgt het verhaal achter een tattoo voor een krop in de keel. Zeker als het om overleden kindjes gaat”

Heb je de laatste jaren de houding tegenover tattoo’s zien veranderen?

“Niet echt. Al van bij onze start in 2010 voelde ik aan dat tatoeages stilaan algemeen aanvaard zijn. Maar het klopt wel dat de mentaliteit in vergelijking met pakweg de jaren negentig in de goeie zin is geëvolueerd. Zelf krijg ik amper negatieve reacties. Mensen spreken me af en toe aan over mijn tattoo’s en geven zelfs complimentjes. Ik herinner me wel nog een oudere dame die in een boekhandel wel erg lang naar de tatoeages op mijn arm aan het staren was. Ik dacht echt dat ze dat met een negatief gevoel deed, tot ze me aansprak. Bleek dat ze het geheel prachtig vond. Wel, zo’n ervaringen doen me oprecht veel deugd.”

Zie je je werk als een vorm van kunst?

“Zonder meer. Wij plaatsen unieke kunstwerken op de lichamen van onze klanten. Bij Inksane zal je ook alleen maar topartiesten aantreffen. Daar waak ik persoonlijk over, want het niveau moet hoog blijven. Daarom hanteren we ook een gouden regel: elk werk wordt in principe slechts één keer geplaatst. Dat houdt ons ook scherp. En als hetzelfde ontwerp dan toch nog eens gekozen of voorgesteld wordt, dan geeft een van onze mensen er een stevige twist aan. Originaliteit dragen we hier hoog in het vaandel.”

Sandy Verfaille valt in de prijzen:
© STEFAAN BEEL

Wie krijgen jullie over de vloer bij Inksane?

“Zo goed als alle lagen van de bevolking. Hier zien we de volledige maatschappij de revue passeren. Nogmaals een bewijs dat tattoo’s niet langer taboe zijn, maar onlosmakelijk deel uitmaken van onze samenleving. Bouwpromotoren, leerkrachten, verpleegkundigen, verzekeraars, … Er valt echt geen lijn in te trekken. En ook opvallend: letterlijk elke week komen hier meerdere Nederlanders over de vloer, zelfs vanuit het hoge noorden van het land. Een exacte doelgroep hebben we niet. Het aantal mannen en vrouwen onder ons klantenbestand is ook perfect verdeeld.”

Wat is de leeftijd van de oudste klant die je ooit van een tattoo hebt voorzien?

“Een dame van 66 jaar oud. Zij wilde een portret van haar favoriete countryzanger. Ik had nog nooit van de man in kwestie gehoord, maar ik heb die wens van die vrouw met heel veel plezier ingewilligd.”

Krijg je ook soms gekke wensen te horen?

“Dat valt geweldig goed mee. Maar blijkbaar zit dat in het DNA van de Belg. Wij zijn erg down to earth. Ik denk dat we nog nooit de vraag gehad hebben om een tatoeage in het gezicht te plaatsen. En ook tattoo’s in de nek zijn hier erg zeldzaam. Wat dan weer wél opvalt: heel veel vragen voor een bepaalde tatoeage komen met een heel verhaal in de rugzak. Ik schat dat negentig procent van ons werk met een bepaald doel geplaatst wordt. En ook dát is weer typisch aan onze eigen mensen. Wij Belgen zullen niet snel-snel een tattoo laten plaatsen. Er is vrijwel altijd over nagedacht.”

Wil je ook altijd de betekenis achter een ontwerp weten?

“Dat komt er vaak spontaan uit. En als ik het verhaal in kwestie ken, ga ik met extra veel motivatie aan de slag. Af en toe zorgt dat ook wel voor een krop in de keel. Afbeeldingen van overleden kinderen, bijvoorbeeld… Maar op zo’n momenten besef je ook wel dat je een verschil betekent voor de klant die voor je zit of ligt. Wanneer ze het uiteindelijke resultaat zien, reageren ze vaak emotioneel. Dan weet je dat je wel zinvol werk levert. Het valt trouwens op dat het eigen gezin héél vaak terugkomt in de tattoo’s die we zetten.”

Weiger je ook bepaalde vragen?

“Dat gebeurt. Maar daar is altijd een goeie reden voor. Ik herinner me een meisje van amper zestien jaar die de naam van haar liefje wilde laten vereeuwigen. Haar mama vergezelde haar en gaf haar goedkeuring, maar ik heb die tattoo toch niet geplaatst. Ik was nuchter genoeg om te beseffen dat die romance misschien wel geen stand zou houden. Toen haar mama zelf wat later een tattoo kwam laten zetten, vroeg ik naar haar dochter en haar vriendje. Bleek dat ze al uit elkaar waren. Dan ben ik blij dat ik die tatoeage niet geplaatst hebt.”

Nog zaken die je bijblijven?

“Ooit was er een man die een sensueel tafereel tussen twee vrijende dames wilde laten plaatsen. Hij beschreef het tafereel via mail echter net iets té veel in detail dat we besloten hebben om de opdracht toch maar niet aan te pakken.” (knipoogt)

Zie je jezelf ooit nog een andere job doen?

“Zolang ik elke dag mijn ei kwijt kan en mijn lichaam mee wil, ga ik door. Maar deze job is niet te onderschatten. Het is fysiek en mentaal niet altijd evident. Maar ik ben trots op wat ik heb kunnen opbouwen: vijftien tattooartiesten kunnen hier gelijktijdig werken en ondertussen zijn we een creatief lab. Zo starten we straks met een workshop 19de eeuws schilderen. We vinden onszelf elke keer opnieuw uit.”

Tips van Sandy

Shoppen

“Echt vaste adresjes heb ik niet, maar de Concept Fashion Store langs de Brugsesteenweg is toch een van mijn absolute favorieten. Al zal je me evengoed in de Ooststraat aantreffen. Ik shop eigenlijk volgens de ingeving van het moment. Wanneer ik iets graag ziel, zal ik het kopen. Waar ik dat ook vind. En wanneer we op citytrip zijn, zal ik daar zo goed als altijd een shopmomentje aan koppelen.”

Culinair

“Ik ga heel graag uit eten”, geeft Sandy toe. “Maar liefst altijd naar een plek die ik nog moet ontdekken. Op de Grote Markt vind ik #Heaven24 en Vespa’z wel erg lekker. En een sterrenervaring bij Boury staat op mijn bucket list. Roeselare heeft zeer veel culinaire adresjes, maar wat meer variatie zou wel mogen. Ik ben verzot op de Thaïse keuken, maar een dergelijke zaak hebben we hier jammer genoeg (nog) niet.”

Reizen

“In onze reizen steken we graag veel variatie. Het ene jaar kan dat enkele dagen Spanje zijn, maar we zijn evengoed al naar Rio de Janeiro getrokken. Ik wil vooral nieuwe indrukken opdoen en culturen leren kennen. En wat vrijwel altijd terugkeert: ik wil musea en kunst ontdekken. Dan gebeurt het wel dat ik wat foto’s van werken maak, waarmee ik dan in de tattoostudio aan de slag ga. Reizen om te leren. Leg me ook geen hele week aan het zwembad, dan word ik gek. Ik moet een doel voor ogen hebben, ook op vakantie.”

Mooie plekjes

“Het gros van mijn uren spendeer ik binnen de muren van mijn zaak, dus Roeselare helemaal ontdekken is niet aan de orde. Maar vanuit de Ardooisesteenweg vertrekt wel een erg mooi wandelpad pal doorheen de natuur. En ‘t Veldbos in Ardooie, op een steenworp van hier, vind ik een enorm rustgevende plek. Daar trek ik graag eens naartoe om uit te waaien en iets te drinken in de cafetaria De Keunepuppe. Alleen jammer dat die uit het bos zelf dreigt te verdwijnen en een nieuwe plek zal krijgen aan de parking.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier