Sandra Bekkari zegt tv even vaarwel: “Het is belangrijk op tijd op de rem te staan”

© Davy Coghe
Gillian Lowyck

Tegenwoordig vind je in elke keuken wel een kookboek van Sandra Bekkari, maar zelf blijft ze daar redelijk nuchter onder. De boeken top tien? Allemaal fijn, maar mensen weer gezond door het leven stappen, dáár doet ze het voor. Zelf moet ze af en toe ook eens op de rem staan: geen Open Keuken meer, maar terug naar de essentie. “Ik ben zo veel bezig met gezondheid, maar zelf rust nemen… de balans is soms zoek.”

Dat Sandra Bekkari een band met de zee heeft, hoeven we zelfs niet te vragen. Hoewel ze al vijftien jaar niet meer in Oostende woont, komt ze er nog heel vaak. “Ja, het blijft gewoon thuiskomen”, knikt ze. “De zee heeft een enorme aantrekkingskracht. De geur, het geluid en natuurlijk ook alles van lekker eten uit onze zee. Ik denk zelfs dat ik ooit definitief terugkeer… Mijn dochter Anna is nu veertien en heeft haar school en haar vriendinnen, maar wanneer ze op kot gaat… Waarom niet?”

Je hebt tien jaar een fitnesscentrum in Oostende uitgebaat. Is het daar allemaal gestart?

“Klopt, dat is wel wat de aanleiding geweest. Het is wel helemaal anders dan vandaag. Toen was het eerst bewegen en dan eten, nu is het eten en bewegen. Veel mensen komen naar een fitnesscentrum om gewicht te verliezen. Beweging is supergezond en goed voor je lichaam, uiteraard, maar als het op gewicht aankomt, is voeding véél belangrijker. Het komt neer op tachtig procent voeding en slechts de overige twintig procent om beweging draait. Dat leerde ik ook vanuit eigen ervaring. Als jong meisje deed ik aan atletiek bij Hermes Oostende. Ook dan was ik heel fel met sport bezig, maar op een bepaald moment besef je hoe belangrijk voeding eigenlijk is. En toen kwamen de fitnessketens op, werd mijn zaak overgenomen en wist ik dat ik verder wou met die voeding.”

Een voorgerechtje met verse Oostendse garnalen, als hoofdgerecht een goede tong en als dessert chocolademousse. Dat menu zou mijn laatste avondmaal mogen zijn

Het is snel gegaan, toch? Van nobele onbekende – of zo lijkt het toch – tot de boeken top tien domineren.

“Goh, zelf vind ik dat wat dubbel. Veel mensen zeggen mij dat het snel gegaan is, maar ik ben wel al meer dan twintig jaar bezig met gezondheid. Voor Nooit Meer Diëten had ik ook al boeken geschreven. Maar dat boek is wel de doorbraak geweest, dat klopt. Niet dat het vanzelf gegaan is. Ik herinner me nog dat Peter (Craeymeersch, red). hier in de Kapellestraat ging kijken of het in de winkel lag en hij vond het niet. Ergens achteraan lagen er twee exemplaren (lacht). Dan denk je wel: Hoe gaan mensen mijn boek ooit vinden? Maar bon, ik deed gewoon verder met lezingen geven, signeren… En kijk, plots kwam dat boek in de top tien terecht. Het derde boek werd voorgesteld in de Ghelamco-arena in Gent. Dat was toch wel iets anders… Er waren 1.500 mensen! Daar kwam VTM Nieuws langs en een paar weken later kreeg ik het voorstel om Open Keuken te presenteren. Zo is de bal aan het rollen gegaan.”

Was het niet erg overweldigend om plots zo populair te zijn?

“Je merkt dat niet altijd even hard. Je voelt het wel, als je ergens binnenkomt. Of mensen kijken wat er in mijn winkelkarretje ligt! Een hele tijd geleden riep mijn dochter luid in de supermarkt: Mama, mag ik Melo Cakes?(hilariteit) Ik heb nooit gezegd dat bepaald eten niet mag, hé, maar plots zag je alle blikken op mij gericht: wat gaat ze nu antwoorden? Al bij al valt dat heel goed mee hoor. Ik ben dan ook geen popidool.”

Om in de geest van de mensen die in je winkelkarretje kijken te blijven: wat eet jij het liefst?

“Simpel: een voorgerechtje met verse Oostendse garnalen, als hoofdgerecht een goede tong en als dessert chocolademousse. Dat menu zou mijn laatste avondmaal mogen zijn (glimlacht). Niets speciaals, maar gewoon de dingen die ik heel graag eet.”

Sandra Bekkari zegt tv even vaarwel:
© Davy Coghe

Je kondigde onlangs aan te stoppen met Open Keuken. Waarom?

“Eerlijk gezegd had ik nooit de ambitie om een kookprogramma op televisie te presenteren. Ik ben daarnaast wel altijd blijven doen wat ik voordien ook al deed, vooral omdat ik besefte dat tv iets tijdelijk is. Iedereen zei me: Sandra, je kan dat toch niet blijven combineren? Maar voor mij waren die boeken en de lezingen de basis: ik heb er jaren aan gebouwd om die dingen te kúnnen doen. Zomaar opgeven was dus geen optie. Lezingen bijvoorbeeld doe ik nog altijd héél graag, omdat ik daar contact heb met de mensen. Daar haal ik veel energie uit. Televisie is minder interactief. Uiteindelijk sta je daar in je keuken met maar een paar mensen bij. Het was ook moeilijk om alles te blijven combineren. Ik ben trouwens bezig met een nieuw boek en dat is weer helemaal van nul beginnen. Mijn programma? Ik heb het twee jaar gedaan, 300 afleveringen lang. Het is goed geweest.”

Zo te horen heb jij een heel druk leven. Is dat iets dat je nodig hebt?

“Nee, ik heb dat niet nodig. Ik kan heel erg genieten van rust. Ik besef ook dat je zo’n druk leven een tijdje kan volhouden, maar op den duur pleeg je roofbouw op je lichaam. Ik ben zoveel bezig met gezondheid, maar op vlak van rust nemen… Die balans is soms zoek. Mijn dochter is veertien en ik wil er uiteraard zijn voor haar. Het is dus goed eens te kijken wat de basis is en een aantal zaken in mijn leven te schrappen. Zoveel mensen crashen op een bepaald moment. Het is belangrijk op tijd op de rem te staan. Dat heb ik nu gedaan. Ik wil zeker nog televisie doen, maar geen dagelijks programma meer.”

Als Sandra lange tijd op reis zou gaan

Zeeziek

“Met de Mercator op reis? Graag, maar dan zou ik eerst naar de apotheker moeten om goede pillen tegen zeeziekte! Ik hou ongelofelijk van de zee, maar er echt óp zitten… Met een schip van de grootte van de Mercator ben ik nog nooit meegevaren. Wie weet kan het dus nog meevallen met die zeeziekte. Of heb ik tegen dan goede pillen gevonden…”

Blue Zones

“Nu plannen we wel eens vakantie in, maar dat is altijd nogal kort. Eens naar Spanje, Italië of Frankrijk. Ik droom wel van langere reizen. Als ik mag kiezen, dan ga ik met de Mercator naar de Blue Zones. Dat zijn vijf regio’s in de wereld waar mensen heel oud worden in Japan, Sardinië, Costa Rica, Californië en Griekenland. Wat mij enorm boeit, is het verhaal van die mensen. En daar eens een periode verblijven om te zien wat dat doet met een mens. Eens weg van alle prikkels.”

Tandenborstel

“Ik zou sowieso mijn gezin meenemen. Als ze willen, natuurlijk. Deze zomer doen we een reis met ons vijf en dat lukt maar één keer per jaar. Dat vind ik echt supertof. Wat ik zeker zou meenemen? Evidente zaken zoals mijn tandenborstel (lacht). Maar voor de rest? Ik zou alles achter kunnen laten en gewoon vertrekken.”

Boeken

“Mocht ik een maand op zee zitten zou ik wel boeken meenemen. Nu heb ik daar jammer genoeg weinig tijd voor. Peter is verslaafd aan boeken kopen, dus er ligt nog een hele stapel klaar. Een paar blaadjes lezen en een boek daar leggen lukt mij niet; ik moet dat in één ruk uit kunnen lezen..”

Oostende

“Als ik niet naar Oostende terug kan, ga ik waar er een zee is. Moet ik echt kiezen? De Haan vind ik wel mooi, een heel toffe plek. Maar toch nog altijd het liefst Oostende. Dat is niet omdat Peter directeur is van Toerisme Oostende dat ik dat nu zeg (lacht). Er is hier gewoon altijd iets te doen! En dat heb je in geen enkele andere badplaats. Je mag heel de Belgische kust afgaan, daar is ook een zee, maar het is niet hetzelfde.”

Wie is Sandra Bekkari?

Privé

Sandra (45) is afkomstig uit Oostende en woont vandaag in Zwevezele. Ze is samen met Peter Craeymeersch, directeur van Toerisme Oostende. Ze heeft een dochter Anna (14) en twee pluskinderen, Josefien (20) en Andreas (23).

Opleiding

Sandra volgde een opleiding communicatiemanagement in Gent, maar maakte die niet af. Ze volgde daarna heel wat opleidingen die met voeding en gezondheid te maken hebben. Sandra baatte meer dan tien jaar een fitnesscentrum uit in Oostende. Ze is de oprichtster en zaakvoerster van Sana. Sandra is de auteur van onder meer de succesvolle Nooit Meer Diëten-boeken en presenteerde tot voor kort Open Keuken op VTM. Momenteel werkt ze aan een opvolger voor Nooit Meer Diëten.

Vrije tijd

Tijd met het gezin doorbrengen, cultuur opsnuiven, lekker eten en beetje bewegen.

Binnenkort vier je je 46ste verjaardag. Heb je moeite met ouder worden?

“Nee, eigenlijk niet. Toen ik 16 was, heb ik een vriendin verloren door een verkeersongeval. Dus klagen over je leeftijd? Wees blij dat je elk jaar ouder mag worden. Als je echt oud kan worden, is dat toch fantastisch? Oké, ik kan wel eens klagen dat het vroeger niet zoveel pijn deed de volgende dag als ik ‘s nachts pas om vier uur in mijn bed lag. Maar als je zulke zaken niet meetelt, voel ik mij eigenlijk 25.” (lacht)

Je familie is heel belangrijk voor jou.

“Dat klinkt cliché, maar dat is voor mij prioriteit nummer één. Wij zijn een nieuw samengesteld gezin en het zit supergoed tussen ons. Daar ben ik héél dankbaar voor en ben ik ook trots op.”

Wat wil jij meegeven met je gezin?

“Ik ben een positief persoon. Het is bij mij ook niet iedere dag rozengeur en maneschijn en iedereen komt in zijn leven wel iets tegen. Ik heb wel altijd die knop om kunnen draaien en focussen op het positieve. Dát wil ik meegeven aan de kinderen. Je hebt veel zelf in de hand: hoe je naar het leven kijkt en op wat je je focust.”

Verse Oostendse garnalen, een tong en een chocomousse, dat mag mijn laatste avondmaal zijn

Vind je het niet moeilijk zelf positief te blijven?

“Er is zoveel verzuring tegenwoordig, vind ik. In het begin van het tv-programma kreeg ik het advies: blijf weg van sociale media. Ik had me voorgenomen dat niet te doen. Je moet heel sterk zijn om niet te gaan kijken… En net zoals iedereen die in de media komt, heb ook ik veel negatieve reacties gekregen, ja. Meestal negeer ik dat. Zelf hou ik ook niet van het belerende en ik wil dan ook niets opleggen. Integendeel, ik probeer op een leuke manier te inspireren. Als je niet geïnteresseerd bent, laat het dan.”

Sociale media kunnen een pest zijn.

“Ja, er zijn fantastische acties voor kinderen tegen cyberpesten? Maar hoe gedragen heel veel volwassenen zich op sociale media? Het probleem is dat het zo snel is gegroeid dat mensen er niet mee om kunnen gaan. In het dagelijkse leven, face to face, hebben mensen geleerd beleefd te zijn. Achter de computer zijn alle remmingen plots weg! Let op, als iemand mij opbouwende kritiek geeft, ben ik daar dankbaar voor. Als ik een kunstwerk niet mooi vind, dan zegt dat niets over de kunstenaar zelf, hé. Veel mensen kennen dat onderscheid niet, denk ik. Maar er zijn gelukkig ook heel veel anderen en daar focus ik op.”

Waar droom je nog van?

“Mijn grootste droom? Dat mijn gezin en mijn familie gewoon gelukkig zijn. Dat het loopt zoals het moet, dat ze het goed doen. Het kan heel snel gedaan zijn. Mijn grootste angst is dat er iets zou gebeuren met de kinderen of met Peter, maar daar laat ik me niet door leiden. En op professioneel vlak? Goh, verder doen zoals ik bezig ben, denk ik. De dingen doen waar ik een verschil mee kan maken. De boeken top tien en zo, dat is allemaal tof, maar heel relatief. Als mensen mij zeggen dat ik hun leven veranderd heb, dát is heel fijn. Geen spectaculaire grote dromen dus. Oh ja, Peter en ik zijn nog niet getrouwd…” (knipoogt)

Als Sandra lange tijd op reis zou gaan

Zeeziek

“Met de Mercator op reis? Graag, maar dan zou ik eerst naar de apotheker moeten om goede pillen tegen zeeziekte! Ik hou ongelofelijk van de zee, maar er echt óp zitten… Met een schip van de grootte van de Mercator ben ik nog nooit meegevaren. Wie weet kan het dus nog meevallen met die zeeziekte. Of heb ik tegen dan goede pillen gevonden…”

Blue Zones

“Nu plannen we wel eens vakantie in, maar dat is altijd nogal kort. Eens naar Spanje, Italië of Frankrijk. Ik droom wel van langere reizen. Als ik mag kiezen, dan ga ik met de Mercator naar de Blue Zones. Dat zijn vijf regio’s in de wereld waar mensen heel oud worden in Japan, Sardinië, Costa Rica, Californië en Griekenland. Wat mij enorm boeit, is het verhaal van die mensen. En daar eens een periode verblijven om te zien wat dat doet met een mens. Eens weg van alle prikkels.”

Tandenborstel

“Ik zou sowieso mijn gezin meenemen. Als ze willen, natuurlijk. Deze zomer doen we een reis met ons vijf en dat lukt maar één keer per jaar. Dat vind ik echt supertof. Wat ik zeker zou meenemen? Evidente zaken zoals mijn tandenborstel (lacht). Maar voor de rest? Ik zou alles achter kunnen laten en gewoon vertrekken.”

Boeken

“Mocht ik een maand op zee zitten zou ik wel boeken meenemen. Nu heb ik daar jammer genoeg weinig tijd voor. Peter is verslaafd aan boeken kopen, dus er ligt nog een hele stapel klaar. Een paar blaadjes lezen en een boek daar leggen lukt mij niet; ik moet dat in één ruk uit kunnen lezen..”

Oostende

“Als ik niet naar Oostende terug kan, ga ik waar er een zee is. Moet ik echt kiezen? De Haan vind ik wel mooi, een heel toffe plek. Maar toch nog altijd het liefst Oostende. Dat is niet omdat Peter directeur is van Toerisme Oostende dat ik dat nu zeg (lacht). Er is hier gewoon altijd iets te doen! En dat heb je in geen enkele andere badplaats. Je mag heel de Belgische kust afgaan, daar is ook een zee, maar het is niet hetzelfde.”