Toen in maart 2020 corona alles dichtgooide, werd ook de eucharistieviering in de grote zaal van woonzorgcentrum ’t Hoge on hold gezet. Ondertussen is alles opnieuw als vanouds, al is hulppriester Jacques Perneel – die in ’t Hoge de mis kwam opdragen – ondertussen met pensioen. “Alveringem heeft nog een jonge priester. Is er geen mogelijkheid dat hij af en toe een mis komt doen? Voor ons is dat nog belangrijk”, zeggen heel wat bewoners.
Zeker voor 80- en 90-plussers is een eucharistieviering kunnen bijwonen, vaak nog een echte meerwaarde in hun leven. Ze kijken er naar uit en vinden er kracht en nieuwe moed. De eucharistieviering die tot maart 2020 elke twee weken op zaterdagnamiddag door hulppriester Jacques Perneel uit Beveren in de polyvalente zaal van ’t Hoge werd opgedragen, werd standaard druk bijgewoond. In de eerste plaats door de bewoners zelf, maar vaak ook door familieleden of mensen uit groot-Alveringem. De coronacrisis is voorbij en tradities uit het verleden werden opnieuw opgenomen. Maar van een eucharistieviering lijkt geen sprake meer. Het is nochtans iets dat vele bewoners hier oprecht missen.
Televisie
Eén van die bewoners is Irène Dequeecker (88). “Nadat ik eerst even in een assistentieflat heb gewoond, woon ik nu bijna twee jaar in het rusthuis zelf”, vertelt Irène. “Ik ben in Beauvoorde opgegroeid en door mama christelijk opgevoed. Als kind gingen we altijd samen naar de mis. Toen ik wat groter werd, werden de zaken anders geregeld. Mama ging om 8 uur naar de eerste mis, mijn 3 zussen en ikzelf naar de mis van 10 uur. Niet omdat we zo langer konden slapen, maar omdat wij de koeien molken, terwijl mama in de eerste mis zat. In 1952 zijn mijn man en ik getrouwd en ook in ons gezin was de mis een wekelijkse afspraak. En ik ben blijven gaan, zolang ik kon. Niet enkel omdat ik zo opgegroeid ben, maar omdat ik oprecht steun vind in het gaan. Het zou me enorm verheugen mocht priester Jan zijn goede wil tonen. Ik versta dat het niet elke twee weken kan, nu hij er alleen voor staat. Maar eens per maand of enkele keren per jaar, dat moet toch mogelijk zijn? Ondertussen kijk ik naar de eucharistie op televisie. Maar dat is niet hetzelfde.”
Ook Paula Swertvaegher (85) heeft heimwee naar de eucharistie in de grote zaal. “Ik ben zeer gelovig”, vertelt Paula. “Elke morgen en avond bid ik. Voor mijn kinderen, kleinkinderen en mezelf, dat ik nog lang in goede gezondheid mag zijn. Zeker voor tachtigers en negentigers is de eucharistie nog erg belangrijk. Wij zijn wellicht de laatste generatie. Ik hoop dat men onze vraag ernstig neemt. Ik weet dat priester Jan zeven parochies heeft en niet elke week kan komen. Maar hij heeft ook veel medewerkers! Eens in de twee maanden, of eens per trimester, of zelfs enkel met Pasen en Kerstmis zou al zinvol zijn. Behalve voor een ziekenzalving heb ik de dorpspastoor hier trouwens nog nooit gezien. Ook dat betreur ik.”
Wij vroegen priester Jan om een korte reactie, maar hij wilde ons niet te woord staan. “Ik wil het gesprek hierover niet via de krant voeren”, antwoordde hij.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
