Sabine Vanmassenhove (52) uit Ichtegem kreeg, na een lijdensweg van meer dan drie jaar, op 19 mei 2016 een paar nieuwe longen. Sindsdien wordt haar gezondheidstoestand, net als bij andere mensen die een longtransplantatie ondergaan hebben, heel goed opgevolgd. Door de coronacrisis krijgen deze mensen heel wat extra beperkingen opgelegd.
“In 2014 werd bij mij een levensbedreigende chronische longaandoening vastgesteld waardoor de longblaasjes kapotgaan”, herinnert Sabine het zich maar al te goed. “Mijn longen verloren zienderogen aan soepelheid en capaciteit waardoor ademen steeds moeilijker werd. Zo vermagerde ik zienderogen. Op bepaald moment woog ik nog maar 36 kg. In 2015 kwam ik op een wachtlijst voor nieuwe longen terecht. Ondertussen ging mijn gezondheid achteruit. Ik kon op den duur geen vijf meter meer wandelen. Ook eten was lastig geworden. Mijn arm opheffen om mijn vork naar mijn mond te brengen, was enorm vermoeiend. Nochtans moest ik aansterken in het vooruitzicht van een mogelijke operatie.”
“Na een bijkomende longontsteking in april 2016 kwam ik op de urgentielijst voor nieuwe longen terecht. Op 18 mei 2016, om 23.30 uur om precies te zijn, kreeg ik plots telefoon. Er was een paar geschikte longen gevonden. Op zich was dat al niet evident en daar kwam dan nog eens bij dat ik een weinig verspreide bloedgroep heb. Aan de deuren van het operatiekwartier heb ik afscheid genomen van mijn kinderen, want de kans was immers reëel dat ik de operatie niet zou overleven.”
Herleven
Sinds die transplantatie is Sabine Vanmassenhove een ander mens en kan opnieuw dingen doen die vooraf onmogelijk geworden waren. “Soms kleine dingen, zoals de post uit de brievenbus halen of een praatje slaan met de buren, het deed me herleven. Die longen hebben mij letterlijk een tweede leven gegeven. Ik ben er mijn donor en zijn familie nog steeds ontzettend dankbaar voor”, zegt Sabine.
“Ik wil daarom een oproep doen naar iedereen om zich toch te laten registreren als donor. Je kan er een leven mee redden.”
Maatregelen
“Als longpatiënt moet je wel voortdurend voorzichtig zijn en denken aan je hygiëne. Om afstotingsverschijnselen te vermijden, moeten wij namelijk speciale medicatie nemen die ons immuunsysteem onderdrukt. Daardoor zijn we uiteraard veel vatbaarder voor allerlei ziektes. We krijgen dan ook een hele reeks maatregelen opgelegd om infecties te vermijden. Nu kijk ik angstig naar de situatie rond het coronavirus en ben bang om besmet te geraken. Ik kom momenteel niet meer buiten, behalve om eens een wandeling te doen dan, want dat wordt door de longspecialisten wel aangeraden. Maar als ik iemand tegenkom, dan loop ik er met een grote boog omheen. De maatregelen van de overheid om de verspreiding van het virus tegen te gaan zijn dan ook heel belangrijk en ik hoop dat iedereen ze ook nauwgezet opvolgt. Ik zou absoluut niet meer willen meemaken wat ik in 2016 beleefd heb”, besluit Sabine Vanmassenhove. (RI)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier