Samana (Ziekenzorg) Izegem viert 50ste verjaardag“Voor het eerst in twee jaar komen we samen”

Samana Izegem, dat vroeger als CM-Ziekenzorg door het leven ging, bestaat 50 jaar. Voorzitster Ann Denys kijkt met haar kernleden uit om al de leden te verwelkomen op het gouden jubileumfeest. “We hebben elkaar twee jaar en twee maanden niet gezien. Tijd om bij te praten.”

Ann Denys kun je wel kennen van op de Sint-Tilloparochie. “Ik ben geboren in de Papestraat, we woonden even in de Kortrijksestraat, maar meer dan 50 jaar heb ik op het Kerkplein gewoond, eerst bij mijn ouders, later alleen in het ouderlijke huis. Mijn grootouders aan vaders kant huisden dan weer in de Gentstraat vlak naast de Leonidaswinkel. En nu woon ik hier nog amper 100 meter van de Sint-Tillokerk. Mijn leven speelt zich hier dus al heel de tijd af op die kleine perimeter rond de kerk.”

Ann heeft haar activiteiten nu wat teruggeschroefd, maar vervulde heel wat taken op de Sint-Tilloparochie. “Toen de twee gasten van mijn zus hun vormsel deden, begon ik catechese te geven. Ik heb dat 20 jaar gedaan. Ik hielp mee aan Kerk en Leven, was lid van het parochieteam Sint-Tillo en het overkoepelend team van de parochies, was actief als lector… Nu zorg ik nog voor de Powerpoint voor de zondagsmis.”

Sinds 2011 ben je ook voorzitter van Samana. Maar corona was ook voor jullie een harde dobber. Hoe gingen jullie daarmee om?

“In de lockdowns brachten we met de kernleden en vrijwilligers nog huisbezoeken, maar vaak waren dat deur- of zelfs raambezoeken. Meer dan eens zwaaien zat er soms niet in. Maar we bleven de mensen wel verrassen met geschenkjes. Met dien verstande dat die ook wel in de brievenbus moesten passen. In de eerste lockdown konden we nog profiteren van het goede weer en buiten eens goeiendag zeggen, later werd dat moeilijker. Niettemin zijn we ook bij enkele mensen thuis gegaan, zeker als je weet dat het wel eens echt nodig kon zijn dat die mensen iemand over de vloer kregen.”

Hebben jullie afscheid moeten nemen van veel leden?

“Niet dat corona de directe oorzaak was, maar in die periode verloren we wel 25 tot 30 leden. We hebben nu immers een ouder ledenpubliek dat ook ziek is. In de rusthuizen kwamen ook heel wat plaatsen vrij, zodat velen naar daar verhuisden. Wie in een rusthuis verblijft, kan uiteraard lid blijven, maar we merken wel dat het minder evident is om dan de activiteiten bij te wonen. Wij hebben op dit moment 274 leden, uit Izegem en de Bosmolens. Emelgem en Kachtem hebben hun eigen afdeling. Mocht je alle Samana-leden uit groot-Izegem samenbrengen, dan zou de grote zaal van De Leest bijna te klein zijn.”

Hoe ziet jullie werkjaar er normaal uit?

“We hebben ons hobbywerking waarbij we twee keer per maand in het zaaltje boven de CM – we zijn nog altijd CM-gebonden – knutselen. De mannen zijn nu aan het figuurzagen, de dames maken sleutelhangers voor het jubileumfeest. Deelname aan die activiteit is altijd gratis, maar om de producten waarmee we werken te financieren, verkopen we vaak zaken. Bijvoorbeeld op onze eigen kerstbeurs. We hebben ook de huisbezoeken, waarbij we ook aandacht schenken aan de mantelzorgers die het vaak zwaarder hebben dan de zieke zelf. Acht keer per jaar komen we ook samen. Dat start met de nieuwjaarsbijeenkomst en eindigt met het kerstfeest en tussenin hangen we onze activiteiten op aan carnaval, Pasen, Moederdag en Vaderdag, Sinterklaas… En ook de nationale ziekendag houden we in ere.”

Stichter Jacques Vandendriessche is al 50 jaar lid van Samana dat hij destijds als Ziekenzorg oprichtte

“Die bijeenkomsten vonden plaats in de refter van de middenschool, maar nu ze hun nieuwbouw hebben, vormen ze de oude refter om tot een aula. Dus moesten wij uitkijken naar een andere locatie die groot genoeg is en dan kom je al snel terecht bij de stadszalen. De keuze viel op het JOC, die zaal is goed toegankelijk. Maar we zijn er minder geëquipeerd en moesten ook een garage huren om ons materiaal in onder te brengen.”

“Normaal hebben we ook onze kaarting, maar we moeten nog bekijken of die doorgaat. En dan is er ook nog onze daguitstap. Drie keer per jaar nodigen we dan een spreker uit die onze mensen wat wijzer maakt over bepaalde thema’s: dat kan gaan over een notaris die komt praten over nalatenschappen tot iemand die de palliatieve zorg uiteenzet.”

Zaterdag worden jullie ontvangen op het stadhuis naar aanleiding van de 50ste verjaardag. Hoe ontstond Samana, toen nog Ziekenzorg?

“Jacques Vandendriessche, die ook de eerste voorzitter zou worden, werkte bij de CM en kreeg van zijn werkgever de opdracht een Ziekenzorgafdeling op te richten. Hij zocht daarbij kernleden over heel het Izegems grondgebied, van de Bosmolens tot het centrum, van de Sint-Rafaëlsparochie tot de Abele. Jacques, die samen met zijn vrouw Cécile Deblauwe, bergen werk heeft verzet, zetten we natuurlijk extra in de schijnwerpers. Ze zijn dan ook al een halve eeuw lid. Vier kernleden, Rika Vansteenkiste, Marleen Horre, Denise Demeester en Frans Neyrinck, hebben al een staat van dienst van meer dan 40 jaar. We kunnen rekenen op trouwe kernleden en ook de partners steken altijd de handen uit de mouwen. Op zaterdag 2 april is er dus de ontvangst op het stadhuis, op zaterdag 23 april is het feest voor onze leden in het JOC. Daarvoor krijgen ze allemaal een uitnodiging in de bus. Het zal de eerste keer in twee jaar en twee maanden tijd zijn dat we met zijn allen kunnen samenkomen. Dat zal zeker deugd doen.”