Rouwleiding Servaty in Oostende viert 40ste verjaardag in coronatijden

Luc Servaty is al 40 jaar een begrip in Oostende als het op afscheid nemen van een dierbare aankomt. Door de coronamaatregelen is de job van begrafenisondernemer er niet gemakkelijker op geworden. “Elke keer opnieuw moeten we mensen vertellen dat ze geen afscheid kunnen nemen van hun dierbaren”, vertelt Luc, die hoopt op betere tijden.

Luc Servaty (60) maakte op 16-jarige leeftijd voor het eerst kennis met de uitvaartsector. Met een leercontract ging hij aan de slag bij een zerkmaker. Daarnaast was hij ook actief in de kerk, waardoor hij geregeld in contact kwam met uitvaartdiensten. “Het sprak me toen al aan”, vertelt Luc.

Op 6 februari 1981 startte Luc zijn eigen, toen nog kleine, onderneming. Het ondernemen en het ‘ten dienste’ staan van zijn medemens zat hem in het bloed. Amper 20 jaar was Luc toen hij, met de steun van zijn ouders, de stap zette om begrafenisondernemer te worden.

“Ik weet nog dat er tijdens de openingsreceptie gelachen werd”, herinnert Luc zich alsof het gisteren was. “Vooral de concurrentie vond me misschien wat te jong. Ik zou het met mijn winkeltje van amper 3 meter breed, niet lang volhouden.”

Net dat was voor Luc de drijfveer om te vechten voor zijn zaak en het goed te doen. “Voor mij was het een roeping. Het beter doen was voor mij een uitdaging”, aldus Luc Servaty. De aanpak van die jonge kerel werd gewaardeerd door heel wat Oostendenaars. Zijn passie, inzet en net dat tikkeltje meer naar dienstverlening toe deden Rouwleiding Servaty uitgroeien tot een gevestigde waarde.

Allereerste funerarium

Het succes lag aan de basis van een verhuis in 1990. “Het pand was te klein geworden en een verhuis drong zich op”, gaat Luc verder. “In 1990 opende ik meteen ook het allereerste funerarium in Oostende, in het nieuwe pand aan de Torhoutsesteenweg 212. Later kwam er ook een aula voor plechtigheden. Binnenkort wordt ook de winkel aangepakt en krijgen de rouwkamers een vernieuwde look. Op die manier willen we ook de komende jaren verder gaan op hetzelfde elan. Ik kan rekenen op een trouwe equipe van medewerkers en we doen er alles aan om families bij te staan op de moeilijkste momenten in hun leven.”

Opvolging is er niet, daarom stapte Luc onlangs in het Sereni netwerk van uitvaartondernemers. “Ik wil dat Servaty een begrip blijft in Oostende en ook de volgende 40 jaar blijft voortbestaan”, legt Luc uit. “Door de groei is het onmogelijk om de zaak nog in mijn eentje te runnen. Het team dat er nu is, zal het team van de toekomst zijn. De uitvaartsector verandert snel en heel wat zaken worden geprofessionaliseerd. Sereni professionaliseert de zaken, maar verliest de warme, menselijke kant niet uit het oog. Vandaar ook mijn keuze. De uitvaartsector is een mensenbranche en dat is voor mij erg belangrijk.”

Men zou denken dat het coronavirus Luc en zijn team extra werk gaf, maar niets is minder waar. “Oostende is niet zo hard getroffen geweest in vergelijking met sommige andere steden en gemeenten”, weet Luc. “Het aantal overlijdens van 2018, 2019 en 2020 in Oostende tonen amper een verschil. Maar er zijn natuurlijk de uitzonderlijke maatregelen bij het afscheid. Dat maakt onze job er niet gemakkelijker op. Maar voor de families is dit allemaal nog veel erger.”

Geen risico’s nemen

Op een plechtigheid mogen amper 15 mensen aanwezig zijn. “Mensen met veel kinderen, broers, zussen… Het gebeurt dikwijls dat we niet iedereen kunnen toelaten, terwijl het verdriet om het verlies van hun dierbare bij die mensen even groot is. In bepaalde kerken worden wij en de pastoor zelfs bij die 15 mensen geteld en dan kunnen er amper nog 10 mensen aanwezig zijn. Het zijn moeilijke tijden voor iedereen. Mensen begrijpen echter wel dat we geen risico’s kunnen nemen.”

Mensen die sterven aan covid worden niet altijd door Luc Servaty zelf opgehaald. Af en toe wordt een meer gespecialiseerde partner ingeschakeld voor het ophalen van besmette mensen.

“Die mensen zijn nog beter uitgerust en zo vermijden we het risico dat er iemand binnen ons team zou besmet geraken. Het niet kunnen opbaren of het niet kunnen organiseren van een normaal rouwbezoek is hard. Het gaat meestal over mensen op leeftijd die in een woon-zorgcentrum verblijven. De kans bestaat dat de familie hun dierbare al maanden niet meer in levende lijve heeft gezien en dan kunnen ze die persoon bij het overlijden nog steeds niet zien, wetend dat het de allerlaatste keer zal zijn. Dat is moeilijk, voor de families, maar ook voor ons pù deze moeilijke boodschap over te brengen. Maar we zijn positief en hopen op betere tijden”, besluit Luc.

(JR)